Non Stanford (GBR) Europees kampioene, geen Frodeno in Kona 2022.

Soms gaat het werk voor de hobby en komt “het nieuws” iets later, zeker als de collega van zijn laatste vakantiedagen aan het genieten is.

Het EK in München voor de vrouwen vandaag.
De Britse Sophie Alden opende de gevechten door als eerste uit het water te komen voor Laura Lindemann (GER) en Casandre BBeaugrande (FRA). Na de eerste schermutselingen op de fiets ontstond een kopgroep van 8 dames, weldra voegde zich een tweede groep bij hen met daarin Barbara de Koning namens Nederland. Een valpartij van Alden in de eerste ronde zorgde voor een scheuring in de kopgroep , de Koning kon de valpartij niet meer ontwijken en zo ontstond er opnieuw een groep van 8: Derron, Stanford, Tertsch, Lindemann, Elm, Beaugrande, Lombardo en Bathelomey.

De achtervolgsters (met daarin Klamer, de Koning en Skrabanja) zagen hun achterstand tijdens de 40 kilometer oplopen tot 34 seconden, maar aan het einde van het fietsen was het verschil tussen beide groepen nog slechts 5 seconden. Was het aanvankelijk Beaugrande die de beste loopbenen had, Non Stanford bleek tenslotte het sterkst van alle dames.

Stanford (GBR) won de Europese titel voor Laura Lindemann (GER) en Emma Lombardi (FRA).

Rachel Klamer finishte als 16e, Rani Skrabanja 20e, Barbara de Koning 37e. Marit van den Berg werd op een ronde gezet en moest daarom de race beëindigen.
De volledige uitslag vind je hier.

Geen Kona voor Jan Frodeno.

Hij ondervindt te veel last van een valpartij eerder dit jaar en zal een aantal maal “onder het mes” moeten. Frodeno hoopt in zijn waarschijnlijk laatste actieve triathlonjaar 2023 weer op Kona de strijd aan te kunnen gaan.

Zijn complete verhaal op Instagram:
“I came down on the bike, I crashed a few weeks ago. Bike crashes are a part of being on the bike I guess – if you spend enough time there. But this one after a while turned bad. It’s always tricky trying to heal a wound and maintain a training load of around 35 hours / week, but unfortunately it turned into a critical point and my surgeon here, Caspar in Germany, decided that all the indications and the scans showed enough reason to open up and sure enough, the tissue around the trochanter, my hip region, had gotten infected.

“Morel-Lavallée is the syndrome that basically caused everything to go bad. It’s not the first time I’ve had, but of course it’s the first time that it has gotten infected and required surgery. It’s a bit of a tricky one as it requires between two and five surgeries because you open it up, clean it up and then go step-by-step. I had my first surgery on Thursday and so far everything is going well.

“Of course this puts an end to my Kona dream for 2022 and it’s given me a stop to what has been a very, very tricky few months and a chance to reset, restart and plan for what will be I think my final 14 months in the sport. I’m very much still burning, still passionate, still loving it to much and I don’t think I’m the next old guy who can’t find the step to jump off.

“I actually still truly love the game, and Roth has shown me that my performance can still be up there and I’d like to do it in a nice way. I’d like to train, I’d like to stand there at full potential and there’s just been too many rocks in the road. I’m going to take some time off, recover properly from this, see how the surgeries go and then come an recharge with and around my family and get settled in to the new home we have in Andorra. There’s a lot of things going on, a lot of things I’m looking forward to exploring and the final chapter in the sporting career is the positive that I take from this.

“But right now it’s time to push pause, reset and start again. I look forward to seeing many of you along the way.

“All the best from, believe it or not, sunny old Germany. See you soon, Frodo.”