NK wintertriathlon Leeuwarden was officieus; organisatie maakt deel uit van vrije wedstrijden; Preview Wanaka met Els en Lotte – WTJ 2763
DINSDAG – Het blijft een mooi volkje, die eigenzinnige Friezen. Varen gewoon hun eigen koers, zoals wij zuiderlingen dat met carnaval doen. Mooi voorbeeldje was zaterdag weer aan de orde, toen de organisatie haar debuutwedstrijd op eigen houtje promoveerde tot Nederlands kampioenschap. Pico de Jager werd de nieuwe ‘kampioen’ en Danielle Bekkering verdedigde met succes haar pas in drie maanden geleden veroverde ‘nationale titel’.
Wonderlijk was misschien wel dat er voor de masters geen NK was uitgeschreven, maar we begrepen het wel. De omvang van het veld en de kracht van veel masters op deze discipine (Pico de Jager is b.v. 45) maakten de uitleg dat er geen leeftijdscategorie was wel plausibel. Bij de jeugd en junioren waren er dan weer wel nationale titels. Bij het zien van de huldigingen was onze laatste twijfel weg: de kampioenen kregen een rood-wit-blauwe trui, het Wilhelmus werd gespeeld. Het kon niet missen: dit was een echt Nederlands kampioenschap.
Vrije wedstrijd, dus vrij Nederlands kampioenschap (?)
Maar ja, beetje vreemd was het wel. De Friese organisatie is – zoals zo veel wedstrijden in deze provincie – niet aangesloten bij de NTB. Een zogeheten ‘vrije wedstrijd’dus, vroeger noemden we ze ‘wilde wedstrijd’. Toen we in het weekend de verslaglegging van dit officieuze NK deden waren we ons van geen kwaad bewust. Maar maandag wilde bondsdirecteur Thorwald Veneberg toch wel even weten waar we de wijsheid vandaan haalden dat Leeuwarden een NK-event zou zijn. Nou niet dus, het was een registratie van eindelijk weer eens een nieuwe wintertriathlon, waar de organisatie met als extra lokkertje van een NK toch zo’n 250 deelnemers wist te trekken. Leugentje om bestwil en ook weer niet helemaal.
Want het is precies wat er momenteel gebeurt in de aanloop naar het nieuwe seizoen: alles wordt uit de kast gehaald om deelnemers te trekken. Met kreten als ‘vol is vol’, ‘wees er snel bij’, ‘we zitten bijna vol’ en ‘Valentijnskortingen’ worden de triatleten verleid om zo snel mogelijk in te schrijven. M.a.w.: het zou dom zijn om niet onmiddellijk in te schrijven. De werkelijkheid is dat de aanmeldingen trager dan ooit op gang komen. Conclusie: er is na corona meer voor nodig om de triathlonseries gevuld te krijgen. Met zo’n quasi-NK is dat de Leeuwarders in elk geval gelukt.
Ander nieuws: Challenge Wanaka komt eraan
Niet alleen Els Visser is de Tasmanzee overgestoken op weg naar Nieuw-Zeeland, ook Lotte Wilms is in het buurland van Australie om mee te doen aan de Challenge Wanaka, die zaterdag op de race-kalender staat. Voor ons valt die race al veel vroeger uit, omdat de Kiwi’s nu eenmaal twaalf uur vroeger leven. Zij luiden altijd een halve dag eerder dan wij Nederlanders het nieuwe jaar in.
Challenge Wanaka was tot 2019 zowel een halve als een hele afstand. Challenge houdt maar een paar full-distance races over, maar dat zijn wel meteen topevenementen: Roth, Almere en Taiwan. Daar komen dit jaar twee wedstrijden bij: Montpellier en Gunsan in Korea. Wanaka houdt het bij de halve afstand en de aquabike. De toppers aan de start zijn naast het Nederlands duo bij de vrouwen ook Rebecca Clarke, Grace Thek, Samantha Kingsford en Courtney Gilfillan. Bij de mannen is Sebastian Kienle de voornaamste blikvanger. Zijn eerste Challlenge Wanaka wordt ook meteen zijn laatste, want de Duitser opent hier zijn afscheidstoernee. Verder zijn van de partij: Scott Harpham, Matt Burton, Matt Kerr, Sam Osborne, Jacko Moody, Caleb Noble, Mike Phillips, Simon Billeau, Fraser Walsh, Guy Crawford, Kieran Storch,
Els Visser is dus een belangrijk kanshebber. Ze doet twee races in Nieuw-Zeeland: Wanaka en Ironman Taupo. Tussendoor volgt een bijzonder weerzien, zoals Wanaka-organisatie het ook uitlegt op de wedstrijd-website:
Els’ life changed profoundly in 2014. While traveling in Indonesia, a boat she had taken with 24 other passengers sank in the middle of the night. Clinging for life in the wreckage, Els swam 8 hours to a nearby island where she was finally rescued by a passing boat the next day. This harrowing experience prompted her to live her life to the fullest.
She wanted to be an Ironman and raced her first one in 2017. She finished first of all age groupers. With an open mind, a “never look back” attitude, and untapped potential, she entered the pro triathlon ranks. A year later she became an Ironman Champion, and in 2019 she made her debut in Kona. For the coming years her focus remains on sport and she wants to become the best athlete she can be.
Challenge Wanaka will be a special race for Els. While being shipwrecked she swam for 8 hours, and did this together with Gaylene, a woman from Nelson. After the race in Wanaka she will travel there and this will be the first time that they reunite again. It’s going to be a trip to not forget and this race will be part of that.
“I’m going to make a very special trip to New Zealand. To top it off and make it unforgettable, this race has to be part of it. I am blessed to be able to race it!”
Lotte Wilms wordt door de Nieuw-Zeelandse organisatie als volgt geintrodcueerd. Of beter: ze introduceert zichzelf:
In 2012 I ended my professional swim career to travel the world. When I arrived in 2003 in Australia I stayed and never left since. I got inspired by the nature, loved to run outdoor along the coast and started missing the (professional) sport. After watching Serena Williams playing the Australian open in her 30’s I believed that women in sport was growing, and I wished to be a part of that to bring women sport to a next level. An old swim mates mentioned to try triathlon because I booked some good results in amateur run races in Sydney. I believed that if I would be 100% committed to the sport of triathlon I would make the Olympics Tokyo 2020. After 6 months training, I got a wild card to compete in the World Cup in Mooloolaba Australia and finished in the top 20. From that moment I was in the Dutch team for triathlon and started to travel the world to hunt down Olympic points. In the end I qualified as a reserve for the Olympics Tokyo 2020 and my mission was complete.
After the Olympics I was ready to explore half ironman distances what I really enjoyed from my first race. In 2022 it was the first year I got the opportunity to be a full-time athlete (another dream that came true) and that paid off with a great season ending 25th in the world PTO ranking and a contract with the Pewag team from Austria. I hope to inspire people/ women in sport that when we have the opportunity to do what we love everything is possible.
“I have not raced in Wanaka before. I raced short distance in the past and have been to New Plymouth to race World Cups short distance a couple of times and really enjoyed my time there. My fiancé has competed Wanaka and he told me how amazing the scenery is and he loved the course and I believe the challenge with some hills in the bike and run suits my strengths.”
PTO Ranking
De PTO heeft haar geldklassement aangepast. Het zou doorzichtiger moeten zijn, maar eerlijk gezegd kunnen we er nog geen touw aan vastknopen. Vandaar dat we verwijzen naar de site van de PTO. Voor wie het aangaat…..
Het was even schrikken toen Jelle Geens vorige week bij een training over de kop sloeg nadat een tak in het voorwiel verzeilde. Snelle Jelle kwam recht met zijn gezicht op het asfalt terecht en kwetste ook zijn schouders. Deze week pakte Jelle al weer de training op en kan ie al weer zo goed als pijnvrij trainen. En da’s maar goed ook, want het seizoen begint voor alle wereldtoppers – dus ook voor Jelle – al op 3 maart met de WTCS in Abu Dhabi. Hij zegt er klaar voor te zijn.
Nog even gezocht naar resultaten van de Powerman Arizona, maar deze Arizona Desert Classic Duathlon weet ze nog niet te produceren en vanuit de internationale Powerman-organisatie hebben we niets vernomen. Terwijl John Raadschelders er normaal gesproken wel als de kippen bij is met berichtgeving vanuit zijn Powerman-cities. We wachten het af.
La Guaira voor Mexicaan en Colombiaanse
World Triathlon had wel een aantal wedstrijden op de kalender. De eerste Americas Triathlon Cup in het nieuwe jaar bijvoorbeeld. Plaats van handeling: La Guaira in Venezuela. Bij de mannen een Mexicaanse dubbelslag met Rodrigo Gonzalez en Irving Perez op de plaatsen 1 en 2. Brons ging naar de Ecuadoraan Ramon Armando Matute. Wel mooi dat de Turkse triatleet Gultigin Er op uitnodiging van de organisatie naar Venezuela mocht komen. Hij werd keurig zevende. Het podium bij de vrouwen bestond uit de Colombiaanse Maria Carolina Velasquez Soto, Xisca Tous (Statenloos uitkomend voor World Triathlon) en de Argentijnse Romina Biagioli.
Dutch