Mixed Relay Sunderland: Frankrijk andermaal ijzersterk; Nederland twaalfde – WTJ 3000

ZONDAG – Een feestelijk WTJ, aflevering 3000. Stiekem hoopte ik al dat TeamNL deze drieduizendste extra glans kon geven met een goed resultaat in Sunderland op de World Cup Mixed Relay.

Maar natuurlijk zijn het alle landen, die zich in de picture willen sporten nu de Olympische Spelen steeds dichterbij komen. De Noordzee en het wissel/finishterrein lagen er strak bij toen om twee uur de 19 teams van start gingen. Meteen na de start was het – net als gisteren – Chase McQueen, die het snelste weg kwam in het water en er na 300 meter ook met kleine voorsprong uit kwam. In de wisselzone nam Nieuw-Zeeland vlot over, maar razendsnel formeerde zich een kopgroep van 15 triatleten. Helaas zat Richard Murray daar nu niet bij en het zou verdraaid moeilijk worden om terug te keren.

Richard te snel op achterstand

Als 19e en laatste verliet Richard het water. Achterstand van 16 seconden lijkt weinig, maar maakt op Mixed Relay soms al veel verschil. Terwijl het tempo in de kopgroep enorm werd opgeschroefd door de Portugees en de Brit, verloren enkele landen terrein. Nederland en België ook allebei. Na de eerste ronde reed Richard samen met Arnaud Mengal op een 19e plaats met 39 tellen achterstand. In de eerste ronde een valpartij van de Japanner Ren Sato, die er dan af moet in de voorste gelederen.

Het tempo op het smalle technische parcours langs de kust van Sunderland waar altijd wind staat. De Noren zijn het eerst terug in de wisselzone met European Games-winnaar Vetle Bergsvik Thorn. Daarachter Fransman Tom Richard en de Brit Barclay Izaard. Bij het lopen moeten McQueen en de Hongaar Gabor Faldum lossen, zodat er nog 13 kanshebbers overblijven. Vasco Vilaca brengt Portugal aan de leiding bij de wissel naar de tweede Leg. Bij het aantikken van Richard naar Rachel ligt Nederland op een 16e plaats met een achterstand van 56 seconden. Een lastig verhaal, maar een Mixed Relay kan soms verrassende wendingen aannemen.

Geen tijdwinst Rachel

In de tweede leg weet de Portugese Melanie Santos de voorsprong bij het zwemmen uit te bouwen tot 5 seconden op Emma Lombardi, de nummer twee van zaterdag. De Duitse Annabel Koch kwam als derde door en ook de Amerikanen en Hongaren kwamen weer wat dichterbij. Dat gold helaas niet voor Rachel Klamer, die geen tijdwinst behaalde in het water en op 58 seconden aan het fietsen begon samen met Jolien Vermeylen, ook in Holten haar direct tegenstandster. Met alleen Japan nog achter het BeNe-duo werd getracht op de fiets contact terug te krijgen met achterblijvers uit de kopgroep. Ze wisselen razendsnel, winnen zelfs 5 seconden.

Van vijf naar tien

Het fietsgroepje vooraan bestaat dan al niet langer meer uit 15 of 13 triatletes. Santos wisselt slecht en valt terug. Een quintet formeert zich bij het fietsen: Beth Potter en Emma Lombardi, de Noorse Lotte Miller, de Spaanse Miriam Casillas Garcia en Ainsley Thorpe uit Nieuw-Zeeland. Niet voor lang want vijf andere triatletes sluiten weer aan, zodat de kopgroep uit tien vrouwen bestaat.

Jorgensen wil naar Spelen

De Spaanse Casillas duikt als eerste T2 in en komt er ook met lichte voorsprong weer uit. Gwen Jorgensen, vooral mikkend op een plaats in het Olympisch Mixed Relay-team, wisselt minder snel en er is een onaangename botsing in de wissel waarbij Emma Lombardi ten val komt. Ze krabbelt snel weer op. Rachel schuift mooi op want de Italianen, Mexicanen en Brazilianen zwiepen er vooraan af en kunnen het tempo van de Nederlandse niet bijbenen. Als 13e komt Rachel de wissel in. Weliswaar op 1.11 minuut achterstand.

Grote vreugde van publiek

Aan het eind van de 1700 meter lopen is Beth Potter degene die GB tot grote vreugde van het publiek aan de leiding brengt. Daarachter volgt Julie Derron/Zwitserland en Gwen Jorgensen/USA liet zien dat ze het triathlonnen niet verleerd is. Lombardi incls. val lag daar vierde op 8 seconden. Rachel geeft als 13e door aan Mitch Kolkman. Omdat vooraan ook de Hongaren, Duitsers, Denen en Australiers niet meer tot de kopgroep behoren, zijn er nog best kansen op een top tien klassering. Gestayerd wordt er alleen nog in een groepje van vier achtervolgers op de Britse leider Max Stapley. Het zijn achter hem USA, Frankrijk (zaterdagwinnaar Pierre le Corre), Zwitserland en Portugal.

Mitch blijft nog 13e

Mitch verlaat het water als 13e op 1.26 minuten. Het komt nu aan op een sterk fiets- en loopnummer. Intussen is duidelijk dat de Fransen en Spanjaarden een penalty van 10 seconden te wachten staat in de laatste leg. De Brit Max Stapley doet de race van zijn leven, want hij vergroot zijn voorsprong op het kwartet achter hem tot 11 seconden in de tweede fietsronde. Achter hem komen onder aanvoering van Hayden Wilde groepen 2 en 3 weer samen. En Wilde trekt door, zodat de voorsprong van Stapley alsnog kleiner wordt.

De jump van Hayden Wilde

Met nauwelijks 3 meter voorsprong op Wilde mag Stapley als eerste aan het lopen beginnen, maar de wereldkampioen is er snel bij en loopt hem voorbij. De achtervolging van Wilde heeft er wel voor gezorgd dat er toch weer acht teams kansrijk zijn op de eindzege. Niet heel lang, want de Amerikaan Dar Smith kan bij het lopen het tempo niet bijbenen.

Mitch moet het net als de Duitser, Deen en Australiër helemaal alleen doen. Hij handhaaft zich als dertiende in T2, maar kijkt wel tegen een achterstand van 1.58 aan. Bij het lopen valt Stapley terug naar een zesde plaats Wilde tikt als eerste aan bij Brea Roderick met vijf seconden voorsprong op Le Corre en de Noor Casper Stornes. Portugal, Zwitserland en de Britten zijn ook nog niet kansloos. De finale wordt ingezet met de laatste leg, waarin de triatletes het mogen afmaken.

Bij het zwemonderdeel lukt het Roderick niet de voorsprong op Cassandre Beaugrand in stand te houden. Na 300 meter heeft de Francaise zelfs al 9 seconden voorsprong op de Nieuw-Zeelandse. De winnares van Hamburg en gisteren Sunderland schudt in de Noordzee al stevig aan de boom. Dertien seconde moet Jessica Fullagar incasseren en Spanje, Portugal, Zwitserland en Noorwegen krijgen al 30 tellen aan het wetsuit. Maar Beaugrand moet er wel aan snokken, want die penalty hangt nog boven het hoofd van de Fransen. Bovendien fietst ze alleen en kunnen Fullagar en Roderick samenwerken. De achterstand wordt op de fiets kleiner en kleiner. Op het steilste stukje van het parcours komen Fullagar en Roderick bij Beaugrand en gaan ze ge3en de finale in.

Intussen weet Aniek Mars slim een plaatsje op te schuiven. De jongste deelnemer van het veld is voorbij de Deense en Nederland komt er twaalfde mee te liggen na het zwemonderdeel. En ook de Braziliaanse wordt bijgehaald. Achterstand van dit drietal op Beaugrand: 2.26 minuten. Na de volgende fietsronde is het 2.46 minuten. Maar het gaat om de klassering. Die kan uitvallen op een 11e, 12e of 13e plaats.

De laatste wissel voor het lopen is bepalend. Op 1700 meter lopen moet Beaugrand zorgen dat ze de penalty van tien seconden krijgt weg gepoetst. Fullagar demarreert nog in de slotfase en komt met 2 tellen voorsprong in T2 aan. Daar vergist Roderick zich in het juiste vak voor haar fiets, waardoor de Nieuw-Zeelandse accuut kansloos is voor de eindzege. Blijven over GB versus Frankrijk. Halverwege het lopen neemt Beaugrand de penalty, op dat moment had ze 23 seconden voorsprong.

Het is genoeg voor andermaal een grootse zege voor Team France/Frankrijk. De haantjes zijn ongrijpbaar in de meeste topwedstrijden en niet alleen op de korte afstanden. Tom Richard, Emma Lombardi, Pierre le Corre en Cassandre Beaugrand pakken goud. Zilver gaat naar Groot-Brittannië en brons naar Noorwegen.

Nieuw-Zeeland wordt vierde, Spanje vijfde, Zwitserland zesde, Portugal zevende en de Amerikanen achtste. Aniek Mars weert zich kranig en zorgt ervoor dat de 13e plaats die Nederland na Rachel en Mitch nog had, wordt omgezet in een twaalfde. Mooi debuut voor Aniek op het hoogste podium. Absoluut niets op af te dingen. Jammer dat Richard vandaag minder lekker in de Noordzee zwom dan hij gisteren deed.