Marloes Vos, adaptive triathlete (42): alle afstanden in 1 jaar met allemaal P.R.’s!
Het was even stil… off season, ziek in bed liggen, maar we zijn er weer!
Na Challenge Almere pakte ik nog de sprint mee in Zierikzee. Wat een toffe race! En super dat Go Triathlon deze race na 18 jaar weer op de kaart heeft durven te zetten. En grappig feitje, dit jaar heb ik alle afstanden in één seizoen geracet en allemaal met mooi PR als resultaat.
Ik begon met een PR op de halve marathon in Egmond. Toen de Vulcano Triathlon met een PR op de OD en de 10 km, gevolgd door een PR bij de Brouwersdam90. Ik was nog niet uitge-PR’d want het lukte me óók op de halve triatlon, op de kwarttriatlon in Gendt én op de 1/8ste in Zierikzee. En als kers op de taart, het belangrijkste doel van dit jaar: een dik PR van 40 minuten tijdsverbetering op de full distance in Almere. Dan ga je toch afvragen, hoe is dit gelukt? Een heel seizoen vol persoonlijke records. Wat zijn de ingrediënten van dit succes?
Commitment
In eerdere blogs schreef ik al over doorzettingsvermogen en commitment. Dat is dit seizoen voor mij niet anders geweest. Als ik ergens voor ga, dan ga ik er vol voor. Een paar dagen na de finish van Almere in 2022 had ik mij alweer ingeschreven voor 2023.
Op dat moment wist ik nog niet dat ik met een andere coach in zee zou gaan. Het was me wel al duidelijk dat er iets moest gaan veranderen. Dat schaar ik onder commitment naar mezelf. Eerlijk kijken naar de behoeftes die ik als atleet heb en daarbij de passende crew om me heen organiseren. Een crew van experts maar ook van de guides die zich verbinden met het doel mij te helpen dromen waar te maken en veilig de finish te halen. De drive en motivatie om mezelf te verbeteren en te leren zit diep in mijn DNA. Op mentaal en fysiek blijf ik groeien en zeker ook in het afgelopen triatlonseizoen leerde ik weer veel over mezelf.
Een grote verschuiving is dat ik niet meer ‘Marloes, het meisje dat uit de rolstoel komt’ ben maar ‘Marloes, sportvrouw in hart en nieren’. Afgelopen zomer mocht ik dat ook echt voor het eerst omarmen en voelen. Ik kan je zeggen dat voelt geweldig! Het is voor mijzelf ook nog wennen, maar superleuk dat ik inmiddels echt meedoe in het veld. Het is zo tof om te merken dat de verhalen die ik met jullie deel en de inzet en commitment die ik heb om de adaptive athletes op de kaart te zetten wordt gewaardeerd. Het harde werken is ook beloond richting de NTB, er ligt nu een beleidsstuk waar officials, organisatoren en atleten op terug kunnen vallen.
Begeleiding & manier van trainen
Een ander ingrediënt voor het succes van afgelopen seizoen is mijn begeleidingsteam. Vanuit diverse disciplines helpen mijn team me met het behalen van successen. Mijn personal trainer Tjen, mijn fysiotherapeuten Jordi, Joey en osteopaat Dave en verder diëtist Annelies staan allemaal al jaren voor mij klaar. Deze mensen maakten de verandering mee van revalidatie naar sport. Van hardlopen naar obstacle runs. Ze zagen het hele proces van beginnen met zwemmen en fietsen naar mijn derde hele triathlon van dichtbij. En dit alles in een kleine zeven jaar tijd. Het is mijn vijfde jaar als triatleet onderweg.
De belangrijkste wijziging van het afgelopen seizoen is de overstap naar TRIPRO, waar Jeroen de touwtjes in handen heeft genomen en samen met alle anderen het pad voor mij uitstippelt. TRIPRO was altijd al ondersteunend aan mijn doelen, aanwezig in de hoedanigheid van hulp bij het vinden van een geschikte fiets, een wetsuit en inspanningstesten. Maar sinds ruim een jaar bieden zij mij ook de begeleiding die ik nodig heb. Na jaren van werken aan de belastbaarheid kwam ik dit jaar in een nieuwe fase waarin je echt stappen kunt maken. Gerichter trainen, ook door regelmatig testen en daarbij de data gebruiken als input voor een passend trainingsschema maakte een wezenlijke verandering voor mij. Ik draaide meer uren, maar trainde ook gerichter en heb naar mijn idee ook grenzen verlegd. Het meten-is-wetenprincipe, daar geloof ik echt wel in. De data vertelt wat ik kan. Zolang ik vanuit de coach niets hoor, dan moet ik zelf ook niet onzeker worden. Al is dat nog een puntje waar ik wel nog wat in kan verbeteren. 😉
Materiaal
Als dan het moment komt dat je hárder wilt gaan, komt ook de factor materiaal om de hoek kijken. En als je dan toch in de gelegenheid bent een carbonschoen te testen en je blijkt vanzelf zomaar 20-30 seconden harder te gaan op de kilometer én daarbij nog eens gemakkelijker te herstellen…. Dan wordt materiaal key op weg naar PR’s.
Er wordt volop gediscussieerd over de vraag of lopers met een 9 à 10 km/uur pace wel echt carbon nodig hebben. Voor mij maakt het een wezenlijk verschil. Het grappige is dat in deze hardloopschoenen technologie zit die óók mijn orthopedische schoenmaker in mijn dagelijkse schoenen heeft verwerkt, namelijk de speed-roll technologie. Mogelijk ook de verklaring waarom ik zo makkelijk weg liep op deze schoenen en er nagenoeg niet aan hoefde te wennen. De carbon schoenen zijn nu mijn wedstrijdschoenen geworden, ik loop er mijn key trainingen en wedstrijden op. En echt, het is een genot om zo te kunnen lopen. Daarnaast heb ik ook de switch gemaakt naar een andere fiets. Ik kreeg de mogelijkheid om op de fantastische rode CEEPO Katana te rijden. Alles zit erop en eraan; hoge velgen, DI2 schakelen, schijfremmen en het fijne Bisaddle verstelbare zadel, echt een toffe fiets. Ik had zeker nog jaren met mijn Mr. Felt rond kunnen rijden, maar het verschil is wel degelijk merkbaar. Met name het elektrisch schakelen en kunnen schakelen op het stuur en in de aerobars is voor mij enorm helpend. Ik heb veel meer lef gekregen op deze fiets. Het is toch echt wel zo dat goed materiaal je tijdswinst oplevert, al zit de meeste tijdwinst nog steeds in gewoon goed trainen 😉
Waar heb ik dan nog werk aan de winkel? Nou, er valt nog genoeg winst te behalen. Wat doe ik komend jaar anders, waaraan ga ik werken?
Aan mijn zwemtechniek moet echt nog enorm geschaafd worden. Ik zou tijdwinst op de fiets kunnen behalen door sterker te worden, maar ook door te kijken of en waar er free watts te behalen zijn. En in het lopen kan ik zeker nog enorme stappen zetten om een sterkere marathon neer te zetten. Maar in mijn volgende blog zal ik meer op de ins en outs voor de veranderingen van komend seizoen op in gaan.
De voorbereiding voor 2024 zijn van start gegaan. Ik kijk uit naar een seizoen waarin deze keer twee volledige triatlons op het programma staan! Ik bereid me voor op Challenge Roth en jawel … opnieuw Challenge Almere-Amsterdam! Het project gaat door om in 2024 de magische 12-uurs grens te doorbreken.
Ik kijk zelfs al verder vooruit naar 2025! Het seizoen waar ik weer méér dromen waar wil maken. De allergrootste droom is dat jaar te starten op het Ironman World Championship van Hawaii. Dit is dan weer het jaar dat de tijdens de race de vrouwen het ‘alleenrecht’ hebben. Alle media-aandacht naar de vrouwen uitgaat. Maar om deze ultieme droom waar te maken is het noodzakelijk om een flinke support en ondersteuning te hebben omdat ik daar tezamen met mijn guides/buddies voor moet trainen. Daarom start ik samen met het team om mij heen nu al dit traject om in 2025 helemaal klaar te zijn voor deze droomervaring!
De buddycrew heeft versterking nodig! Wil jij en/of jouw bedrijf onderdeel zijn van het doorbreken van de magische 12-uursgrens in 2024 en mee op weg gaan naar het droomdoel in 2025? Dan ga ik graag met jullie om de tafel zitten om te bespreken hoe wij elkaar kunnen helpen. Lijkt je het tof om op een andere manier in de race te zijn en toch onderdeel te zijn van gave wedstrijden? Neem dan contact op!