Claudine interviewt Martin Breedijk: ‘Ik kom niet uit een sportief nest, mijn moeder was ronduit lui’

DONDERDAG – Martin Breedijk is in de triatlonwereld al jaren een grote naam. Het eerste wat ik over hem hoorde was dat hij ook een liefhebber was van Belgische biertjes. Een interessante combinatie. Dat hij vele triatlons op zijn naam had staan en ook Kona had gedaan, hoorde ik pas later.

Wanneer ben je begonnen met triatlon?
,,Ik zat eerst op atletiek, maar het ver- en hoogspringen was niet zo prettig voor mijn knieën, en toen deed ik voor het eerst mee aan een achtste triatlon. Dat beviel goed. Ik kon goed fietsen en lopen misschien omdat ik dagelijks 25 kilometer heen en 25 terug naar school fietste.’’

Wanneer deed je jouw eerste Full Distance?
,,In 1992 in Almere en ik had Gerard van Lent als coach. Ik had hiervoor al wel eens 180 kilometer gefietst en ook gelopen, dus ik ging wel voor de prestatie. Er was dikke mist in de ochtend en daardoor zag je werkelijk niks. De start werd alsmaar uitgesteld. Om elf uur mochten we eindelijk starten en ik ben niet echt een zwemmer. Na een uur kwam ik het water uit. Precies nummer honderd. Op de fiets heb ik toen veel ingehaald. Bij het lopen liep ik opeens vijfde. De coach begeleidde toen ook Henry Kiens, die eerste liep. Toen Gerard bij mij langsfietste viel hij drie meter voor mij bijna van de fiets, zo verrast was hij. Veel atleten vielen uit, omdat hun hele voedingsplan in de war was door het late starten. Ik had er geen last van. Ik eindigde als vijfde in een tijd van 8:49.’’

Je trainde toen al een tijdje als prof?
,,Als semiprof, het was toen anders, want je had nog geen licentie nodig. Ik was een semiprof vanaf 1993 tot 1998.”

In die periode had je je voor Kona gekwalificeerd, waar en wanneer was dat?
,,In 1998 in Zürich. Ik denk dat ik de enige prof was die daar op de camping logeerde. Ik had een geweldig race en liep toen de marathon in 2 uur en 48 minuten. Mijn droom was ooit de 10 kilometer onder veertig minuten te finishen. Ik dacht toen dat dat een grote prestatie was. En in Zürich liep ik dat gewoon vier keer. Dat is grenzen verlegen. Met deze wedstrijd had ik mij voor Kona gekwalificeerd.’’

Twee maanden later was je in Kona, hoe ging het daar?
,,Tot vijf kilometer voor de finish geweldig. Maar bij het Energy Lab moest ik al eens stoppen, terwijl ik altijd roep om niet te stoppen. De hitte maakt het echt lastig en het was ook zo kort na Zurich; ik finishte op plek drieënvijftig.”

In 1996 was je eerste dochter geboren, kon je de triatlon toen goed combineren?
,,Ja zeker. Ze kwamen toen bijvoorbeeld mee op het trainingskamp, toen kon ik bij voorbeeld 5 uur trainen en de rest van de tijd was ik bij hen. Op mijn dertigste ben ik gestopt met triathlon omdat ik geen sponsor meer had en ik wilde ook mijn maatschappelijke carrière ontwikkelen.”

Kom je eigenlijk uit een sportief nest?
,,Helemaal niet. Mijn moeder was ronduit lui.”

Bij de hogeschool werk je op de ALO, Wat doe je precies?
,,Ik ben opleidingscoördinator topsport-en talentcoach bij de HvA.”

Wat is het belangrijkste als coach?
,,Het zijn eigenlijk veel meer managers geworden. Wat belangrijk is, hoe creëer je een klimaat hoe mensen beter presteren. Veiligheid is erg belangrijk. Hoe ga je mensen stimuleren om het uiterste te halen. Hoe verleg je grenzen zonder die te overschrijden. Topsport is veeleisend en je moet continu het gesprek aangaan. Wat wil je doen en wat heb je ervoor over.”

 

Moest je zelf veel dingen voor laten?
,,Ik deed zo veel sport omdat ik dat zelf wilde. Je moet keuzes maken. Vroeger dronk ik nooit een biertje of alleen off season. Toen het Nederlands elftal in 1988 Europees kampioen werd, zat ik aan de appelsap en wine gums, omdat ik de volgende dag een wedstrijd had. Ook bleef ik zitten toen iedereen van geluk opsprong bij een doelpunt, ik moest me sparen. In die tijd ging ik ook niet op zomervakantie. Ik had toen 6 weken vrij, en alles stond in het teken van trainen. Mijn vrouw ging toen met haar zus op vakantie.”

Over je vrouw gesproken, je bent momenteel geld aan het ophalen voor haar operatie.
,,Vorig jaar heeft mijn vrouw een donorlever gekregen. In eerste instantie was ik er klaar voor om haar donor te worden. Echter kon mijn lever niet gesplitst worden. Mijn oudste dochter wilde toen haar lever doneren.”

Wat voor ziekte heeft jouw vrouw precies?
,,Primaire Scleroserende Cholangitis. PSC is een zeldzame aandoening aan de galwegen. De galwegen raken ontstoken, waardoor littekenweefsel ontstaat en ze nauwer worden.”

Hoeveel geld wil je ophalen en hoe ver ben je al?
,,Mijn doel is €10.000 op te halen, de teller staat nu op €1.815, en ik weet dat er meer gaat komen. Zo ga ik bv. een hardloopclinc geven voor het bedrijf van een oud-student van mij voor €420,- En alle Trikipedia-lezers mogen natuurlijk ook doneren via https://www.voormlds.nl/fundraisers/martin-breedijk

Terug naar de triatlon, is er veel veranderd in de laatste jaren?
,,Zeker. In mijn eerste race droegen we niet eens een helm en zwommen we zonder wetsuits. Ondertussen zijn natuurlijk ook de fietsen stukken aero-dynamischer en de carbon schoenen maken je toch ook wat sneller.”

Heb je nog een iets op je wensenlijstje?
,,De Embrunman, die lijk me eens leuk om te doen.’’

Wat is je levensmotto?
,,Slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding. Heel slecht weer bestaat wel, de ziekte van mijn vrouw is heel slecht weer.”

Heb je nog een tip voor de lezers?
,,De recreatieve sporters moeten niet te veel kijken naar wat de topatleten doen, want dan ga je vaak te veel en te hard trainen. Kijk naar jezelf en wat je aankan.”

+++++++++++++++

Dank je wel Claudine en Martin voor dit mooie gesprek. We zien jullie allebei in juni tijdens de triathlon van Oud Gastel. Wie weet kunnen we ook dan nog mooi wat centjes binnenhalen voor het goede doel van Martin. En wat hij zegt: doneren kunnen ook alle Trikipedia-lezers, alle triatleten, kortom iedereen die het verdere onderzoek naar de ziekte PSC wil bevorderen met een kleine of grote bijdrage!