ZATERDAG – Aan zijn carrière valt niks af te dingen. Hooguit zal Alistair Brownlee (36) zelf redeneren dat zijn races op de lange afstanden niet van hetzelfde niveau waren als in zijn ‘Word Triathlon-tijd’. De Brit hing afgelopen week trisuit, badmuts, fiets en loopschoenen aan de wilgen. Al zal hij ongetwijfeld nog wel op eens in hardloopwedstrijdjes of andere duursporten opduiken. En omdat hij nog deel uit maakt van de atletencommissie van het IOC zien we hem ook bij grote sportevenementen nog aan de andere kant van het blauwe tapijt.
Grootste triatleet allertijden versus de beste triatleet ooit
Aan de titel beste triatleet aller tijden wagen we ons niet. Jan Frodeno kreeg the GOAT (Greatest Athlete of All Time) en daar valt best wat voor te zeggen. Ali heeft wel twee Olympische titels, Jan eentje. Maar op Hawaii kon de Brit nooit zijn stempel drukken. Alleen in 2019 haalde hij de finish, op een redelijk anonieme 21e plaats. Staat tegenover dat ie wel drie Ironmans won in aanzienlijk snelle tijden. Helaas kon hij het duel met Frodeno in Dresden destijds niet aangaan. De lichte en minder lichte blessures staken toch vooral de kop op in de periode 2017 tot nu waarin hij zich dus toelegde op het langere werk.
Zijn slotakkoord was prima met een derde plaats in de T100 Grand Final Dubai. En vervolgens kwam afgelopen week de volgende boodschap:
It’s time to close this chapter…
This marks my transition from professional triathlon, a moment approached with both dread and excitement in equal measure. Triathlon has profoundly shaped my life; I have dedicated nearly half of it to being a professional athlete, fulfilling my childhood dream and achieving far more than I ever dared to imagine. Why now? It feels right. I am happy and content, eager for what lies ahead. I find myself smiling because it happened, rather than crying because it’s over (to paraphrase Dr. Seuss). I look forward to embracing a slightly slower pace of life, yet not too slow. There’s an exciting array of events, challenges, and adventures awaiting me—things I’ve always wanted to have a crack at but haven’t had the chance to pursue. For me, sport has always been a personal journey of exploration, and I’m excited to try some new challenges. Feel free to make suggestions below. First, I have many wonderful people to thank and some well-deserved relaxation to embrace. In the coming months, I’ll share more about my career and the incredible individuals who have been part of my journey, along with the new and exciting challenges and projects I’m eager to tackle. I am deeply grateful to each and every one of you for your contributions, no matter how small you may believe they are. Your support means the world to me. Thank you from the bottom of my heart.
Onder het bericht staan werkelijk honderden reacties en dat is meer dan terecht. Alistair Brownlee ‘changed the game’ zoals dat heet. Hij tilde triathlon naar een hoger niveau. Eén reactie dan toch maar meenemen, die van zijn jongere broer Johnny/Jonathan, waaruit blijkt dat ze allebei niet stil gaan zitten:
What a journey. From the fells of Yorkshire to the top of the world. Thanks for showing that a lad from Yorkshire who eats fish and chips can beat everyone in the world. You forged a path that many (including myself) followed. What an inspiration. An athlete who was unbeatable on his day. Looking forward to many more chilled bike rides and runs in the future.
Unieke atleet
Alistair is de enige atleet ter wereld die wereldkampioen triathlon bij de junioren, U23, Europees, wereldkampioen en Olympisch kampioen werd.
Twee wereldtitels in 2009 en 2011 met legendarische duels met Javier Gomez, maar ook met zijn eigen broer Jonathan. De thuiszege in Londen 2012 voor de ogen van de koninklijke familie was historisch, zijn heldenstatus was definitief toen hij die stunt in Rio 2016 herhaalde.
Hij won 22 World Cup en World Triathlon Championship Series (meer dan wie ook en twee keer in zijn eigen stad Leeds) en bracht in 2014 ook de voor Angelsaksische landen prestigieuze Commonwealth Games op zijn naam (volgende editie trouwens geen triathlon, maar dat terzijde).
De nieuwe World Triathlon President Antonio Arimany noemt Brownlee een legende en inspiratiebron tot in lengte van jaren. ,,Hij is een icoon voor de sport.”
Dubai T100 2024, Mens Pro Race at Meydan Racecourse, Dubai UAE on 17th November 2024.
Twee keer was Alistair in Nederland actief, twee keer had ik de eer hem binnen te praten en ook interviews met hem te doen. Hij was zeer toegankelijk. Op het EK in Holten finishte hij tweede achter Javier Gomez. Exact tien jaar later keerde hij terug op het EK in Weert en daar pakte hij – terwijl het langere werk al meer tijd in beslag nam – toch weer fraai de Europese titel. Mooi was hoe hij na zijn winst direct naar ons microfonisten stapte en op de blauwe finishmat heel relaxed zijn verhaal deed, tot wanhoop van de ETU-officials. We hebben er na afloop in het hotel van de Britten nog smakelijk om gelachen. Op het WK in Rotterdam 2017 was Alistair toeschouwer en supporter van zijn broer Johnny. Support, die hij ook gaf op dat legendarische WK in Cozumel 2016. Beelden, die de hele wereld over gingen.
Zijn eerste internationale uitslag was een 19e plaats op de jeugdkampioenschappen in het Hongaarse Gyor in 2003. Zijn eerste zege volgde in 2006: de ETU Junior Cup in Rijeka. In Lausanne werd hij datzelfde jaar wereldkampioen bij de junioren. In Rimini pakte hij vervolgens ook de Europese duathlontitel voor junioren.
2007 begon goed met de Europese juniorentitel in Kopenhagen, maar hij verloor wel zijn wereldtitel aan Aurelien Raphael. In 2008 zette hij dat weer recht in Vancouver met de wereldtitel U23. Hij was inmiddels zo goed dat hij mee mocht naar de Olympische Spelen in Beijing waar een 12e plaats behaald werd.
In 2009 begint een Madrid de zegetocht langs in totaal 22 WTCS wedstrijden. Eigenlijk is het EK Holten dat jaar de enige wedstrijd, die hij niet wint. Maar de revanche is er al snel: een Europese titel in Athlone 2010. De eerste wereldtitel van 2009 krijgt in 2010 nog geen vervolg, maar wel wint hij dan de Grand Final in Boedapest. In 2011 pakt hij de troon beste van de wereld weer terug inclusief Grand Final Beijing. Intussen Europese titel nummer twee in Pontevedra.
2012 Olympische titel
2012 staat helemaal in het teken van de Olympische Spelen. Alistair doet nauwelijks andere wedstrijden, hij piekt naar die ultieme race en slaagt met glans. Het post-Olympisch jaar 2013 verloopt ontspannen, hij heeft even tijd van andere zaken. Symbolisch in dat opzicht is zijn 52e plaats op de Grand Final op hetzelfde Olympisch parcours in Londen.
De Commonwealth Games in Glasgow vormen het hoogtepunt van 2014. De WTCS wedstrijden in Londen 2015, Leeds 2016 en Leeds 2017 vormen het bewijs dat Alistair nog lang niet versleten is op de korte afstanden. En dat blijkt uiteraard in Rio de Janeiro waar hij de eerste triatleet wordt, die zijn Olympische titel met succes verdedigt.
Dubai T100 2024, Mens Pro Race at Meydan Racecourse, Dubai UAE on 17th November 2024.
Daarna volgt langzaam maar zeker de overstap naar het langere werk. Dramatisch is zijn ultieme poging om toch nog de Spelen van Tokyo te halen: hij wordt gediskwalificeerd vanwege duw- en trekwerk op het zwemonderdeel in zijn thuiswedstrijd Leeds. Daarmee kan een streep door een vierde Olympische Spelen. Het zou (de T100 even niet meegerekend) zijn laatste wedstrijd voor World Triathlon worden. Voortaan zien we hem alleen nog in Ironman en Challenge races tot dan dit jaar de T100 begon.
Hieronder nog zijn podiumplaatsen op halves en heles:
2017: 1e IM 70.3 St. George
2017: 1e Challenge Mogan-Gran Canaria
2018: 1e IM 70.3 Dubai
2018: 1e IM 70.3 Liouzhou
2018: 2e WK IM 70.3 Port Elisabeth
2019: 2e WK IM 70.3 Nice
2019: 1e IM 70.3 Dun Loaghaire
2019: 2e IM 70.3 Marbella
2019: 1e Ironman Cork
2019: 1e Ironman Busselton
2019: 21e WK Ironman Hawaii
2022: 1e Ironman Kalmar
2022: 1e IM 70.3 Swansea
2023: 2e Challenge Barcelona
2023: 3e Challenge Peguera Mallorca
2023: 3e T100 Dubai
Alistair, thank you for 21 years of great sport. You are a true legend. All the best on behalf of the Trikipedia-team!
Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.
