Preview op Ironman Nieuw-Zeeland met Cameron Brown; Lahti ontvangt wereldtop in ’23 – WTJ 1785

MAANDAG – In Nieuw-Zeeland zetten ze met z’n allen even de kiezen op elkaar, rollen ze niet over elkaar heen aangaande de maatregelen, demonstreert niemand tegen het regeringsbeleid en zijn ze in no-time weer verlost van de tweede lockdown. Daar zouden ze in ons poldermodel een voorbeeld aan kunnen nemen al zie ik het daar met 17 politieke partijen in de nieuwe Tweede Kamer en eindeloos compromissen sluiten nog niet snel van komen.

Korte lockdowns en hup virus is weg

Als sportman en/of organisator zou ik nu liever in Nieuw-Zeeland wonen. Neem de Nutri-Grain Ironman in Taupo. Oorspronkelijk op de agenda op 6 maart, kort na Challenge Wanaka. Maar toen kreeg het land er net een paar besmettingen bij. Hup: meteen alles op slot zodat een paar weken later het virus weer oplost. Dat is nu het geval, dus hoefde de legendarische Ironman (de oudste op Hawaii na) maar drie weekjes opgeschoven te worden.

Het is maar een select gezelschap pro’s aan de start van deze enigszins opgeschoven editie. Negen mannen en vier vrouwen, bovendien voor allemaal een thuiswedstrijd. Alleen bij de agegroupers komen we atleten van buiten Nieuw-Zeeland tegen. Die pro’s dan. Mike Phillips voert het veld aan. De grootste concurrentie zal hij ondervinden van Braden Currie, Kyle Smith, Jack Moody en….de 48-jarige Cameron Brown. Daarnaast zijn Ben Phillips, Simon Cochrane, Olly Shaw en Lucas Duross van de partij.

Staat Cameron Brown zaterdag weer op het podium?

Toch even naar Cameron Brown, al vaker hier als fenomeen omschreven. Hij staat in het Guiness Book of Records als de triatleet, die liefst twaalf keer dezelfde Ironman wist te winnen. Het wordt al de jaarlijkse pelgrimstocht van Brown naar Taupo genoemd. ,,Ik ben blij er weer te zijn. Lockdown 2.0 is voorbij, ik kijk uit naar de dagen in Taupo, daar gas terug nemen na de trainingen van de voorbije maanden en ontspannen naar de wedstrijd toeleven.”

Brown kan de wedstrijd/het parcours wel dromen, hij is er sinds zijn debuut op de Ironman in 1997 onafgebroken bij en feitelijk al een kwart eeuw niet uit de top vijf weg te slaan. Op 43-jarige leeftijd won hij de wedstrijd in 2016 voor de twaalfde en (voorlopig) laatste maal, daarnaast was Cameron ook twee keer de nummer drie van Ironman Hawaii.

Groot compliment aan organisatoren Taupo

Brown vermoedt dat iedereen in hetzelfde schuitje zat de voorbije weken. ,,We waren allemaal klaar voor de race op 6 maart, daarna moesten we weer terug in de taper modus: twee weken trainen en laatste week taperen. Het is goed gegaan. Ik ben goed uitgerust en voel me hopelijk goed op de wedstrijddag met mooi weer.” Hij maakt een compliment aan de organisatoren, die het toch maar voor elkaar krijgen om nog dezelfde maand de wedstrijd alsnog neer te zetten samen met de gemeente Taupo. ,,Dat is fantastisch. Ik denk dat een aantal atleten – met kleine blessures hier en daar – blij was met enkele weken extra, maar dat het nu echt door kan gaan is geweldig.”

Gevraagd naar zijn geheim, lacht Cameron Temple Brown. ,,Ik zou niet weten hoe ik een Kiwi-zomer moest overleven zonder te kunnen trainen voor Ironman Nieuw Zeeland. De laatste 24 jaar stonden altijd in het teken van voorbereiding, de liefde voor de sport en het plezier in het avontuur elk jaar in maart. Zonder Ironman zou ik duimen zitten draaien en snel verveeld raken. De motivatie is er na al die jaren nog steeds.” Hij is trots op de rijke historie van het evenement, eerst in Auckland later in Taupo. Cameron deed zijn eerste triathlons al in 1987, probeerde zich eerst te kwalificeren voor de Spelen in Sydney. Toen dat niet lukte verlegde hij de focus op de langere afstanden.

Motivatie daalde

Het coronajaar voelde ook voor Cameron erg zwaar. ,,Mijn motivatie daalde enorm. Trainen leek zinloos zonder wedstrijdperspectief. Ik heb me er snel overheen gezet en de draad opgepakt. Het was voor veel atleten zwaar en wij hadden dan nog het geluk dat er in Nieuw-Zeeland wedstrijden overeind bleven. Veel andere landen zijn veel harder getroffen door Covid.”

In 2018 stond de top-master voor het laatst op het podium. Over een terugkeer in de top drie is Cameron voorzichtig. ,,Er staat veel talent aan de start. Braden en Mike zijn de laatste twee winnaars, Kyle en Jack zijn de volgende generatie kampioenen. Het wordt een echte strijd.”

Vier pro’s in het vrouwenveld: Hannah Wells, Rebecca Clarke, Melanie Burke en Emily McNaughtan. Ook dat is geen gelopen race. De Ironman start in het kristalheldere water van Lake Taupo, normaliter een snel zwemparcours. Fietsen gaat rond het meer met een fikse heuvel in de route. Het halve marathonparcours richting Five Mile Bay en terug naar de stad Taupo wordt twee keer afgelegd. De winnaars vorig jaar: Joe Skipper en Terese Adam. Beste agegrouper toen: Tom Oosterdijk. Dit jaar geen Nederlandse atleten aan het vertrek. Wel twee Belgen: Kris Cevals en Sebastian Hanoulle.

Lahti gastorganisatie van het WK Ironman 70.3 in 2023

We waren al volop aan de voorbeschouwing op Taupo begonnen toen Ironman via de livestream een belangrijke boodschap de wereld in slingerde. Want Taupo is volgend jaar natuurlijk ook strijdtoneel van het WK Ironman 70.3, een titelstrijd die dit jaar wordt uitgevochten in St. George in de Amerikaanse staat Utah. Maar Ironman kijkt ook verder vooruit en liet vol trots weten dat het Finse Lahti in 2023 aan de beurt is als gastheer/vrouw van het prestigieuze WK Ironman 70.3.

Na Zell am See (2015) en Nice (2019) wordt het de derde keer dat een Europese stad gastorganisatie is van dit WK. Ironman heeft twee wereldkampioenschappen. Dat over de halve afstand gaat elk jaar naar een andere locatie, dat van de hele afstand is steeds op hetzelfde plekje…u weet wel: Kona, Hawaii.