Rikka zegt namens Lahti ’tervetuloa’; Finland en triathlon; Steffs suit; SLT Arena met Rachel -WTJ 1786

DINSDAG – Bij het zien van het promofilmpje voor het WK Ironman 70.3 in Lahti kwamen de gedachten aan 1987 weer boven. Mijn eerste verre reis voor een triathlon, naar Joroinen. Na Almere ’85 en het Zweedse Sater ’86 het derde Europees kampioenschap over de volledige afstand.

We waren erbij in Joroinen 1987, de Avro ook trouwens

Avro’s Sport Panorama reisde mee, want de kansen waren groot voor Oranje. Terecht, zo bleek wat Axel Koenders en Rob Barel bleven de Finse topfavoriet Pauli Kiuru de baas en Irma Zwartkruis greep na de beide Britse Sara’s (Coope en Springman) het brons. Twee jaar later zou Kiuru revanche nemen door als eerste buitenlander de Holland Triathlon van Almere te winnen. Zijn vette knipoog aan de finish richting ondergetekende als debuterende speaker sprak boekdelen. Voor de zekerheid hadden Rob Pach (Avro) en ik een felicitatiezinnetje in het Fins uit ons hoofd geleerd, maar Pauli verstond er geen bal van. Hij sprak vloeiend Engels. De grote jaren van Kiuru moesten daarna nog komen trouwen en tegenwoordig maakt hij deel uit van het Finse parlement. Ongetwijfeld zal ie in Lahti 2023 aanwezig zijn. Waarschijnlijk samen met voormalig minister-president Alexander Stubb, waarschijnlijk het eerste staatshoofd dat ooit Ironmans (Frankfurt, Kalmar en Hawaii) voltooide.

Lahti versus Klagenfurt

Er is wellicht nog wel politieke steun aan te pas gekomen, want Lahti met slechts twee edities ervaring moest het voor de kandidatuur van het WK opnemen tegen Klagenfurt, waar als bijna een kwart eeuw Ironmans gehouden worden. Echter nooit een Ironman 70.3, dus in dat opzicht lagen de kansen wellicht gelijk. Bovendien was Oostenrijk in 2015 met Zell am See al eens aan de beurt geweest. Noord-Europa was nog vers voor Ironman, al zullen we waarschijnlijk nooit weten hoe de keuze tot stand gekomen is.

 

Finse triathlontoppers

Finland en Nederland waren in het begin de Europese toplanden op de volledige afstand. Naast Kiuru waren het automonteur Magnus Lonqvist, Bennie Lindberg, Teemu Vesala en later Teemu Toivanen, fietsbeest Anssi Lehtinen en weer later Miko Luoto, Jarno Harst en Henrik Goesch. Sterke triatletes kent het Land van de 1000 Meren ook: Ghita Jarlstrom uit de beginjaren, Tiina Boman, Merja Kiviranta, Kasia Lehtonen en – zeker kanshebber op een podiumplaats in 2023 – Kaisa Sali. En dan is er natuurlijk nog de Nederlands/Finse duursportvrouw Riikka Vreeswijk-Kelja. Onder het filmpje van Lahti plaatste Riikka ’tervetuloa’ hetgeen zoveel als ‘welkom’ betekent.

Zou mooi zijn als Riikka bij de agegroupers mee gaat doen in haar geboorteland. Na een aantal edities Joroinen duurde het jaren vooraleer de Finnen weer een internationaal aansprekende race hielden, het EK kwart in Vuokatti daargelaten. Tegenwoordig zijn er twee Ironman 70.3-races: in Jonkoping en – sinds 2018 – in Lahti. In Kuopio komt een nieuwe (hele) Ironman. Challenge heeft ook een wedstrijd, maar dan aan de Oostzee: in Turku. Nederlands succes was er al wel in Lahti, bij de eerste editie werden Martijn Dekker vijfde en Steff Overmars zesde. Of ze dat over twee jaar nog eens kunnen herhalen….de tijd zal het leren.

Wetsuit-weggeef-actie Steff Overmars een succes

Over Steff gesproken. Zijn spontante actie ‘ik geef een Aqua Sphere wetsuit’ weg was een laaiend succes. Hij werd overspoeld met mooie inspirerende berichten verhalen waarom iemand het pak zou moeten krijgen. De keuze was dus moeilijk. Steff: ,,Het waren soms heftige verhalen van jonge atleten, mensen die veel zijn afgevallen, paratriatleten, atleten met een visuele beperking sporters na een drugsverslaving, atleten die het doen voor een goed doel enzovoorts. Het werd er niet makkelijker op. De vijf mooiste reacties heb ik in de hoge hoed gegooid en de winnaar is de 14-jarige Julian Ariesen geworden. Zijn moeder Lianne Ariesen-van de Weijer had hem opgegeven.”

Julian woont in Veenendaal en is lid van VZC. Als Julian over enkele jaren uit het wetsuit gegroeid is wordt het pak doorgegeven aan een ander jeugdlid van de club.

SLT Arena Games: spektakelstuk met Rachel en Marten

We maken ons zoetjes aan op voor de SLT Arena Games, komend weekend al in Londen en daarna op 18 april in Rotterdam. Of het evenement in het prachtige Zwemcentrum in de Maasstad anders wordt nu de lockdown tot 20 april is verlengd, moeten we nog even afwachten.

Goed nieuws was dinsdag alvast dat Rachel Klamer en Marten van Riel in Londen uitkomen op de Arena Games. Zij vervangen Helen Jenkins en Leo Bergere. Beiden zijn een welkome aanvulling op het startveld. Rachel was uiteraard vorig jaar al goed op dreef in Rotterdam, waar ze tweede werd. Marten maakt zich op voor de Spelen van Tokyo, waar ie beter wil doen dan zijn zesde plek in Rio. Marten was er in Rotterdam niet bij, maar deed wel mee aan outdoor Super League Triathlons op Malta, Jersey en Mallorca.

Topveld vrouwen met wereldkampioene

Rachel mag het opnemen tegen de Britse topvrouwen Georgia Taylor-Brown (wereldkampioene Hamburg), Beth Potter (Europees kampioene Weert), Lucy Charles-Barclay, Sophie Coldwell, Kate Waugh en Ruth Astle. Twee Italiaanse vrouwen doen mee te weten Alice Betto en Ilaria Zana en het veld wordt gecompleteerd door Anna Godoy uit Spanje.

Rotterdam-winnaar Nieschlag favoriet in Londen

Marten kan de borst natmaken om Justus Nieschlag (Rotterdam 2020-winnaar) en Jonas Schomburg uit Duitsland, Vasco Vilaca (revelatie seizoen 2020) uit Portugal en de Britten Jonathan Brownlee (zilver in Rio), Tim Don (wereldkampioen 1998!), Alex Yee, George Goodwin (sensatie in Daytona), Reece Charles-Barclay (echtgenoot Lucy) en – last but not least – de Britse Fries Ben Dijkstra.

Eerder was al bekend dat ook paratriatleten zijn toegevoegd aan het programma. In Londen en Rotterdam zullen Lauren Steadman, Dave Ellis, Claire Cashmore en onze eigen superchamp Jetze Plat.

Clubs strijden virtueel al op Arena Games: EDO Sports voorlopig 2e

In de aanloop naar de SLT Arena Games is maandag een virtuele competitie voor clubteams begonnen. Zes virtuele wedstrijden op Zwift: drie keer fietsen, drie keer lopen. Punten zijn er te verdienen voor de verenigingen en elke vereniging mag zoveel atleten laten starten als men wil. De competitie duurt drie weken en eindigt met een virtuele meet & greet met een topatleet van de Arena Games Rotterdam.

De eerste koers ging over 20,9 kilometer door de Britse hoofdstad met de fameuze Box Hill als scherprechter. Dat bleek, want daar viel de beslissing en reed een kopgroep van acht man weg. In de laatste kilometer was het GVAV-er Bram Smit die demarreerde (op z’n Zoetemelks, volgens ingewijden). De Groninger won verdiend. Ruben van Dalfsem eindigde derde, Edo van der Meer was de nummer vijf. Direct achter hem Niels Grote Beverborg van GVAV. Edo Sports had ook Cornelis Scheltinga, Joran Driessen en Robert de Korte nog in de top 15, zodat EDO Sports tussen de clubs voorlopig de tweede plaats inneemt achter het Duitse Powerspace Tri Mag en met GVAV op een vierde plek.

Bij de vrouwen kon niemand tippen aan Diede Diederiks, al weer voldoende hersteld van Ironman 70.3 Dubai. Ook nieuwkomer Detti Kench deed het voor EDO Sport niet onverdienstelijk met een elfde plaats. De vrouwen moesten overigens 10 kilometer lopen.