Nog meer geduld tot aan de eerste Nederlandse races; Hamburg en Luxemburg later dit jaar – WTJ 1794

DINSDAG -Een fietsrondje over Goeree Overflakkee leert ons dat het een ideaal triathloneiland is. Het is dinsdag, prachtig zomerweer en in de vrijwel lege polders is het goed toeven. Af en toe komen we in de achtertuin van Koos Moerenhout een paar wielrenners tegen, hier en daar een jogger. En jawel, aan het Haringvliet plonst de jeugd al in het frisse water. Geen wonder dat Erik Peeman een paar jaar terug het heft in handen nam en met de wedstrijden in Herkingen en aan de Brouwersdam op de proppen kwam.

Het was in elk geval zo’n dag met temperaturen, waarop je weer wegdroomt bij een triathlonevenement. Zo’n droom laat ik dan ’s avonds niet verstoren door het NOS-journaal waar je weer parken vol zingende mensen ziet, ruziemakende kerkgenootschappen en kop-in-het-zand stekende figuren. Ik kijk Arjen Lubach terug, die nog een laatste poging doet om iedereen te overtuigen dat we er echt bijna zijn, mits we dat dan ook volhouden. Maar het waarschuwende vingertje van Arjen werkt helaas in dit geval te weinig. Wij Nederlanders zijn kritisch op alles. Op corona, op de medici, op het OMT, op de kerken en de geloofsgemeenschappen, vooral op de regering (behalve dan als we naar de stembus gaan), op vaccineren, op testen, op gesloten horeca, op horeca die zich niet aan de regels houdt, op de reizigers die wel naar het buitenland gaan, op de avondklok, op de zomertijd, op het leven in het algemeen….

Direct gevolg van die kritische, maar daardoor ook laconieke houding is dat we voorlopig nog wel even in de beperkingen blijven hangen. En nog meer wedstrijden worden gecanceld dan wel naar het najaar opgeschoven. Moeten we daarmee maar alles laten gebeuren? Zeker niet. Het demonstratierecht, het recht op vrije meningsuiting: dat alles blijft een hoog goed, waar we voor gestreden hebben. Maar stel dat het echt daardoor komt dat we extra geduld moeten uitoefenen vooraleer we die vrijheid weer terugkrijgen? Dan heb ik er graag nog een paar knarsetandende solitaire weekjes voor over.

In april en mei hoeven we niet veel meer te verwachten. Aanstaand weekend stond aanvankelijk het NK run-bike-run in Almere op het menu. Gevoelsmatig heb ik het idee dat duatleten zwaarder getroffen zijn met afgelastingen dan triatleten, misschien ook omdat de nadruk van run-bike-runs op het vroege voor- en late najaar ligt en dat waren toch de periodes waarin het virus het best gedijt. Het Paasweekend was ook gereserveerd voor de Teamtriathlon Arnhem. De organisatoren zoeken nog naar een datum in oktober, hetgeen niet onmogelijk hoeft te zijn met een goed verwarmd zwembad.

Een week later dan. Nog niks want de RBR Hoorn is voor dit jaar afgeblazen. De organisatie meldde het onlangs op haar site:

Helaas moeten wij melden dat ook de Westfriese RunBikeRun van 2021 niet doorgaat. Wij hebben gekeken of wij het kunnen verplaatsen naar het najaar, maar dan zijn er al veel evenementen. Wij hebben daarom besloten om de 9e Westfriese RunBikeRun te houden in het eerste weekend van April 2022.

Nog een geluk dat Tom Oosterdijk, Michiel de Wilde en Lenny Ramsey dat weekend in Galveston Texas kunnen racen op de Ironman 70.3. De hele in The Woodlands Texas gaat overigens weer niet door.

Een zekerheidje zijn op 18 april ook de Super League Triathlon Arena Games in Rotterdam, maar dan vooral een exclusief feestje voor de pro-atleten. Die gunnen we dat zeker, maar toch echt uit naar de eerste race waar ‘Jan en Alleman’ weer aan mee kan/mag doen. Die kans doet zich voor het eerst voor op 16 mei als Haarlemmermeer (DTS HLMRMEER) op de kalender staat, deel uitmakend van de Dutch Triathlon Series. Hoe groot de kans op doorgaan is? Ik heb geen flauw idee. Vorig jaar rond deze tijd dachten we ook na twee maanden grotendeels van het virus verlost te zijn. En zie waar we nu staan?

Internationaal werd begin deze week al weer volop geschoven. Zo kiest Ironman Hamburg eieren voor haar geld en verlaat de vroege datum in juni. De Duitse wedstrijd kiest voor 29 augustus als uitwijkdatum. Dat is samen met een IM 70.3-race in Duisburg, 400 kilometer zuidelijker. Het is ook samen met The Championship in Samorin. Pro-atleten gaan uiteraard voor eigen portemonnee. Het prijzenpakket bij PTO spreekt vooralsnog in het voordeel van de Challenge in Samorin. Ook op 6 juni vertrokken: IM 70.3 Rapperswill-Jona. De race in Zwitserland gaat naar 8 augustus. De populaire Ironman 70.3 in Staffordshire Wales ziet 13 juni niet langer zitten en gaat naar 18 juli.

Maar de meest ingrijpende verplaatsing is die van Ironman 70.3 Luxemburg, een wedstrijd waar de afgelopen jaren zo’n 250 (!) Nederlanders aan mee deden. Daarmee is het de best bezochte wedstrijd in het buitenland door Nederlandse triatleten. Ik mag aannemen dat die traditie dit jaar vervalt, want – schrik niet – de wedstrijd is verplaatst van de vaste datum 20 juni naar….11 september. Tja, en dat is toch ook het weekend van het wereldkampioenschap lange afstand triathlon in Almere (op zondag de 12e weliswaar). We kunnen ons haast niet voorstellen dat de Oranje-invasie in de Moezel-vallei van Luxemburg wederom zo groot zal zijn. Daarvoor is dat unieke WK in eigen land toch net even van grotere importantie.

Conclusie: het worden extreem drukke september weekenden. En dan willen we ook nog gaan kijken naar Max op de GP van Zandvoort….