Reactie Beth Potter op haar wereldrecordrace; TopGear – Justin True triathlon door USA – WTJ 1799
ZONDAG – In het verleden sloegen we de Paasdagen qua berichtgeving meestal over. Uitgerekend in de twee jaren dat er amper wedstrijden zijn gaan we dagelijks door met WTJ’s. Wonderlijk.
Vandaag komen we nog even terug op de fa belachtige wereldbesttijd van Beth Potter. De Britse media had er vandaag terecht veel aandacht voor. Beth was ook te horen op de BBB. Daar zei ze dat het goed was om vroeg in het seizoen een race te doen. ,,Maar dit was buiten al mijn verwachtingen!”’ Met nog een kilometer te gaan begon ze te beseffen dat ze met een razendsnelle race bezig was. ,,Ik zag de klok op 11 minuten staan, maar was er van overtuigd dat ie het verkeerd aangaf. Ik kon het niet geloven.”
Dat ze de selectie misloopt voor de Olympische triathlons in Tokyo noemt ze frustrerend. ,,Temeer omdat ik in topvorm verkeer momenteel.” Ze stapte vier jaar geleden over van atletiek op triathlon. Op de Spelen van Rio werd ze 34e op de 10 kilometer, drie jaar later was ze in Weert de voorlopig laatste Europees kampioene triathlon. Bij de mannen won toen Alistair Brownlee. Inmiddels traint Beth ook met de Brownlees en de groep in Leeds.
Dit was trouwens wel een aardige Tweet vanuit Engeland:
The Beth Potter Rollercoaster: – Run the 10k at Rio 2016 – Switch to triathlon – Miss out on Tokyo 2020 selection – Run a 5k world record – Compete on the track at Tokyo 2020 instead?
Nog meer Brits/BBC nieuws, maar dan komisch. Want in de Top Gear uitzending van deze maand gingen presentatoren Paddy McGuinness, Freddi Flintoff en Chris Harris een triathlon aan. Het was de speciale mid-life crisis episode. Tja, dan krijg je zulke ontwenningsverschijnselen. Zelfs bij het populaire drietal wat zich doorgaans alleen gemotoriseerd voortbeweegt.
James Lawrence is nog bezig, Jonas Deichmann eveneens. En nu gaat ook de 29-jarige Justin True voor een monstertriathlon. Het begint een way-of-life te worden. De Amerikaan heeft al de nodige uitdagingen achter de rug. Vanaf mei staat de volgende stap voor de deur. Hij gaat 50 mijlen zwemmen vanaf de Bahamas door de Bermuda Triangle tot aan de kust van Miami. Daarna staat hem 3500 mijlen fietsen te wachten richting San Diego. In Utah maakt hij even een tussenstop om een Ironman te voltooien. Aangekomen in San Diego is het laatste ‘stukkie’ nog 600 mijlen van San Diego tot aan de Golden Gate Bridge in San Francisco. Totaal dus 4150 mijlen, waarvan True denkt dat hij ze in 35 dagen kan afleggen.
Een onmogelijke missie zou je denken, maar True heeft een achtergrond waardoor hij de juiste motivatie te pakken denkt te hebben. Op 15 jarige leeftijd lag zijn broer in het ziekenhuis voor een overdosis drugs en zijn moeder een zaaltje verderop nadat ze zichzelf zeven keer gestoken had in de halsader. Broer en moeder overleefden het, maar vijf jaar later kwam voor Justin de terugslag. Hij poogde twee keer een eind aan zijn leven te maken. Daarna ging hij zich extreme doelen stellen en de pijn voelen van een sportinspanning, die niets is vergeleken bij het verdriet wanneer dierbare personen pijn en verdriet hebben of wegvallen. Het is daarom dat Justin True voor mei kiest, de maand van Mental Health Awareness. ,,Misschien ben je vandaag depressief en geloof je het allemaal wel. Maar weet je, morgen kan een geweldige dag worden.”
En zo zien wij het ook eigenlijk. Corona is verre van leuk, een derde golf nadert. Maar toch komt er na elke mindere dag weer een geweldige nieuwe dag aan. En die volgende dag….die brengt WTJ nummertje 1800!
