Interview Thomas Cremers: ‘Na honderd meter zwemmen vielen mijn armen er nog net niet af’ -WTJ 1800

MAANDAG – Pasen wordt wel gezien als het feest van de wederopstanding. In overdrachtelijke zin geldt dat ook enigszins voor Thomas Cremers. Na een paar mooie jaren in de top van du- en triathlon, haperde het lichaam vorig jaar plots. Herstel duurde veel langer dan de jonge Thomas hoopte. Tijd voor een goed gesprek met de man uit Elst, mooi als 1800e aflevering van WTJ, mooi als leesvoer op deze Tweede Paasdag. Een interview in veertien vragen.

Het kostbaarste bezit van een atleet is je lichaam, schreef De Gelderlander vorig jaar. Dat heb je afgelopen jaar wel ervaren Thomas. Jouw lichaam werkte niet langer mee. Hoe kwam de Ziekte van Pfeiffer bij je aan het licht?

,,Eind augustus kreeg ik op een avond ineens flinke hoofdpijn. Daarnaast had ik last van opgezette klieren en stond mijn buik vaak op spanning. Ik ben vervolgens bloed gaan prikken bij de huisarts en daaruit bleek dat het EBV (Epstein-Barr-virus) in mijn lijf zat. ‘Acute Pfeiffer’.”

Wat wist je van Pfeiffer, van Klierkoorts? Was het een ziekte, die ver van jouw bed leek. Als 22-jarige topfitte sportman?

,,Ik had er wel van gehoord en ken ook mensen die het hebben gehad. Op een gegeven moment ga je jezelf er ook meer in verdiepen.”

Voelde je het al eerder aankomen? Het was natuurlijk ook een tijd waarin corona de boventoon voerde, dan denk je misschien al gauw daaraan?

,,Met terugwerkende kracht voelde ik mij een week of twee voor de acute hoofdpijn ook al wel eens wat vermoeid, maar dacht ik: dit komt vast doordat ik een aantal weken behoorlijk heb getraind.”

Van de ene op de andere dag van superactief in volstrekte ruststand. Dat moet hard aan gekomen zijn?

,,Na contact met de sportarts werd mij spoedig aangeraden een maand niet te sporten. Dit was nog wel te overzien, maar dit werd uiteindelijk meerdere maanden….”

We zaten dan wel in coronatijd, het moet toch aan je geknaagd hebben dat het niet een paar weken, maar maanden ging duren?

,,Dat dit precies in de corona periode valt is qua wedstrijden een voordeel, maar qua andere bezigheden en sociaal contact (op school of binnen de sport) een nadeel. Los daarvan mag ik niet klagen en was dit op sportgebied misschien wel de ideale periode.”

De familie Cremers ademt sport, je pa in het wielrennen, jij de duursporten. Hoe was de sfeer thuis, wetende dat je door corona toch flink opgesloten moet leven?

,,De sfeer was en is eigenlijk altijd wel goed! Mijn vader was in de Tour de France toen de ellende begon, maar wij hadden goed contact. Naar mijn weten hebben mijn ouders los van mijn ‘onrust momentjes’ gelukkig niet veel last van mij gehad en denken ze zoals altijd overal in mee.”

En kreeg je reacties van collega-sporters, sponsors, bond enzovoorts? Of was het vanwege moeizame contactmogelijkheden toch erg stil?

,,Ik heb mensen in mijn omgeving (ook sponsoren) op de hoogte gehouden en kreeg ik steun van vrienden/familie. Af en toe een berichtje op social media zorgden ervoor dat meer mensen op de hoogte waren.”

In november zat je voor het eerst weer kortstondig op de fiets. Beschrijf eens hoe dat was en omdat het niet lukte, kreeg je dan weer een extra dreun of was je inmiddels ingesteld op ‘stapje voor stapje’ herstellen?

,,Dit was eigenlijk nog niet heel verstandig, maar toch wilde ik het gewoon even testen en proberen. Dit voelde zwaar en mijn hartslag schoot de hoogte in. Het wandelen werd vervolgd….”

Je kon je richten op je studie. Toegepaste psychologie. Hoe ben je tot die richting gekomen en heb je er ook baat bij gehad in deze voor jou toch donkere periode?

,,Nadat ik 3 jaar geleden de sportopleiding heb afgerond, wilde ik mij niet alleen focussen op het fysieke aspect, maar ook mentale aspect meenemen. Puur omdat ik het interessant vind en het een en ander natuurlijk ook op mijn eigen sport kan betrekken. Op dit moment zit ik in jaar 3 van de studie ‘Toegepaste Psychologie’ en volg ik de minor ‘Prestatiepsychologie’. De studie zorgde ervoor dat ik mij in deze nare periode wel ergens op kon focussen.”

Andere hobbies opgepakt? Muziek begreep ik. Hoe vergaat je dat? Stort je je daar net zo intensief op als op je triathloncarriere?

”Ik speel al een aantal jaren gitaar, maar vanwege de focus op de sport viel het de laatste paar jaar wat weg en speelde ik heel onregelmatig. Gelukkig heb ik het nu weer opgepakt en is er eigenlijk geen dag dat ik de gitaar niet aanraak. Het gitaar spelen zorgt voor ontspanning.”

Op 18 februari zagen we eindelijk weer zwemfoto’s op je Social Media. Hoe voelde het hernieuwde contact met het water?

,,Als niet zwemmer was het echt weer even wennen om na 5 maanden weer het water in te duiken. Na 100m vielen mijn armen er nog net niet af. Het kost gewoon even tijd om het watergevoel terug te krijgen.”

Je laatste grote wedstrijd was het EK duathlon nu ruim een jaar geleden. Kijk je nu met andere ogen terug op al je topprestaties van voor je ziekte?

,,2019 was los van het WK duathlon in Pontevedra en NK duathlon in Hoogerheide geen goed jaar. Een jaar met veel pech (denk aan valpartij NK OD, een offday bij het NK sprint en wederom een crash bij NK cross triathlon). In 2020 kijk ik nog steeds terug op een goed en tof Europees kampioenschap duathlon, ondanks dat de voorbereiding niet vlekkeloos was met een knieblessure. In de zomer van 2020 werd ik als maar beter, maar gooide Pfeiffer roet in het eten.”

Met motivatieproblemen kampen momenteel heel veel sporters, die het wedstrijdgevoel al zo lang moeten missen. Hoe is dat bij jou?

,,Natuurlijk heb ik ook zin om te racen, maar voor nu ben ik blij dat ik weer lekker kan opbouwen. Ik heb totaal geen motivatieproblemen. Ook niet het afgelopen voorjaar toen er ook geen wedstrijden waren. Ik heb plezier in wat ik kan/mag doen en ik hou altijd de lange termijn doelen in gedachten.”

Aan het eind van de tunnel is altijd weer licht. Zeggen ze. De tweede helft van het seizoen lijken de wedstrijden weer op gang te komen. Stel je jezelf alweer concrete doelen? Zo ja, waar denk je je terugkeer te maken?

 

,,Ik blijf positief en hoop dat er nog wedstrijden gaan komen dit seizoen. Ik heb nog wat goed te maken op de NK’s triathlon (zowel sprint als OD) en kijk uit naar het WK duathlon in Almere. Voor nu ligt mijn focus op opbouwen, fit blijven en sterker terugkomen! ”

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.