Wat een prachtzondag voor Nederland: winst Daan en Ann in Mafra, Sarissa in Riccione; Sittard-selectie EK – WTJ 1842

ZONDAG – Wat een dag, wat een dag. Het is lang geleden dat we op 1 zondag drie Nederlandse internationale overwinningen mochten bijschrijven. Vandaag, Moederdag 2021, was dat het geval. Eerst lieten Daan de Groot en Ann Schoot Uiterkamp zien dat ze ondanks de lange periode zonder wedstrijden, het ‘duathlonvak’ niet verleerd zijn. Zij wonnen Powerman Mafra. Kort daarna kwam Sarissa de Vries als welverdiende winnares over de streep in de Challenge Riccione.

Daan en Sarissa werd wel enigszins op gerekend, Ann was best verrassend. Laat hun zeges een inspiratie zijn voor veel atleten, die lang in de wacht hebben gezeten of nog zitten. En laat het ook een opmaat zijn naar meer internationale successen voor de Oranjes.

Sprint Daan en Seppe om Powerman-winst

Powerman heeft het in coronatijd niet eenvoudig gehad. De meeste races werden in 2020 gecanceld en ook nu is het nog afwachten. Wat wel doorgaat, wordt uiteraard gretig aangepakt. Mafra, Portugal bijvoorbeeld. Daar kon eindelijk weer eens 10 km. gelopen, 56 km. gefietst en 10 km. gelopen worden.

Verwacht of niet, Daan moest wel even afrekenen met Seppe Odeyn. De Belg is achtvoudig winnaar van de Hel van Kasterlee (in die outfit deed Seppe mee) en titelverdediger. Daan wilde zich revancheren voor Mafra vorig jaar. Niet zozeer op Seppe, als wel op zichzelf. Een valpartij haalde hem toen uit de wedstrijd. Vandaag was het wederom nat en de wegen spekglad. Opnieuw veel valpartijen, maar onze Nederlandse winnaars bleef dat gelukkig bespaard. Achter het Hollands-Belgisch duel (tussen Daan en Seppe zat amper 15 meter) volgde de DuitseR Dominik Sowieja als derde. Ook hij wist zich lange tijd in de strijd om de overwinning te mengen. Christophe Dekeyser – de man van de moeizame vlucht naar Portugal – haalde de vierde plaats en daarmee tweede Belg. Hij verloor dik 3 minuten op Daan. Daarna volgde het grote gat op de eerste Portugees Jose Estrangeiro (bijna 8 minuten) en vervolgens alweer een Belg: Matias Cloostermans.

Ann ‘schoot’ er met kop en schouders bovenuit

Ann Schoot Uiterkamp was misschien niet helemaal verwacht, maar zij stak wel met kop en schouders boven de tegenstand uit al was tevoren ook niet geheel duidelijk wie wel/niet Mafra bereikt hadden om mee te doen. Ann was ruim twee minuten eerder bij haar fiets dan de Vlaamse Lotte Claes. Ze keek goed uit op het gladde parcours of zoals ze zelf zei: ,,Gave race. Regen, heel glad, extreem langzaam gedaald want veel crashes.” Desalniettemin breidde ze haar voorsprong uit op Lotte, die op haar beurt weinig hoefde te vrezen van de Portugese duatleten.

Heerlijk vals het Wilhelmus meezingen

Aan de publieksvrije finish bleek Ann zes minuten voorsprong te hebben op Lotte Claes en bijna tien op Raquel Rocha. Bovendien verbrak ze het parcoursrecord van Nina Zoller met een aantal minuten. ,,Superblij. Heel gaaf dat zowel Daan als ik gewonnen hebben. Allebei van Hellas bovendien.” De vreugde hield aan tot en met de prijsuitreiking. Waar Daan met moeite het podium beklom omdat de spurt toch wel een aanslag op de spiertjes was, zong Ann uit volle borst mee met het Wilhelmus. ,,Ik was zo blij dat ik gewoon keihard en heerlijk vals mee ben gaan zingen. Daan lachte me eerst uit en viel me daarna bij. Hahaha. Op mijn beurt lachte ik weer om Daan hoe hij het podium opkroop met de kramp nog in zijn benen.”

Toprace voor Sarissa, favorietenrol waargemaakt

Gedeelde vreugde dus in Mafra, vrolijkheid ook in Riccione. Want daar was Sarissa de Vries van buitencategorie. Afgaande op het startveld werd ze wel vooraan verwacht, zeker na die sensationele tweede plaats op Gran Canaria. Alleen in de Adriatische Zee mochten twee tegenstandsters van Sarissa even de illusie hebben dat ze sneller bij de finish zouden zijn. Thuisfavoriete Ilaria Zane keerde als eerste terug op het strandje, de Britse India Lee even later en Sarissa had daar nog 33 seconden achterstand. Die waren al bijna weg gewerkt in de wisselzone, dus vroeg in de wedstrijd nam de Limburgse de koppositie al over. En daar kwam geen verandering meer in, ergo: de marge werd alleen maar groter. Lee volgde nog wel enige tijd, maar kreeg uiteindelijk ook twee minuten aan de koersbroek. Zane, maar ook kanshebbers als Carolin Lehrieder en Alexandra Tondeur keken in de tweede wisselzone al tegen een achterstand van dik zes minuten aan. Gelopen koers, oftewel: kat in ’t bakkie voor Sarissa. Ze klokte 4.23 uur en stond al menig pers te woord alvorens India Lee het zilver omhangen kreeg. Marta Bernardi redde de Italiaanse eer met een derde plaats. We spraken Sarissa eerder vandaag al uitgebreid, onnodig te melden dat ze blij was. Met deze topvorm is Sarissa natuurlijk in elke race favoriete. Al moet je het altijd nog wel waarmaken natuurlijk. En dat deed ze vandaag in stijl!

Trage start Kienle kost hem eindzege

Niet Sebastian Kienle, Pieter Heemeryck of Pablo Gonzalez Depa maar Oostenrijker Thomas Steger was zondag de snelste bij de mannen. Dat had de nummer twee van 2019 te danken aan een stormachtig looponderdeel, waarin hij alles en iedereen opraapte tot en met de Spanjaard Gonzalez Depa toe. In de rolling start van de pro’s was het Pieter Heemeryck die de snelste zwemtijd noteerde, maar was het ook meteen Sebastian Kienle die al een kruisje door zijn titelaspiraties kon zetten. De Duitser verloor drie minuten. Niet alleen op de Belg en Spanjaard ook op titelverdediger Mattia Ceccarelli.

Waar Sarissa aan een lange solo begon resulterend in een dik verdiende overwinning bleven de mannen binnen elkaars vizier fietsen. In de kopgroep van zes naast eerder genoemde namen ook de Duitsers Michael Raelert en Andi Boecherer, Frederic Funk en nog een Italiaan: Giulio Molinari, routinier in het vak.

Jacht op Ceccarelli

De winnaar van de laatste Challenge Riccione (in 2019 dus) was Mattia Ceccarelli. Die zege dankte hij toen aan een riante voorsprong na het fietsen. Dezelfde tactiek wilde hij opnieuw toepassen, maar meer dan anderhalve minuut werd hem niet gegund. Op de halve marathon begon de jacht op Ceccarelli. Al na een kwart van het loopparcours liep Pablo Dapena Gonzalez naast hem en hadden ook achtervolgers Heemeryck, Funk en Raelert zicht op de dappere Italiaan.

Als een duveltje uit een doosje: Thomas Steger

Wat echter niemand meer had verwacht was dat Thomas Steger met rasse schreden naderbij kwam. Pablo waande zich al de aanstaand winnaar, maar hij rekende buiten de 29-jarige inwoner van Jenbach. Steger kwam zo’n beetje gelijk met Sebastian Kienle na de tweede wissel uit de startblokken en allebei ontwikkelden ze een moordend tempo. Voor Steger voldoende om de eindzege te halen en zelfs nog een dikke minuut marge op te bouwen op de licht ontgoochelde Spanjaard. En Kienle? Die kwam in het hele wedstrijdverslag nauwelijks voor, maar het venijn zat voor hem in de staart. Alsnog brons voor de Duitse voormalig Hawaii-winnaar. Bij de finish sprak Sebastian wijze woorden: ,,Ik moest maar weer eens op zwemles.”

Stenn Goetstouwers scoorde een sterke zesde plaats. Per van Vlerken kwam als 21e binnen en snelste zwemmer Pieter Heemeryck had een flinke terugslag en moest genoegen nemen met de 29e positie. Eigenlijk het omgekeerde van Kienle dus. Ook de andere Nederlanders haalden de finish in respectabele eindtijden: Eric Pronk (5.26.11), Erik Meijer (5.31.36) en Perry de Jong (5.55.59).

Youri, Silke, Jesse en Barbara laten zich zien in Sittard

De derde en laatste race van vandaag, was in eigen land. Geen officiele wedstrijd, enkel op uitnodiging. Sportzone Sittard leent zich prima voor 55 geselecteerde atleten op jacht naar een EK ticket in Oostenrijk later dit seizoen. De U23-mannen race werd zoals verwacht gewonnen door Youri Keulen (door Trikipedia vorig jaar nog uitgeroepen tot triatleet van het jaar). Niek Heldoorn werd tweede, Victor Goene derde en vervolgens kwamen eerstejaars U23 Ian Pennekamp en Lars van der Knaap over de streep.

 

Bij de vrouwen was Silke de Wolde een week na haar aquathlonzege in Alkmaar ook de sterkste op de mini-triathlon van Sittard. In Limburg liet de Almeerse Marit van den Berg, Kim van ’t Verlaat en Anna Witteveen achter zich.

Hier en daar verrassingen

De junioren dan. Jesse Cuijpers blijft ’s lands sterkste in die leeftijdsgroep (binnenkort hebben we een interview met de bescheiden Limburger). Niels van Lanen moest ten opzichte van Alkmaar 1 plaatsje prijsgeven. Gjalt Panjer haalde de derde plaats, Valentin van Wersch verrassend vierde en Joost Friderichs vijfde. Barbara de Koning was de verwachte juniorenwinnares, Robin Dreyling de knappe nummer twee en Sonja de Koning prima derde. Aniek Mars en Luna de Bruin maakten het voorste quintet compleet.

 

Over wie straks mee mag naar het EK in Kitzbuhel horen we binnenkort meer.

 

 

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.