Maya Kingma over haar zege in Leeds en meer.

Eindelijk spreken we elkaar, na een paar pogingen. Een platte batterij, een verdwenen fiets en een jacuzzi voorkwamen eerdere telefoongesprekken. En natuurlijk al die berichten gericht aan de winnares van Leeds; Maya Kingma.

De race hebben we allemaal gezien en wellicht nogmaals bekeken. Wij praten vandaag vooral wat er dan met haar als atleet gebeurt na zo’n race, maar toch ook kijken we nog terug naar die schitterende race en vooruit naar wat er nog gaat komen.

Het besef dat ik echt gewonnen had,  was er voor het eerst een klein beetje op het podium. Natuurlijk had ik ooit wel eens gedroomd van zo’n overwinning en dan ook het besef hebben om het finishlint te pakken en te genieten. Maar het was werkelijkheid geworden. Mooi om dan dit samen met Sophie Coldwell te kunnen beleven, ik ken haar al sinds mijn juniorentijd.
Vervolgens een interview voor World Triathlon en vervolgens de BBC. Je krijgt een chaperonne toegewezen in verband met de dopingcontrole en dan volgt de huldiging!

Wel vreemd, op het podium, met een mondkapje op, maar dat is dan eenmaal zo op dit moment. Ook niet met zijn drieën op het hoogste schavotje. Maar wel het Wilhelmus en de Nederlandse vlag in top! Toen was daar voor het eerst het besef dat ik degene was die zojuist de WTCS Leeds had gewonnen met een bijzonder sterke bezetting. Maar dat kon je op de beelden ook wel zien.

Toegang tot internet had ik pas veel later. Onze tassen (met telefoon) lagen nog beneden bij de fietsen en dat was een behoorlijk eindje lopen. Wel heel mooi om de felicitaties van het Britse publiek in ontvangst te mogen nemen tijdens de wandeling naar de wisselzone. Pas terug bij de fiets kon ik mijn vriend en mijn ouders bellen en de eerste van de zo heel vele appjes beantwoorden. De mannenrace was in volle gang, Ik heb bij de wissel en atletes lounge  een stuk mannen race gekeken en met wat mensen gepraat (in afwachting voor de dopingcontrole). Intussen ook maar een zoektocht begonnen naar eten, wat ik kreeg behoorlijk honger.

Na de mannenrace werden we met een taxibus naar het atletenhotel gebracht en later zouden we de fiets kunnen halen. Daar eerst maar eten gehaald, vervolgens de fiets en natuurlijk een PCR-test. Uitfietsen in de hotelkamer, coach Louis gebeld en begonnen met lezen van al die berichtjes (daar ben ik zondag, maandag en dinsdag ook nog mee bezig geweest), zo veel leuke en lieve berichtjes. Pas toen groeide het besef wat ik gepresteerd had.

Een derde plaats en een eerste plaats en leidster in de tussenstand. Daar ga ik nu eerst eens van genieten. Met een Olympische medaille ben ik niet bezig.

Natuurlijk grijpen we toch ook even terug naar de race en allereerst twee zaken die mij als kijker opvielen in de outfit; blauwe tape en twee verschillende kleuren schoenen;
De tape was omdat ik soms last heb van schuurplekken van het wetsuit en door de blauwe tape heb ik daar nu geen last van gehad. De twee kleuren schoenen hoort zo, het merk Nike Vaporfly!

De race

Ik heb de gehele race het gevoel gehad zaken in eigen hand te hebben, 100% controle. Bij het zwemmen eerst aan de voeten van Lucy Charles-Barclay, daarna achter Jessica. In een groep van 6 prima zwemnummer afgeleverd. Vervolgens met fietsen met zijn drieën een mooie voorsprong opgebouwd.
Met het lopen me voorgenomen de eerste ronde te kijken hoe het gaat, ik weet dat Sophie hard loopt, maar daar waar het naar beneden ging liep ik veel gemakkelijker. We hoorden dat Flora Duffy in de eerste ronde 40 seconden terug pakte, dus dan maar harder lopen, bedacht ik me en dat kon!
Op een gegeven moment moest Sophie er af en liepen Jessica en ik dus voor plaats 1 en 2.  Ook toen was ik 100% in controle. Er speelde door mijn hoofd ; Ik moet bedenken hoe ik ga winnen!

In de laatste ronde aangezet en op het vlakke stuk zag ik dat ik los was. Richting finish keihard de helling opgelopen, keek vervolgens even achterom en toen wist ik dat ik de winst ging pakken.

Terugreis
De terugreis duurde veel langer dan noodzakelijk, dat was een anti climax, maar dat heeft alles te maken met het feit dat mijn fiets niet op Schiphol was. De KLM heeft niets gedaan om mijn fiets snel terug te krijgen, echter een  fan uit Frankrijk is voor me in de bres gesprongen. Zij is advocate en heeft een groot netwerk in Engeland. Door haar bemoeienissen heb  ik mijn fiets terug heb en samen met mijn vriend  vertrekken we voor mijn hoogtestage in Font-Romeu. Mijn fietssponsor heeft zich van de beste kant laten zien en een reservefiets voor mij beschikbaar gesteld. 

De Olympische Spelen
Met een Olympische medaille ben ik niet direct bezig. Met zwemmen en fietsen kon ik altijd al van voren strijden. Mijn ontwikkeling op het lopen is heel positief de laatste jaren. In de wedstrijden in Yokohama, Hamburg en Karlovy Vari kon ik al laten zien dat ik beschik over een goed loopnummer. Ik heb altijd geweten dat ik harder kon en dat kan ik nu tonen. Ik had er alleen tijd voor nodig om dit te bewerkstelligen. Voor de Spelen houd ik met alle scenario’s rekening. Er is een kans op een toppositie, maar dan moet die dag echt alles kloppen.