Zondag op rijtje: EK Oranje 12e en 7e; Menno is ’the Caveman’, Maaike top en Sione sprintkoningin – WTJ 1906

ZONDAG – Na een dagje nostalgisch genieten, waarop de snelle berichten van Ruuds hand komen, mag ik op zondagavond het weekend weer eens overzien. Een weekend waarin we heus weer verwend werden met Nederlandse successen. Misschien niet zo nadrukkelijk op het EK, maar wel op de langere afstanden in Gdansk en The Cave Tri in De Kanne.

Voor wie de Mixed Relay-resultaten van de Nederlandse ploegen maar zo-zo vindt even wat meer uitleg. Het kwartet in Oostenrijk was niet het team wat ons land op de Olympische Spelen vertegenwoordigd. Alleen Marco van der Stel deed zijn werk in Kitzbuhel. En de juniores kampten met veel tegenslag.

Mixed Relay is serieuze aangelegenheid

Het is toch wel ‘serious business’ geworden dat nieuwe Olympische onderdeel. 22 teams op het EK, vier meer dan in Weert 2019. De winst ging in Limburg nog naar de schier onklopbare Fransen, maar het jonge team haalde nu zelfs het podium niet: vierde. En ook Nederland moest een veer laten ten opzichte van de thuiswedstrijd: toen brons, nu twaalfde. Maar andere mensen aan het roer, zoals gezegd. De Europese titel ging voor het eerst naar Groot-Brittannië. Sterk team ook wel met Gordon Benson en Samuel Dickinson (nummers 1 en 2 van het vorige EK sprint) en ook Sian Rainsley en Olivia Mathias konden zaterdag al goed meekomen, dus was dit het ideale viertal.

De Duitsers waren medefavoriet, maar bleven toch op 18 seconden steken met Europees kampioene Laura Lindemann, haar voorgangster Lisa Tertsch en de mannen Lasse Luhrs en Jonas Breinlinger. Brons werd verrassend door de Russen voor de neus van de Fransen weg gekaapt. Op 50 tellen van de Britten kwam het kwartet met de revelatie van dit EK tevens Europees beloftekampioene Valentina Riasova (hoewel twee jaar terug in Lievin al derde) en ook Ilya Prasolov, Yuliya Golofeeva en Grigory Antipov over de meet.

Marco doet wat van hem verwacht wordt

Daar had Nederland geen pasklaar antwoord op, maar dat werd ook niet van de formatie verwacht. Rani Skrabanja opende met een achtste plaats op een half minuutje van de Duitsers, die toen met Lindemann aan de leiding gingen. Marco van der Stel deed daarna wat van hem verwacht werd: hij werkte zich naar voren, liet de vijfde tijd over zijn leg noteren en Nederland lag weer even op een zevende plaats. Redelijk beslissend voor de Europese titel was de derde leg waarin de Britten definitief afstand namen van de concurrentie. Toen al was het Duitsland op zilver en Rusland op brons, een situatie die in de laatste leg niet meer zou veranderen. Marco tikte aan bij Silke de Wolde, die voor het eerst een Mixed Relay tussen de elites deed. De Almeerse knokte voor wat ze waard was, maar de concurrentie stond ook niet stil. Met de dertiende tijd kwam Oranje net buiten de top tien terecht bij het ingaan van de finale. Aan Donald Hillebregt de taak om daar nog verandering in te brengen.

Twaalfde is beter dan team in Glasgow 2018

Dat leek The Don aanvankelijk goed af te gaan. In het water knokte de vechtersbaas zich naar voren, maar vervolgens was het fietsen en lopen er even te veel aan. Zoals gisteren gezegd, als iemand de voorbije maanden een loodzwaar reis- en wedstrijdprogramma heeft afgewerkt, dan is het Donald Hillebregt wel. Hij is gewend om veel te reizen, maar het kan je ergens een keer opbreken. Zijn leg was de veertiende snelste. Bij de eindafrekening aan de finish kwam het Nederlands kwartet op een twaalfde plaats binnen. Minder goed dan het sterrenteam uit Weert, maar wel twee plaatsen beter dan EK 2018 in Glasgow toen ook met een ‘gelegenheidsteam’ werd meegedaan. De Belgen werden trouwens achtste. Ook niet met de orginele Hammers maar met Hanne de Vet, Noah Servais, Jolien Vermeylen en Erwin Vanderplancke.

Val Barbara in wisselzone, flinke smak Robin op de fiets

Vreselijk veel pech voor de junioren in hun Mixed Relay EK eerder op de dag. Zou Barbara de Koning niet gevallen zijn in de wisselzone en Robin Dreyling bij het fietsen in aanraking met het asfalt waardoor ze na afloop voor haar pols ter observatie nog naar het ziekenhuis moest. Zou dat alles niet gebeurd zijn en we keken sec naar de uitslagen…ja dan was misschien op meer gerekend.

Maar gegeven al deze malheur en dan toch nog zevende worden: dat is werkelijk klasse. Met dank ook aan wederom een sterke Mitch Kolkman en Niels van Lanen. Zij spelen echt een rol op Europees niveau, zoveel is zeker. We vergeten snel, maar twee jaar terug werden onze junioren nog gedubbeld op het EK in Weert, waardoor ze niet in de uitslag voorkwamen. En dan nu al dicht tegen de top zes aan. Tijden zijn op deze mini-afstandjes niet zo veelzeggend. De Duitsers wonnen overtuigend en dat was na het individuele EK van zaterdag ook wel logisch. Hun team bestond uit Julia Brocker, Justus Topper en de Europees kampioenen Jule Behrens en Henry Graf. Aan de finish was het 37 seconden wachten op de Franse formatie en meer dan een minuut op de Spaanse Armada.

Medaillespiegel: Duitsland superieur

Voor Duitsland was dit een succesvol kampioenschap met zeven medailles en vier Europese titels. Nederland bleef helaas met lege handen voor wat betreft eremetaal. Beste prestatie kwam op naam van Quinty Schoens, nummer zes bij de U23. De medaillespiegel van dit EK sprint in Kitzbuhel ziet er als volgt uit:

1.Duitsland 4-2-1
2.Groot-Brittannië 1-2-1
3.Rusland 1-1-1
4.Portugal 1-0-1
5.Zwitserland 1-0-0
6.Frankrijk 0-1-2
Spanje 0-1-2

In het Spaanse Coruna was vandaag de volgende World Cup paratriathlon. Veel atleten reisden vanuit de Franse Alpenrace in Besancon door naar het uiterste noordwesten van Spanje. Brendan Bischoff bijvoorbeeld bij de PTWC. Hij werd zevende en vierde H2 op negen minuten achterstand van de Fransman Louis Noel. Ook zevende, maar dan bij de PTVI (atleten met een visuele beperking), eindigde Sander Koomen samen met z’n ‘piloot’ Davy Heijsteeg. De andere Nederlanders (Nico, Maurits en Joleen) waren wel huiswaarts.

Cave Tri met grootse inbreng van Nederlanders

We stappen over op The Cave Tri in het Belgische Riemst. De race waarin best wat verwacht werd van Nederlanders, maar op voorhand is dat na zo’n lange tijd van out-of-competition moeilijk inschatten. Dat Menno Koolhaas echter in vorm is, moge duidelijk zijn. Al bij het zwemmen was hij samen met Adam Lambrechts los van de rest. ,,Honderd kilometer fietsen voelt dan toch wel raar aan”, aldus Menno, die zijn eerste lange wedstrijd sinds Nieuwkoop 2019 deed. ,,Ik reed 42 in het uur, maar Adam vloog over het parcours. Die moest echter de tol betalen bij het lopen.”

Menno draaide op die afsluitende tien kilometer een stuk soepeler, al moest hij na afloop toch bekennen dat hij geen goede loopbenen had. ,,Na een rondje schoot de kramp erin, gelukkig was de concurrentie toen al te ver achter.” Winnen geeft een lekker gevoel, maar Menno was ook realistisch: ,,Het is nog geen pro Ironmanniveau. Het startveld vandaag is daar ook niet mee te vergelijken. Fietsen moet een stap harder, de rest zit wel snor.” Ondanks de 30e (!) looptijd wist Adam Lambrechts zijn tweede plaats vast te houden. Lukas Bosmans zat op dik vijf minuten als derde. Knappe race ook van Edwin Dasselaar, die zesde werd op minder dan tien minuten van Menno.

Team4Talent in Cave Tri om te leren

Team4Talent kwam eindelijk ook weer aan wedstrijdervaring toe. Dat is nodig voor de jonge helden Joost Somsen en Daan Schouten, teneinde gretig te blijven. In deze wedstrijd finishte Joost – ondanks vier keer de ketting eraf – als tiende. Daan Schouten legde een prima race af, resulterend in een twaalfde plaats. ,,We hebben ze bij Team4Talent gehaald om te leren”, aldus Andre Kwakernaat, ,,En om ze te laten uitgroeien tot goede profs.” De Oost-Nederlanders werden in de Belgische wedstrijd feilloos gecoacht door Mark Oude Bennink, die dit jaar geen wedstrijden doet. Datzelfde geldt voor Bas Diederen trouwens, maar die was vandaag dan weer coach van winnaar Menno Koolhaas.

Vrouwenwedstrijd voor wereldkampioene Alexandra Tondeur

Ook in de top twintig: Vince van Haaren en Bram Smit op respectievelijk 16e en 17e plaats op zo’n 17/18 minuten van Menno vandaan. Bij de masters 40 eindigde Bas Goossens op een vierde plaats. In het vrouwenveld werd gerekend op een duel tussen Alexandra Tondeur en Katrien Verstuyft. Na het zwemmen was het Jolien Lewyllie die als eerste bij haar fiets was, kort daarop gevolgd door Katrien, Olympisch deelneemster in Londen. Op de fiets trok Alexandra de zaken weer recht. Met voorsprong begon de wereldkampioene lange afstand (komt ze in Almere haar titel verdedigen?) aan de 10 kilometer lopen. Daarop breidde de Waalse triatlete haar voorsprong nog iets uit op Katrien Verstuyft. 32 minuten na Menno was ook de winnares Alexandra Tondeur bekend. Brons ging verrassend naar Julie Sap.

 

Spectaculaire vierde plek voor Maaike Telkamp

Misschien was ook de vierde plaats van Maaike Telkamp wel voor velen een verrassing. De Almeerse verhuisde drie jaar geleden naar het NTC in Limburg. Daar is ze weg, maar ze bleef wel in Maastricht om biomedische wetenschap te gaan studeren. 21 lentes jong en de 111-triathlon leek haar wel een mooie, nieuwe uitdaging. Het pakte uitstekend uit met die vierde plek, die ze bij het lopen nog overnam van Jolien Lewyllie. ,,Zo lang gefietst in een wedstrijd had ik nog nooit, maar erg leuk. Smaakt op termijn zeker naar meer.” Maaike belde donderdag pas met de organisatie of ze nog mee mocht doen. Het mocht. Edo van der Meer was haar coach, zoals EDO Sports vele ijzers in het vuur had in deze Cave Triathlon. De eveneens door Bas Diederen getrainde Jeanette Smelt-Bergmans finishte op een zevende plaats. Negende werd Nelleke Balde, zodat we zowel bij de mannen als vrouwen drie triatleten in de top tien hadden. 17e en 18e finishten Daphne Schoenmakers en Monique van den Broecke. Loes van den Boom was snelste F50.

 

Dank voor de mooie foto’s André Kwakernaat en EDO Sports uit de Cave Tri.

Tot slot nog even terug naar de sprint afstand in The Cave, want daar won Sione Jongstra toch maar mooi na ook al 8,5 maand geen sprintwedstrijd meer gedaan. De Belg Viktor Benschop was de beste bij de mannen voor Jasper Sabbe en Yeray Luxem. Berry Moonen was op een 17e plaats beste Nederlander. Sione kreeg het niet cadeau. Op korte afstand volgde Christien Verdonck als tweede. Brons ging naar Margot Moerman. Ook in de top (zevende tot en met tiende) kwamen Marijke Abma, Vera Huijgens, Simone Lankhuijzen en Joekie de Hoog.

 

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.