Winst bij terugkeer Els Visser; Vrijwilligers sturen kat in Brasschaat; Pim en Richard; 70.3 IM Des Moines; Gdansk en juiste klasseringen EK – WTJ 1907
MAANDAG – Van alle pro-triatleten nam Els Visser de langste pauze. Er waren volgers, die meenden dat Els helemaal niet meer terug zou keren nadat ze zich eerst volop stortte op het schrijven van haar boek ‘Geen Zee Te Hoog’ en daarna lichte blessures kende. Maar zie, afgelopen weekend stond ze er weer. Bewust in de luwte. Geen Challenge of Ironman, maar een kleine wedstrijd in het Italiaanse Viverone. Een sprint triathlon, niet per se haar specialiteit. Maar goed genoeg om zichzelf te testen, de spiertjes soepel te maken en het wedstrijdgevoel terug te krijgen.
Els is na kleintje Italia klaar voor de volgende
Na de 750 meter zwemmen lag Els op een tweede plaats achter Giorgia Palieri. De Italiaanse raakte bij het fietsen snel achterop, Els nam ruim vier minuten voorsprong en kon op de afsluitende vijf kilometer rustig uitlopen. Simona Cargnino liep een fractie sneller dan Els en werd tweede. Vittoria Loschi derde. Marco Arnaudo won bij de mannen. Vincent Huiting was op de 73e plaats beste Nederlander. Na afloop blikte Els tevereden terug. ,,We hebben het seizoen mooi afgetrapt! Een eerste kleine race in Italië om het lichaam te testen. Thuiskomen met de winst. Nu weer aan het werk en maken we ons klaar voor de volgende.”
Te weinig verkeersregelaars: wedstrijd Brasschaat even stil gelegd
Niet op alle plaatsen verloopt de ‘herstart’ van triathlons even soepeltjes. Neem het bericht uit de Gazet van Antwerpen over de triathlon van Brasschaat, toch een respectabele organisatie inmiddels toe aan de 37e editie. Maar de wedstrijd moest zondag worden stilgelegd, terwijl het zwemonderdeel al in volle gang was. Oorzaak: 24 van de 120 seingevers (bij ons: verkeersregelaars) hadden hun kat gestuurd. Dat is Vlaams voor: afwezig zijn zonder je af te melden. Daardoor waren een aantal kruispunten onbemand en daarmee te gevaarlijk om de triatleten er langs te laten fietsen.
Voor de 240 triatleten begon de wedstrijd een krap half uurtje later opnieuw. Dat was nog niet eenvoudig, want nu moest aan de hand van de genoteerde zwemtijden vertrokken worden voor het fietsen. Dieter Boeye was derhalve de eerste die vertrok. Hij was ook de eerste die bij het verlaten van de zwemplas verbaasd vernam dat de race werd stil gelegd. Vrij snel bij het fietsen nam Alexis Krug de kop over. Maar het beste slotakkoord zat in de benen van Nick Thijs, die na 1.48.11 de kwart Parktriathlon Brasschaat won. Alexis Krug, vorige week nog winnaar in Hamme werd tweede, Dieter Boeye derde. Atriac won zowel bij de mannen als vrouwen, want daar trok Britt Heirman van de Antwerpse triathlon club aan het langste (of is het kortste?) eind. Kaat van Eynde volgt Alexis Krug exact in z’n resultaten: ook zij na winst in Hamme nu tweede in Brasschaat. En terwijl zus Hanne de Vet streed om de Europese titels in Oostenrijk, was Lotte de nummer drie in de Parkstad.
Mannen 60: Oranje boven met Pim en Richard
Hoewel niet ver over de grens, was het aantal Nederlanders toch gering. Toevallig wel twee masters 60, die bovendien eerste en tweede werden. Pim Veeger was de snelste. De Amsterdammer kwam als 81e in het mannenveld aan, maar als kersverse M60 wel de snelste in die groep. Het Hollands feestje werd compleet gemaakt door Richard de Haan, weliswaar al jaren woonachtig in de Vlaamse grensstreek maar nog altijd met een Nederlands paspoort. Mooi hoe de mannen het er af brachten. We hebben een foto dat ze na een ronde nog vlak bij elkaar lopen.
Start ook in Des Moines uitgesteld: Jason West geen eendagsvlieg
De volgende wedstrijd in dit blokje is de enige Ironman 70.3 van afgelopen weekend. Een pro-race in Piedmontese Des Moines in de Amerikaanse staat Iowa, bekend om haar eindeloze korenvelden. Ook daar een uitgestelde start, maar niet vanwege gebrek aan vrijwilligers maar het beroerde weer. De fietsafstand werd daarna ook nog gehalveerd, zodat eindtijden van 2.40 natuurlijk geen wereldbesttijden zijn maar het gevol van ongeveer een 1/3e triathlon. Jason West en Collin Chartier zorgden bij de mannen voor een Amerikaanse dubbelslag. Brons ging naar een andere favoriet, die we nog kennen uit de virtuele races, Jackson Laundry uit Canada. Ondanks de ingekorte afstanden waren de onderlinge verschillen nog best aanzienlijk. Prijs voor de meest strijdlustige triatleet ging naar Eric Lagestrom, die de snelste zwemmer was, het meest probeerde op de fiets maar uiteindelijk als elfde binnenliep. Jason West bouwde zijn race tactischer op. Met zijn winst bewees de Amerikaan dat zijn derde plaats in Challenge Daytona geen toevalstreffer was. Joe Gambles en Maurico Mendez grepen de vierde en vijfde plaats.
Ex-wereldkampioene Holly Lawrence slaat weer toe
Een Amerikaanse dubbelslag bij de mannen, een Britse bij de vrouwen. Dat was ook verwacht met Holly Lawrence en Emma Pallant als grote favorieten aan de start. Wereldkampioene Ironman 70.3 werd Holly in 2016. Eigenlijk is ze haar hele loopbaan al sterk op de halve afstand (en nauwelijks op de hele). Internationaal boekte ze al 25 70.3 IM-zeges. De basis voor de overwinning in Des Moines werd al bij het zwemmen gelegd. Emma Pallant moest toen al een-driekwart minuut in zien te halen. Dat inhalen lukte pas een beetje bij het lopen, maar aan de finish was het verschil nog altijd 1,5 minuut. De Amerikaanse Jackie Hering – twee jaar terug nog derde in Miami – finishte ook hier als derde. Jeanni Metzler en Lesley Smith maakten het bovenste quintet compleet.
En – zoals dat hoor – ook hier weer enkele Nederlanders aan de start. Barend Wurth was van het kwartet de beste. Hij bleef binnen de vier uur en werd er zeventiende M50 mee.
237.Barend Wurth 3.49.01 (17e M5o)
362.Hans van Vliet 4.04.36 (55e M35)
666.Addie Wetzels 4.31.35 (79e M45)
970.Edwin van der Hoek 5.00.50 (116e M50)
Challenge Gdansk: nagenieten over Sarissa
Ook wedstrijden waarin Sarissa de Vries na het fietsen nog niet op kop ligt, kan ze winnen. Dat bewees de Maastrichtse zondag in de Challenge Gdansk. Ze passeerde de moegestreden Britse Lucy Halle en soleerde naar een volgende zege. Indrukwekkend rijtje hoor, zo in dat nog afgekalfde seizoen 2021: Challenge Gran Canaria 2e; Challenge Riccione 1e; Challenge Gdansk 1e. De Challenge Sankt Polten liet ze – wijselijk – lopen. Je kunt niet alles willen of winnen. Eigenlijk is haar seizoen nu al geslaagd. Maar uiteraard kan het WK in Almere de toef op de taart vormen. Daar ligt de focus op en wie durft er nog te twijfelen aan haar kandidatuur voor de wereldtitel?
Als Lucy Hall mee doet, weet je dat eerste uit het zwemwater komen een lastig verhaal wordt. Sarissa trok zich weinig van de Britse aan, maakte haar eigen slag goed af en keerde na ruim 25 minuten terug op Plaza Stogi, een prachtig Pools strand. Daar was Lucy Hall al foetsie. Zij crawlde in 23.43 de bijna twee kilometer weg. Daar moet zelfs een altijd hard zwemmende Sarissa anderhalve minuut op toegeven. Inmiddels heeft de Limburgse zoveel ervaring dat ze zich over zulke verschillen niet al te druk maakt. Koelbloedig (beetje gek woord in de Poolse hitte) bleef ze hetzelfde tempo fietsen als Lucy om vervolgens de halve marathon te gebruiken als inhaalrace. De strategie slaagde: na zes kilometer was Sarissa bij Lucy. Lang bleef het duo niet samen lopen. Sarissa had de juiste kadans te pakken, weet wat winnen is, en stond als eerste terug op de strandpier, waar de finishlijn was getrokken. Drie minuten later was Lucy daar, negen minuten verder en het Nederlandse succes was compleet. Want Leanne Fanoy greep dankzij de snelste looptijd haar eerste bronzen plak op een Challenge race. Leanne begon als vijfde aan het lopen, maar haalde de Duitse Carolin Lehrieder (4e aan de meet) en de Poolse nationaal kampioene Aleksandra Jedrzejewska (5e) nog in. Dat Sarissa meer dan tevreden terugkeek op haar tweede grote winst in 2021 behoeft geen nadere uitleg. We spraken ze kort na de race en met haar spreekwoordelijke nuchterheid evalueerde ze de bloedhete triathlon. Haar bescheidenheid zal nooit verdwijnen en dat siert Sarissa. Mooi dat ze dan in een wedstrijd de knop op kan zetten en verandert in een meedogenloze atlete, die in elke wedstrijd voor de volle winst gaat! Wie durft het op te nemen straks in Almere tegen onze nationale troef?
Teagle verrast de gevestigde orde met winst Gdansk
Bij de mannen deed James Teagle pas zijn tweede halve triathlon. Vorig jaar nog was hij derde op de open Spaanse kampioenschappen. Teagle was een redelijke ITU-triatleet, maar toch had niemand erop gerekend dat hij in Gdansk al routiniers als Matt Trautman en Pablo Dapena Gonzalez de baas kon blijven. Lukas Wojt – nu eens Duitser, dan weer Pool – kwam zoals verwacht als eerste uit het water. Evert Scheltinga volgde netjes in een groepje met Trautman, Teagle, de Fin Henrik Goesch en de Duitser Franz Loeschke. De laatste ging mee in de goede aanval, waarin ook Teagle en Trautman zaten. Dat tempo kon of wilde Evert niet volgen. Hij was ook naar Gdansk afgereisd om wedstrijdritme op te doen. De Ironman Lanxarote over twee weken is een groter doel dan een Pools podium. Hij zakte terug naar een vijftiende plaats alvorens aan een gedegen halve marathon (1.18) te beginnen. Daarmee liep de Team4Talent kopman zich toch weer de top tien in, als tiende. Na het Brits-Zuidafrikaans-Spaanse podium was het de Fin Henrik Goesch op een vierde plaats, de verrassende Duitser Dominik Sowieja op vijf en diens landgenoot Franz Loeschke op vijf.
Bij de sprint Challenge Gdansk lag alle aandacht weliswaar bij Dorian Horsten, Nederlands/Poolse winnaar. Maar laten we ook de prestatie van zijn jongere broer Tymon niet vergeten. Vorig jaar waren beiden jongens nog te zien op het NK triathlon in Roermond. Tymon eindigde op een verdienstelijke achtste plaats op vijf minuten van zijn broer.
De echte eindklasseringen van alle Nederlanders op het EK
We zetten trouwens de klasseringen van de Nederlanders op het EK Kitzbuhel nog eens op een rijtje, want door de A- en B-finales en tijden was het niet voor iedereen duidelijk hoe iedereen overall in het eindklassement is opgenomen. Vandaar hier nogmaals de juiste klasseringen:
Elite mannen:
24.Marco van der Stel (10e series)
52.Donald Hillebregt (20e B-finale; 15e series)
56.Youri Keulen (24e B-finale; 18e series)
70.Jorik van Egdom (25e series)
DNF Niek Heldoorn
Elite vrouwen
15.Quinty Schoens (9e series)
29.Rani Skrabanja (10e series)
43.Silke de Wolde (13e B-finale; 15e series)
Junioren jongens
15.Niels van Lanen (7e series)
17.Mitch Kolkman (1e series)
47.Gjalt Panjer (17e B-finale; 17e series)
60.Jesse Cuijpers (DNS B-finale; 14e series)
Junioren meisjes
14.Barbara de Koning (4e series)
32.Robin Dreyling (2e B-finale; 12e series)
42.Aniek Mars (12e B-finale; 14e series)
44.Sonja de Koning (14e B-finale (20e series)
