Dankzij Maya Kingma keert de nationale sportpers weer terug naar triathlon en groeit het besef dat deze triatlete een medaillekandidate is – WTJ 1939

MAANDAG – De klaagzang dat veel kranten nauwelijks aandacht hebben voor vrouwensport, gaat niet op voor triathlon. Verklaarbaar natuurlijk want de laatste mannelijke triatleet uit ons land was Sander Berk bijna tien jaar geleden in Beijing. Als Studio Sport naar Holten kwam, kwamen ze niet voor de wedstrijd maar voor Rachel Klamer. Datzelfde gebeurde in Rotterdam. Het wedstrijdverloop van het NK kwam nauwelijks aan bod. Van de mannenrace werd Jorik even gemeld. Het draaide om Maya, wat we ook wel weer kunnen begrijpen. Je hebt niet zo vaak de kans om de nummer 1 van de wereld in eigen land aan het werk te zien. Bewust koos Maya dus ook voor Rotterdam, want ze stopt veel energie in haar contacten met de pers. Dat werpt gelukkig z’n vruchten af met ook aandacht in de AD Podcast en regelmatig in De Limburger en BNDeStem. In Rotterdam was de Volkskrant wel aanwezig met als resultaat twee fraaie pagina’s triathlon (of Maya?).

Maya promoot de sport lange alle kanten

Jammer voor Jorik van Egdom, die toch wel degelijk ook naar Tokio gaat, zij het dan alleen op de Mixed Relay. Want zoveel is inmiddels wel duidelijk. Individueel is voor Nederland vooral de vrouwenwedstrijd met Maya en Rachel interessant, voor de mannenrace heeft het NOC*NSF Marco van der Stel en Jorik niet aangewezen. Zij moeten vlammen in de relay, het explosieve werk dus. Het betekent tevens dat er geen 110 triatleten (55 mannen-55 vrouwen) aan de start van de individuele races zullen staan, ook niet na de noodkreet van World Triathlon dat het geen visitekaartje voor de rest van de wereld is als sommige startplaatsen niet worden ingevuld.

Vijf jaar later

Studio Sport dus voor Maya en ook in de kranten (nou ja, eentje: Volkskrant louter de focus op de nummer 1 van de World Ranking. De invalshoek van dagblad Trouw was wel een bijzondere. Het zat niet meer in mijn geheugen, maar kennelijk had de krant a la Jeroen Pauw vijf jaar terug interviews afgenomen bij drie talentvolle sporters. Het ging om windsurfer Joris van Essen, schermster Eline Rentier en….triatlete Maya Kinga. Alle drie hadden ze de Olympische Spelen in Tokio als doel, maar alleen Maya maakt het straks mee. Door blessures of afnemende ambitie zijn Joris en Eline afgehaakt.

Eigenwijs

Dat zij het wel haalt, vindt volgens het artikel haar verklaring in het feit dat Maya eigenwijs is. ,,Eigen weg gekozen, gezond verstand gebruikt en het lef hebben andere weg op te durven zoeken.” Ze is daar overigens niet de eerste triatlete in. Ook Rachel was lange tijd niet verbonden aan de bondstrainers, maar keerde toch terug. Maya niet. Ze stapte uit het NTB-trainingsprogramma en zocht een eigen zwemcoach, voor het fietsen traint ze specifiek op het Tom Dumoulin Bike Park. En dat het hardlopen stukken beter gaat dan voorheen, valt ook simpel uit te leggen. Maya: ,,Niet geblesseerd raken.” Meer dan 30 kilometer hardlopen per week doet ze niet. Zo blijft ze heel en zeer kansrijk voor Olympisch succes in Japan. Zonder de inbreng van bondscoaches. Ze heeft Louis Delahaye (die weliswaar ook aan de bond verbonden is) gekozen, puur omdat het een goede trainer is, maar met de aanpak op het  NTC heeft ze niets van doen. Trainingskampen plant ze bijvoorbeeld ook zelf. Als ze Olympisch goud haalt, heeft ze dat voor 95 procent aan zichzelf te danken. Die andere 5 procent straalt op ons allemaal een beetje af….