Preview op de Mixed Team Relay van zaterdagnacht: de opstelling, de historie, hoe deed Nederland het en met wie; Duffy in Bermuda, Big Blu naar Kona – WTJ 1964
DONDERDAG – De Olympische koorts stijgt opnieuw nu het gloednieuwe triathlononderdeel Mixed Team Relay (MTR) in aantocht is. Waren we op voorgaande Spelen na de eerste week meestal klaar voor wat triathlon betreft, nu staat ons een volgend hoogtepunt te wachten. De estafette met vier atleten, zoals we dat in het zwemmen en atletiek al jaren kennen. Alleen daar was het altijd 4 mannen of 4 vrouwen. Triathlon zou triathlon niet zijn als we op het gebied van emancipatie voldoende voor de muziek uitlopen.
Wederom in Odaiba Marine Park, maar dan over een compacter parcours dan bij de individuele races. Het is immers 300 meter zwemmen, 6,6 kilometer fietsen en 2 kilometer lopen. Die afstandjes worden vier keer afgelegd door vier atleten: V-M-V-M. De wedstrijdduur is daarmee ook korter. De snelste teams zijn op een Mixed Relay tussen de 1.18 uur en 1.22 uur klaar.
Opstelling NL
Nederland heeft al een aantal jaren dezelfde opstelling, alleen de volgorde wisselt nog wel eens. Zoals het er nu naar uitziet wordt de vertrouwde volgorde gehanteerd. Het vaakst opent Maya Kingma de race, is Marco van der Stel als tweede aan de beurt en volgt dan Rachel Klamer. Het is aan Jorik van Egdom om het af te maken. Sommige teams doen wat geheimzinniger over de opstelling. De praktijk zal het leren, komende nacht om 0.30 uur. Nederland beschikt niet over snel oproepbare reserves. Lotte Wilms is dat wel, maar zij is nog gewoon in Sydey en staat niet in de startblokken. Zoals ook de Zuidafrikanen geen vervanger hebben voor Henri Schoeman. Dat team is daarmee helaas volledig uitgeschakeld.
De 17 teams met GB als favoriet
We houden 17 teams over. In alfabetische volgorde: Australië, België, Canada. Duitsland, Frankrijk, Groot Brittannië, Hongarije, Italië, Japan, Mexico, Nederland, Nieuw-Zeeland, Oostenrijk, ROC, Spanje, USA en Zwitserland. In veel voorspellingen komt Groot-Brittannië als grote favoriet uit de bus en komen voor zilver en brons het Amerikaanse en Franse kwartet in aanmerking. Afgaande op de individuele races heeft Eurosport-commentator Ruud de Haan er een haast wiskundige formule op los gelaten. De klasseringen per atleet op de individuele wedstrijd en als een atleet voor een land niet gestart is of uitgevallen 35 punten bij de vrouwen en 50 bij de mannen. Zie hieronder:
| Startnummer | Leg A | Leg B | Leg C | Leg D | Totaal | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 4 | GBR | 9 | 5 | 2 | 2 | 18 |
| 2 | 9 | SUI | 19 | 22 | 6 | 9 | 56 |
| 3 | 3 | USA | 14 | 42 | 3 | 6 | 65 |
| 4 | 1 | FRA | 5 | 17 | 35 | 13 | 70 |
| 5 | 14 | ESP | 35 | 12 | 21 | 10 | 78 |
| 6 | 15 | HUN | 12 | 7 | 35 | 29 | 83 |
| 7 | 5 | NZL | 35 | 18 | 29 | 3 | 85 |
| 8 | 12 | JAP | 18 | 14 | 35 | 19 | 86 |
| 9 | 8 | BEL | 34 | 4 | 10 | 50 | 98 |
| 10 | 2 | AUS | 35 | 24 | 26 | 16 | 101 |
| 11 | 10 | ITA | 20 | 37 | 7 | 39 | 103 |
| 12 | 7 | NED | 4 | 50 | 11 | 50 | 115 |
| 13 | 6 | GER | 8 | 38 | 31 | 40 | 117 |
| 14 | 18 | ROC | 35 | 32 | 35 | 43 | 145 |
| 15 | 19 | AUT | 35 | 50 | 27 | 34 | 146 |
| 16 | 16 | MEX | 35 | 31 | 35 | 46 | 147 |
| 17 | 11 | CAN | 15 | 49 | 35 | 50 | 149 |
| DNF/DNS VROUWEN | 35 | ||||||
| DNFDNS MANNEN | 50 |
In Ruuds scenario zou het zilver dus naar de Zwitsers gaan, het brons naar Team USA en de Fransen (die inderdaad individueel een paar missers hadden) net buiten het podium. Het blijft overigens heel hypothetisch, want Marco van der Stel en Jorik van Egdom krijgen in dit schema 50 punten, waardoor Nederland fiks ‘keldert’ naar een twaalfde plaats. De Belgian Hammers staan ook ‘slechts’ negende, terwijl de verwachtingen toch een stuk hoger liggen met Claire Michel, Jelle Geens, Valerie Barthelemy en Marten van Riel.
Frankrijk al vier keer wereldkampioen
De geschiedenis van de Relay gaat terug tot 2006 toen in Cancun het eerste wereldkampioenschap werd gehouden, toen nog de mannen en vrouwen. De Amerikanen wonnen en de Italiaanse triatletes waren het sterkst in de vrouwen-relay. De Russen boekten een jaar later een dubbelslag op het WK in Tiszaujvaros. In 2008 ging de ITU zich bezinnen over de juiste formule, waarmee ook de boer op gegaan kon worden richting IOC. Daar rolde het huidige format uit, voor het eerst als WK gehouden in Hy-Vee, Verenigde Staten 2009. De wereldkampioenen waren achtereenvolgens: Zwitserland (2009 en 2010), Groot-Brittannië (2011 en 2012), Duitsland (2013), Groot-Brittannië (2014), Frankrijk (2015), USA (2016), Australië (2017) en Frankrijk (2018, 2019 en 2020).
Nederlandse historie op de Mixed Relay WK’s
Nederland deed voor het eerst mee aan het WK in Lausanne 2010 en eindigde toen op een 14e plaats. In het team zaten toen Neiske Becks, Martijn Dekker, Maaike Caelers en Jan van Berkel. Een jaar later was het kwartet al zevende mede door toedoen van Rachel Klamer. In 2012 werd Oranje 13e, een jaar later 11e. In 2014 keerde het Nederlands team terug in de top tien met een achtste plaats. Om in de twee jaren daarna steeds elfde te finishen. De grote doorbraak was Hamburg 2017 toen Maaike Caelers, Marco van der Stel, Rachel Klamer en Jorik van Egdom voor een daverende verrassing zorgden door achter de Ozzies en Amerikanen brons te halen. Daar werd de basis gelegd voor de uiteindelijke Olympische kwalificatie. Een jaar later was Maaike gestopt en nam Maya haar plaats in. In die laatste drie jaren behaalde TeamNL een vijfde, achtste en elfde plaats, steeds met hetzelfde kwartet. Uiteraard was er ook nog dat brons op het EK in Weert 2019. Tussendoor waren er nog een aantal WTS-Relays waar Oranje ook tot top tien klasseringen kwam. De verwachtingen voor een medaille zijn er wellicht niet, maar een Olympisch diploma (top 6) achten wij niet uitgesloten.
Behalve de in de vorige alinea genoemde triatleten waren op de WK’s ook Danne Boterenbrood, Youri Severin, Bas Diederen, Pien Keulstra, Kirsten Nuyes en Menno Koolhaas ooit voor Nederland actief. Dus als Oranje vannacht gaat scoren hebben ook zij daartoe hun steentje bijgedragen.
Vergis je niet in het tijdstip. De start is zaterdagochtend om 7.30 uur in Tokyo, dan moet je dus 7 uur terug rekenen naar Nederlandse tijd. Om 0.30 uur in de nacht van vrijdag op zaterdag is het dus te doen. Eurosport en Studio Sport zenden de wedstrijd live uit. En natuurlijk gaan wij weer live-bloggen.
Duffy uniek goud voor ‘kleinste land’
De Olympische triathlonkampioenen zien we niet meer in actie. Flora Duffy keert eerst terug naar het eiland van 63.000 inwoners. Ook dat is trouwens een record: Bermuda was al het land met het minste aantal inwoners waar ooit een Olympische medaille viel, namelijk de bronzen plak voor bokser Clarence Hill in Montreal 1976. En nu dus ook goud. Duffy kijkt in de Bermudaanse media terug op de afgelopen vijf jaar. ,,Ik zou het niemand aanraden om vijf jaar lang in een favorietenrol gedrukt te worden. Maar natuurlijk is het nu allemaal de moeite waard geweest. Ik denk wel dat de gekte op Bermuda toegeslagen is. Dat maakt het heel speciaal. Dit was mijn droom, maar ik wist ook dat het groter was dan mezelf.”
Big Blu voor unieke dubbel?
Ook Kristian Blummenfelt is terug naar Noorwegen voor een huldiging in zijn woonplaats Bergen. Maar lang vertoeft de Noor niet in de feestvreugde, want over enkele weken wacht al het EK Ironman Frankfurt waar Blummie zich wil kwalificeren voor Ironman Hawaii. Dat WK ook winnen is een unicum. Alleen Jan Frodeno slaagde in de ‘dubbel’, maar niet in hetzelfde jaar. Frodo werd Olympisch kampioen in 2008 en pas zeven jaar later won hij Kona voor het eerst.
