Marloes Vos, adaptive triathlete (16): ik voel me goed, kom maar op met de Gelreman.

Marloes Vos, adaptive triathlete, 29 jaar, 10 jaar lang ging zij door het leven in een rolstoel. In 2016 ging de knop om en in 2018 begon haar triatlon avontuur. Nu is ze op weg naar haar 1^ste full distance triatlon in 2021. Naast haar fulltimebaan als productmanager zet ze zich in voor toegankelijke sport. In een maandelijks terugkerende blog volgt Trikipedia.nl Marloes tot haar ultieme doel; De Gelreman 2021!

De trainingen worden langer en pittiger deze laatste weken en vragen steeds meer van mij, op weg naar het ultieme doel van de afgelopen 30 jaar. Ultiem doel, want zo zie ik het wel. Iets waarvan ik gedacht heb het nooit te kunnen. Er zijn dagen dat ik euforisch ben na een training en op andere momenten slaat de angst toe. Onzekerheid over mijzelf, onzekerheid over het kunnen doorgaan van de wedstrijd en zo ja, op welke manier. Allemaal zaken die ik probeer te parkeren en waarmee ik me niet moet bezighouden. De ene dag lukt dit me makkelijker dan de andere. De signalen zijn positief, dus daaraan moet ik mij vasthouden en rustig blijven door trainen. Me vooral bewust zijn van de weg naar het doel toe, langzaamaan ook al dromen van andere mooie avonturen. Maar het belangrijkste is in het hier en nu te blijven, te genieten van alles wat er op mijn pad komt en hoeveel mensen ik mag inspireren door te doen wat ik doe. Door mijzelf te zijn en open uit te komen voor mijn ziekte, maar ook door het mogen delen van de hobbels en gedachtes tijdens mijn avonturen.

De maand juli begon fantastisch, een weekend vol Frysman gevoel! Een weekend waar ik mij al dansend met bidons en bananen inzette op de Gelreman Drankpost. Intens heb genoten van het supporten en iedereen een topprestatie zien leveren. En vooral ook mijn teamgenootje Alie, allebei op weg naar onze eerste hele in 2021. Voor Alie had het in 2020 al moeten gebeuren, maar we weten allemaal hoe dat verhaal afliep…. Gelukkig weet de Frysman in 2021 een top race weekend neer te zetten en jawel, Alie doet het… Ze finisht haar eerste hele. We hebben elkaar in het voorjaar toen we nog in alle onzekerheid leefden beloofd, we supporten elkaar en hoe dan ook gaan we allebei een hele triatlon doen dit jaar, officieel of onofficieel. En wat kijk ik met trots terug op de Frysman 2021 en stiekem is er wel een zaadje gepland voor wie weet wat na de Gelreman… En als je dan toch in Friesland bent, dan kan je daar ook mooi wat trainingsuren maken en lekker genieten van de omgeving. Want echt, wat is Zuidwest Friesland prachtig.

Wat later in de maand kregen we een fijne peptalk tijdens de Gelreman Zoom call van Evert Scheltinga. Dat had ik echt even nodig. Het gevoel te hebben dat ik goed bezig ben, op dat moment was ik echt in dubio over het lopen. Na de uitspraak “loop echt niet verder dan 30km in je trainingen” die mijn coach Josta ook al met mij deelde kon ik mij daarbij neerleggen. Ook merkte ik hoe goed ik voorbereid ben. Ik heb al diverse keren de voeding getest, de diverse scenario’s voor de race meermaals gevisualiseerd. Grote sprongen vooruit gemaakt in alle disciplines, ik begin steeds meer te denken kom maar op… I am ready for it!

Een paar jaar geleden trainde ik ooit eens mee tijdens de zwemtrainingen van Evert en daar had ik nog wel wat nachtmerries van… toen kon ik nog niet zwemmen. De zwemtraining bestond uit het me op en neer laten zakken naar de bodem vlak naast het trappetje, pure paniek! Borstcrawl zwemmen was nog héél ver weg. In de aanloop naar de Gelreman toe, is het toch fijn af en toe technisch te zwemmen. Dus heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en ben ik opnieuw in Westervoort in het bad gedoken. Fijn om nu te ervaren ik niet meer “de beginner” ben. Ik, die alleen op mijn armen zwemt met zwabberende, niet controleerbare benen heeft duidelijk flinke progressie geboekt. Jiehaa!

Angela Krijgsman, mede-blogster op Trikipedia en ik hebben al maanden geleden het idee opgevat samen een toffe rit te maken. Ervaringen uitwisselen en mooie gesprekken te hebben over van alles en nog wat, maar met name triatlon. Op 18 juli gaat het dan eindelijk gebeuren. Een paar weken ervoor zie ik dat er 160km in mijn schema staat en ik geef dat door aan Angela met als antwoord: “Gaan we regelen”! De weersvoorspellingen zien er goed uit en in de loop van de week stuurt ze mij de GPX, wauw we gaan eilandhoppen in Zuid-Holland en Zeeland. Angela vraagt me “Is het goed als er paar dames meefietsen?” Ik zeg “Ja, rustig groepje is oké.” Geef aan dat 25 km per uur een prima tempo zou zijn. Ik besluit het maar over mij heen te laten komen.

Op zondagochtend vertrek ik lekker bijtijds richting zuid Holland, hup fietskleding aan en gaan. En tot mijn verbazing gaan we met ‘iets meer’ man op stap. Toffe leden van TVS durven het aan op met mij op pad te gaan. Het gezelschap van in totaal 11 personen gaat 160km toeren. Allemaal mooi op racefiets en ik rijd daartussen op mijn TT-bike. Echt even slikken, diep ademhalen, want oh …. Wat vind ik dit spannend. Angela en Sebastiaan Gesquiêrre, net als alle andere leden zorgen goed voor mij. Toeren door de Hoeksche Waard, over de Zeelandbrug, langs de Neeltje Jans de Brouwersdam over. Ik geniet intens en de kilometers vliegen voorbij. Voor het eerst in de groep fietsen is ook een uitdagende ervaring. Maar oh, wat voel ik mij sterk. Met wat spasmen onderweg en even een goeie tik om ze te stoppen, (haha) komen we weer terug in de buurt van Spijkenisse. Wauw 160 km. op de teller. En wat blijkt, voor velen die mee waren was het hun langste rit ever…. maar die appeltaart en lekker ijsje onderweg, daar doe je het voor.  TVS Jullie zijn nog niet van me af. Wat een leuke groep mensen bij elkaar. Ik sluit zeker graag nog een keer aan. En de Day after, ik voel me goed, kom maar op met de Gelreman.

En de maand juli sluit ik af met een ‘petje af’ voor Anita van Bon uit Huissen, al jaren kom ik deze oudgediende in triatlonwereld tegen. Inmiddels 68 jaar en nog steeds elke dag aan het sporten. Regelmatig kom ik haar tegen, hardlopend naast de mountainbike of op haar toffe, maar zware aluminium hybride en altijd supermotiverend naar mij toe. Ik herinner mijn eerste triatlon nog in Gendt waarbij ze al zei, zoveel respect voor je meisje….  Anita, triatlete van het eerste uur doet regelmatig mee aan verschillende kwart- en halve triatlons. Zo heb ik haar in 2019 bij de halve triatlon in Almere mogen aanmoedigen en jawel, ze heeft inmiddels meer dan 183 triatlons op haar naam staan. Laatst kwam ik haar tegen toen ik een zware trainingsdag had, zij lekker met zwaar verzet op haar hybride krachtig aan het draaien en ik zoefde haar op mijn TT-bike voorbij. We stopten even en maakten een praatje, Anita zegt… “Ik doe een petje voor je af”. Ik zeg tegen haar “En andersom ik ook!”  Wat zou het mooi zijn als ik op mijn 68ste ook nog zo mag genieten en sportief bezig mag zijn. En wat nog mooier is, ze vertelt mij dat ze mee gaat doen in Almere op de hele afstand. Echt respect!!! Zo zie je maar weer allemaal bijzondere verhalen in de sport. En laten we voor elkaar een petje af doen want iedereen heeft zijn of haar eigen avontuur en verdient daarmee een applaus!