Sterk statement Maya op format Montreal; Flora en Dorian winnen pre-finale; Europe Cup races: vrijwel alle Nederlanders verbeteren zich – WTJ 1966

MAANDAG – Het meest opmerkelijke triathlonnieuws van de afgelopen weken, dat zelfs doordrong tot media in vakantie-oorden waar je het niet zou verwachten was de opstelling van Maya Kingma ten aanzien van de World Triathlon Championship Series, die afgelopen weekend gaande waren in de Canadese hoofdstad Montreal.

De nieuwe format, vergelijkbaar met de Eliminator uit de Super League Triathlons heeft volgens Maya weinig tot niets van doen met de WTCS. Het getuigt van moed om als leidster in de stand om het WK (na haar winst in Leeds) zich uit te spreken over deze flitsende wedstrijdformule. ,,Ik krijg veel vragen waarom ik niet mee doe in Montreal. Het heeft niets met een rustperiode van doen, maar alles met de nieuwe format.’’ Maya lanceert zes argumenten waarom World Triathlon niet deze kant moet opgaan, hoewel ze dus wel mee doet aan de SLT-races. Afijn, jullie hebben ze vast ook gelezen.

Statement Maya dwingt respect af

Ik had al grote bewondering voor Maya Kingma en die is na dit glasheldere statement alleen maar toegenomen. Ga d’r maar aanstaan: feitelijk nog aan het begin van haar profcarrière laat ze een zeer belangrijke WK-race schieten omdat ze haar mening over de triathlonontwikkelingen niet onder stoelen of banken steekt. Een jonge, verstandige meid spreekt hardop, wat menigeen waarschijnlijk ook denkt: laten we van de oorspronkelijke sport geen circus van maken. Ik kan goed leven met de vele variaties die de oorspronkelijke Ironman inmiddels gekregen heeft. Sprint, kwart (standard distance), halve, hele. Klinkt allemaal logisch. Duathlon is vertrouwd, net als de cross/offroad-varianten. Maar de Eliminator of andere supersprint-variaties of door elkaar gehusselde volgordes staan voor mij gelijk aan de marathonlopers tussendoor ook nog laten uitkomen op een 400 meter teneinde een wereldkampioen te bepalen. Ik hoop van harte dat Maya’s boycot iets uithaalt.

Flora Duffy maakt veel goed

Overigens was Maya niet de enige afwezige topper in Montreal. Van de 80 triatleten (M/V) deden er 24 ruim twee weken eerder mee aan de Spelen in Tokyo. Voor de Canadese organisatoren en de aanwezige media maakte het niets uit: Flora Duffy won immers en dat maakte veel goed. Taylor Knibb op de tweede plaats was minstens zo opmerkelijk, zij had immers de Ironman 70.3 Boulder nog als tussendoortje gedaan, waar ze eveneens runner-up was. Taylor Spivey mocht ook weer opdraven en bewees alvast klaar te zijn om in Parijs wel de plaats van de als vierde gefinishte Katie Zaferes over te nemen. Het blijft dringen in de USA. (En we gooiden de Taylors in de eerste berichtgeving inderdaad nog even door elkaar, excuses).

Franse Clean Sweep

Een Clean Sweep komt maar zelden voor in de WCTS-races. De laatste, die ik me kan herinneren was het legendarische Noorse trio Stornes-Iden-Blummenfelt in Hamilton, Bermuda. In Montreal gebeurde het opnieuw, nu met de Fransen. Een beetje revanche voor de Haantjes, die in Tokyo weliswaar brons grepen op de Mixed Relay, maar individueel tegenvielen. Hier was het Dorian Coninx, Vincent Luis en Leo Bergere die voor een ware Tricolore zorgden.

Amerikanen winnen Mixed Relay

De Fransen besloten het ’s avonds onder het genot van voldoende wijn maar eens uitgebreid te vieren. Voor de Mixed Relay op zondag  trokken ze zich in de Franstalige Olympische stad van 1976 wijselijk terug. Deze WTS werd gewonnen door het Amerikaanse kwartet Taylor Spivey, Seth Rider, Kirsten Kasper en Chase McQueen. Geen van allen hadden zij een aandeel in het Olympisch zilver overigens. Winst na een spannende race met de verrassende Nieuw-Zeelanders op twee (incl. Nicole van der Kaay) en de Italianen op drie.

WK Tussenstand: Maya twee plekjes gezakt naar brons

Na de voorlaatste race en met de Grand Final in Edmonton komende dagen op komst is de stand in de World Ranking gewijzigd. Maya is twee plaatsjes gezakt naar drie en dat dan ten gunste van Flora Duffy en Taylor Spivey, die opschoven naar voorlopig goud en zilver. Edmonton brengt de beslissing. Maya is daar wel, Rachel Klamer niet. Zij doet, zoals we vandaag al meldden mee aan het NK sprint in Leiderdorp. Rachel staat 20^e, voor haar staat niets meer op het spel. O ja, in Montreal dus ook geen Nederlandse triatleten. Noemen we dan alleen Eva Daniels nog, die 1 seizoen voor Nederland uitkwam en toen terugkeerde naar geboorteland Luxemburg. Eva eindigde 16^e in de kwalificaites en 18^e in de herkansingen. Al met al staat ze aan het eind op een 38^e plaats in deze reeks ‘mini-triathlons in de strijd om de wereldtitel.

Marit van den Berg liefst 20 plekken beter dan ooit in Europe Cup

Lopen we nog snel even langs de andere World Triathlon-wedstrijden dan hadden we in het laatste juliweekend de Europe Cup-race in het Turkse Balikesir met zeges voor oud-Holten winnaar Lasse Nygaard-Priester uit Duitsland en de Slovaaks Ivana Kuriackova. Lasse versloeg Zwitser Simon Westermann en landgenoot Johannes Vogel. Ivana was de Russinnen Valentina Riasova en Diana Isakova (al haar vierde podiumplaats in deze Europe-races) te vlug af. Victor Goené verbeterde zich drie plaatsen en scoorde met een 21^e plaats zijn hoogste elite-klassering tot dusverre. Broer Lucas finishte niet. Joey van ’t Verlaat stond iets lager dan hij verwachtte: 39^e. Grootste progressie boekte Marit van den Berg: liefst 20 plaatsen beter dan Olsztyn vorig jaar en daarmee finishte de Hellas-atlete schitterend zevende. Kim van ’t Verlaat zat maar 1 plekje hoger dan haar beste klassering, het werd nu 21^e. Bij de junioren-cup waren de Kropko’s goed bezig: Marton tweede bij de jongens achter de Rus Pavel Sorokin en zus Marta winnares. Ze komen dan ook uit een sterk triathlongeslacht met oud Roth-winnaar Peter Kropko als vader.

Sonja de Koning steeds dichterbij podium

Een week later stonden in Riga weer veel andere junioren aan de start voor de Europe Junior Cup in de Letse hoofdstad. De Spaanse armada sloeg toe en werd alleen bij de jongens doorbroken door de Noor Sebastian Wernersen, die tweede werd. Maar voor het overige was het goud voor David Cantero del Campo en voor Paula del Pozo Borrachero, zilver voor Raquel Alzaga Criado en brons voor Anres Prieto Villar en Paula Sanchez Garcia. Dichterbij dan ooit stond Sonja de Koning bij het podium. Haar negende plaats in Racice verbeterde ze nu tot een vierde. En dat zonder zus Barbara in dezelfde race. Ook Hidde Mollee (14^e) en Daaf Plomp (23^e) waren bij hun drie eerdere Europe Cupraces nog nooit zo kort gefinisht. En elke vorm van progressie vermelden we hier natuurlijk graag.

Izvorani EC-race

Afgelopen weekend verplaatste het juniorencircus naar het Roemeense Izvorani. Italianen, Zwitsers en toch weer Hongaar Marton Kropko stonden op de podia. Winnaars: de Italiaan Euan de Nigro en de Zwitserse Livia Wespe. Kropko tweede en Gabriele Paoletti wederom Italië op drie. Wespe versloeg landgenote Rebecca Beti. Brons ging naar Sara Crociani. Naar deze race stuurde de NTB geen atleten.

In de volgende ‘Inhaal-WTJ’ gaan we in op de vele (70.3) Ironman-races van de voorbije weken. Niet als wedstrijdverslag, maar in het juiste perspectief gezet met bijvoorbeeld antwoord op de vraag waarom Yuori Keulen een unieke prestatie leverde.