Jorik van Egdom bekroont snelle achtervolging met vierde nationale sprinttitel; Ook Joey en Mitch kronen zich tot kampioen – WTJ 1978
ZONDAG – Het was droog toen na het NK jeugd om kwart voor drie de mannen in actie kwamen voor hun NK sprint in Leiderdorp. Zonder Marco van der Stel – al had Jorik van Egdom heel graag met hem geduelleerd – gingen de 93 sportmannen van start. Zelfs het zonnetje brak nog door, dus de omstandigheden voor een fraaie apotheose van deze sportdag aan de poort van het Groene Hart.
Het was titelverdediger Donald Hillebregt, die de wedstrijd meteen openbrak. In zijn slipstream kreeg hij Mitch Kolkman mee. Even verderop volgden Gjalt Panjer, Dorian Horsten en Daaf Plomp, die bij het fietsen uitstapte. Voor Hillebregt was een hard zwemonderdeel noodzakelijk om Jorik in een vroeg stadium van zich af te schudden. Helaas voor hem was het kopgroepje vooraan niet bestand tegen het hoge tempo van de achtervolgers, waar Jorik dus bij zat. De achterstand van de Veenendaler, die in tegenstelling tot Rachel al wel drie nationale sprinttitels heeft, was na het zwemmen 37 seconden. Die achterstand poetste hij in no-time weg en met hem nog een groot aantal kanshebbers zoals Menno Koolhaas en Joey van ’t Verlaat.
De groep groeide uit tot twaalf. Van de favorieten hadden Youri Keulen, Stijn Jansen en Thomas Cremers de slag gemist. Zij zaten in de achtervolgende groep, die uiteindelijk 1.50 moest toestaan. Tussen kopgroep en achtervolgers kwam op enig moment Mohamad Maso te fietsen. De Syrische Olympisch deelnemer moest aan het slot afhaken, maar liep vervolgens toch weer sterk naar een dertiende plaats.
Met twaalf kwamen ze van de fiets af: Jorik van Egdom voorop, Donald Hillebregt meteen erachteraan. Vervolgens Niels van Lanen, Mitch Kolkman, Menno Koolhaas en Joey van ’t Verlaat. Lars van der Knaap snelde voorbij op het compacte loopparcours van vier keer 1250 meter. Dorian Horten en Gjalt Panjer hadden geen tijd te verliezen en dat gold ook voor Victor Goene en – als laatste uit de startblokken – Jesse Cuijpers. Alle twaalf vochten ze als leeuwen en liepen alsof hun levens er van af hingen, maar de oranje schoentjes van Jorik gingen toch het hardst.
Olympische status waargemaakt. Donald Hillebregt zei na afloop dat ie in de eerste fietskilometers werkelijk alles in het werk stelde om de groep in het gareel te krijgen en het tempo hoog te houden. ,,En dan maar hopen dat Jorik in groep twee zou buigen. Toen hij aansloot wist ik dat het lastig ging worden.” Anderzijds kwamen ook de andere mannen niet meer langszij. Aan de finish was het droompodium compleet met Menno Koolhaas, die de flink aandringende Joey van ’t Verlaat met enige moeite van zich afschudde. Voor de man uit Spijkenisse was wederom een vierde plaats misschien jammer, maar het leverde hem wel titelprolongatie bij de beloftes op. En Joey zit er al een paar keer zo dichtbij, zijn grote doorbraak komt er wel.
Mitch Kolkman nam de juniorentitel van de op het WK uitkomende Ian Pennekamp over. Zo blijft het binnen Oceanus, want de Paarse brigade is sterker dan ooit. Lars van de Knaap mocht als zesde finisher het zilver uitgereikt krijgen van NTB-bestuurders Wim van Oijen en Patrick Kingma als zijnde tweede U23. Even was het wachten op de als zevende aankomende Niels van Lanen, maar ook hij viel in de prijzen: na Mitch de nummer twee bij de junioren. De top tien werd compleet met Dorian Horsten (hele seizoen al in the picture), Gjalt Panjer en Victor Goene. Van dat trio was Gjalt de bronzen medaillewinnaar van de junioren/M16. Youri, Stijn en Thomas moesten genoegen nemen met klasseringen tussen de 10 en 20.
Voor Jorik was het na Amsterdam 2014, Veenendaal 2015 en 2016 zijn vierde nationale titel op de sprint-afstand. Hij was al recordhouder met drie en is nu helemaal de sprintkoning onder de vaderlandse triatleten. Bovendien greep Jorik de dubbel: sprint en standaard-afstand in hetzelfde seizoen. Voor Sarissa de Vries gesneden koek, maar bij de mannen kwam deze combi niet eerder voor.
Wat voor Rachel gold, gold ook voor Jorik: hij doet in het post-Olympische tijdperk vooral wedstrijdjes om van te genieten. ,,Het zou best kunnen dat ik er nog een crosstriathlon tegenaan plak of iets dergelijks. Ik plan even niets. De cyclus richting Tokyo was niet mals, als het daar dan lukt valt er een last van je schouders. Nu pik ik her en der wedstrijdjes mee die me aanstaan. Waar ik precies nog start, hou ik nog even voor mezelf. Dat maakt het leuk.”
Ook voor Jorik en zijn teamgenoten van het geweldige Mixed Relay Team werd kort voor de start van de mannen door alle deelnemers geapplaudisseerd. Ook dat siert de triathlon-community. Het dagklassement van deze Teamcompetitie gaf de volgende uitslag: TriMates/Rogelli eerste, EDOSports tweede en ZSC Oceanus derde bij de mannen en opnieuw waren de meisjes van TVA (Almere) te sterk voor – in dit geval – Kijani en Hellas.
Maken we het NK-plaatje meteen compleet met de jeugd, waartoe de organisatoren bereid waren ook die nog in het toch vrij drukke programma op te nemen. Bedenk daarbij dat een triathlon in zo’n verstedelijkt gebied als Leiden/Leiderdorp wel even andere koek is dan een afgesloten terrein bijvoorbeeld bij een recreatieterrein of in de polders. Het finishgebied ligt pal voor winkel- en bedrijvencentrum De Baanderij, tevens hoofdsponsor van deze triathlon. Maar dan vergeten we even dat alle winkels die zondagmiddag ook open zijn en het dus een komen en gaan van auto’s/klanten is.
Dat gezegd hebbende was de jeugd een interessant intermezzo. Zij legden de helft van de sprint-afstand af. Vaak levert Almere de kampioenen in de jongste categorie en bij de jongens was dat weer zo: Senna Plasschaert maakte er een mooie kop-staart overwinning van. Een minuut later volgde Limburger Ties Geraedts en het brons ging naar het volgende talent uit Veenendaal: Julian Ariesen. Met Stijn Koole uit Ziuteland en Jessy Hougardy uit Almere was het eerste quintet binnen.
Twaalf meisjes begonnen vijf minuten na de jongens aan hun NK. Puck Oudeman mag dan de kleinste van het deelnemersveld zijn, de Nijmeegse was wel de sterkste na afloop. Ze zwom als een razende, kreeg op de fiets gezelschap van Britt van Hoven, maar maakte het hardlopend goed af. Een minuut later was het Daphne Schenk uit Maastricht, die het zilver opeiste en Britt op de valreep nog passeerde. Brons ging dus naar de Assense. Snelste loopster was Florence Koole, maar het Zeeuws meisje was te veel tijd kwijt met zwemmen en fietsen. Opvallend: hier maar 1 Almeers meisje dit keer. Maar dat zegt niks over de aanwas vanuit de Flevopolder hoor, daar blijven ze heus hofleverancier van talenten.
De wedstrijddag begon na nacht vol noodweer waardoor de opbouw als het ware ’s ochtends vroeg weer opnieuw moest. De atleten aan de nieuwe 1/3e afstand moesten vroeg uit de veren. Hun serie begon al om 8 uur. Remko Siers was als eerste uit het water. Na het fietsen waren snelle tijdrijders als Erik van den Haak, Koos Zut en Joris de Boer de Oldenzaler al voorbij. De 14 kilometer lopen brachten de beslissing: Amsterdammer Patrick Keijzer liep met 55.12 de snelste tijd, maar het was Zoeterwoudenaar Erik van den Haak, die deze primeur naar zich toe trrok. Patrick Franken uit Oegstgeest eindigde tweede, Winkelaar Joris de Boer derde net voor mede-favoriet Koen Hijman. Als 48e en eerste vrouw kwam Annika Spronk over de meet. De geboren Duitse, woonachtig in Standdaarbuiten moest de als tweede gefinishte Josette Vokskuilen bij het zwemmen nog voor laten gaan, fietsend draaiden de rollen om en Josette liep weer hard. Toch kwam ze anderhalve minuut te kort voor de eindzege. De derde plaats ging naar topmaster Audrey Breur uit Julianadorp.
De sprint triathlon was voor Michael Raaijmakers eveneens uit Zoeterwoude. Redmer Bultema en collega-journalist Andy Koolmees waren de nummers twee en drie. Cindy Brusse stond naast het team van TC Twente (omdat Rachel kon worden opgesteld) en deed dus de sprint afstand maar. Ze won, werd zelfs negende overal. De Aaltense klopte Marliese Vollebregt uit Den Haag en Karen Stolk uit Voorschoten.
Tenslotte nog de standaard afstand waarin de podia bestonden uit: Marijn Markusse (14 minuten voorsprong!), Diede Verboom en Lars Heijnsdijk en bij de vrouwen Leone de Voogd, Sharon Verstegen en Chantal Koole. Beste trio was TBA Delft.
In totaal stonden zo’n 500 deelnemers in de zes series aan de start. Dat is op dit parcours goed te doen, meer hoeft ook niet per se. Groter is niet altijd beter. Organisaties, die het in tijden van grote onzekerheid rondom evenementen aandurven en energie stoppen in het daadwerkelijk door laten gaan verdienen alle lof. De schoonheidsfoutjes nemen we even voor lief. Oftewel: voordeel van de twijfel. Volgend jaar staat Leiderdorp weer klaar voor een volgend huzarenstukje. Wij hebben er in elk geval van genoten!
