Sarissa loopt de race van haar leven: eerste Nederlandse wereldkampioene ooit op lange afstand!; Alles over het WK vrouwen in Almere – WTJ 2008

MAANDAG – Even een waarschuwing vooraf: de journaals en berichten van vandaag en de komende dagen bevatten grotendeels oud nieuws. We zijn zelfs verslagen door de maandagochtendkranten, die overigens wat ons betreft wel iets meer aandacht hadden mogen schenken aan een wereldtitelstrijd op eigen bodem met nota bene nog een daverend succes voor een Nederlandse toptriatlete: Sarissa de Vries. Het is misschien ook wel goed om alles eens rustig op een rijtje te zetten, nu de adrenaline wat gezakt is. De euforie blijft en dat is geweldig. Ook al schat niet iedereen onze sport even hoog in als we weleens zouden willen. Als een Nederlandse triatlete in staat is de volledige afstanden af te leggen in een verbluffende 8.32.04 dan is dat wat ons betreft wereldnieuws.

En zo is het gelukkig ook naar buiten gebracht. Door de haast perfecte organisatie van Challenge Almere-Amsterdam, door de NTB, door Sarissa’s teamgenoten en door haar zelf. Want hoe bescheiden de Maastrichtse soms ook is, dit mag – nee moet – ze echt wel van de daken schreeuwen: 8.32.04!!!! Laat het eens op je inwerken. 53.31 over het zwemmen in het Weerwater was misschien nog niet zo opmerkelijk. Maar toen kwam het fietsen 4.32.41 uur met daar een ongewoon snelle marathon van 3.01.49 uur achteraan.

Vesterby breekt fietsrecord

En dan te bedenken dat Sarissa alleen bij het zwemmen de snelste was. Camilla Pedersen kwam praktisch gelijk met Saris uit het water, Michelle Vesterby kwam langszij bij het fietsen dankzij een sensationele 4.30.56 (snelste fietstijd ooit) en terwijl onze vedette de koppositie wist vast te houden en zo glansrijk naar haar eerste wereldtitel snelde, bleken achteraf nog liefst 4 triatletes harder gelopen te hebben en zelfs onder de 3 uur gelopen. De als vierde gefinishte Elisabette Curridori raffelde de 42 km. af in 2.52.32.

 

Het wedstrijdverslag kunnen we – om herhalingen te voorkomen – kort houden. Sarissa temidden van de Deense vrouwen begint van kop af aan de wedstrijd. Camilla Pedersen valt snel terug maar ‘mama’ Michelle Vesterby heeft meer veerkracht en samen met Sarissa voert ze het tempo hoog op. Na 90 kilometer had Sarissa een minuut voorsprong op Vesterby en de française Manon Genet, die inmiddels aansluiting vond bij de Deense. Bij aanvang van de marathon ging Sarissa voluit om de tegenstand te demoraliseren en tevens de gok te wagen. Dat ze onderweg nog wel enkele keren moest overgeven, verhinderde de 31 jaar geleden in Lekkerkerk geboren sportvrouw niet om langzaam maar zeker de titel veilig te stellen. Het grootste gevaar van achteren kwam niet langer van Vesterby, maar van de jagende Genet, leeftijdsgenote van Sarissa. Twee minuten was en bleef het verschil. Topspanning tot op het laatst. Wilskracht en de thuiswedstrijd, waar het publiek buiten het stadion Sarissa vleugels gaven, herpakte ze zich en kwam die felbevochten, maar zeer verdiende overwinning.

Emoties

Na afloop liet ze de emoties de vrije loop. ,,Ik heb hier geen woorden voor. In zo’n supertijd wereldkampioene worden. Ongelofelijk.” Zoals we in de voorbeschouwing al schreven, wilden wij Sarissa geen enkele druk op leggen. Dat had alles te maken met het overlijden van haar oma op woensdag. Het was in alle opzichten dus verklaarbaar dat Sarissa in tranen de media te woord stond. ,,Het is zeer speciaal. Op mijn tiende jaar zag ik mijn vader hier finishen, ik heb altijd gezegd: dat wil ik ook. Dit is mijn derde Almere en eerste WK. En dan met dit resultaat.” Ze draagt titel en overwinning op aan haar grootmoeder. ,,Het is mooi dat ik dit voor haar kon doen. De laatste tien kilometer waren loodzwaar, ik had niets meer in mijn lijf. Maar het is gelukt.”

Historisch triathlonjaar voor Nederland

Een historische overwinning bovendien, want nooit eerder won een Nederlandse triatlete de wereldtitel. Yvonne van Vlerken was er met zilver en brons wel dichtbij, Sione Jongstra met twee keer brons idem dito. Maar een wereldkampioen bij de elites? Dan moeten we terug naar de allereerste editie, 27 jaar geleden. Toen won Rob Barel de primeur in Nice toen Lothar Leder aangaf al lang blij te zijn met een tweede plaats. Het is al de vierde of vijfde echt historische (lees: nooi eerder vertoond) prestatie van een Nederlandse triatleet dit jaar. Het rijtje? Maya Kingma in Leeds, Rachel Klamer op OS Tokyo, het Mixed Relay Team evneeens in Tokyo, Jetze Plat op de Paralympics Tokyo en nu Sarissa de Vries op het WK lange afstand Almere. Tja en die tijd. 8.32.04. De negende tijd ooit. Alleen Chrissie Wellington (3x), Daniela Ryf (2x), Melissa Hauschildt, Lucy Charles en Anne Haug gingen ooit sneller. In 1 klap is het Nederlands record met elf minuten verpulverd.

 

Reactie Yvonne op haar opvolgster

Yvonne van Vlerken was die Nederlands recordhoudster. We vroeger haar wat ze ervan vindt om na acht jaar onttroond te zijn en hoe ze tegen dit WK aankeek. ,,Wim, ik heb het de hele week al gezegd, dit worden de beste condities die je kunt hebben qua wind en temperatuur. (Watertemperatuur was 20,4 graden, buitentemperatuur 16,6 al voelde het warmer aan, red.) Ik zei van te voren: mijn record wordt verpulverd! En ik heb bijna altijd gelijk! Tel daar bij op het sterke deelnemersveld dat je als atleet tot andere hoogtes pusht. Heel eerlijk was de wedstrijd in het verleden nooit mega bezet. Nu winnen zoals Sarissa doet heeft zo’n enorme waarde.” Qua parcours heeft Yvonne slechts enkele bedenkingen: ,,Het loopparcours is een kilometer korter, da’s vier minuutjes gratis. De wisselzone was korter dan ooit, daar win je nog twee minuutjes, maar hey: atletes waren er klaar voor, allemaal in bloedvorm om hier te presteren. Sarissa en ook Evert hebben het meer dan verdiend.”

Leanne, jongste van het stel, vijfde

Manon Genet, twee jaar terug in Pontevedra nog vierde, behaalde het zilver. Ze verbeterde haar pr met 50 minuten en zo regende het de hele dag nationale en/of persoonlijke records. Michelle Vesterby ging drie kwartier sneller dan ooit tevoren. Met haar 2.52.32 (snelste marathontijd ooit in Almere) knokte de Italiaanse Elisabetta Curridori zich naar de vierde plaats. Leanne Fanoy geboren in het Noord-Hollandse Venhuizen en uitkomend voor de Verenigde Arabische Emiraten liep al even hard mee (2.56), daarmee ook naar de frontlinie op plaats vijf. Al op jonge leeftijd legde Leanne zich toe op langere afstanden en op haar 24e is ze nog steeds de jongste van het pro-veld. Maar wel nu al in een verbluffende 8.45 uur. Sarah Crowley is de voorbije week dik 17 uur in touw geweest op heles. Na haar vijfde plaats in Challenge Roth (8.48) nu zesde in Challenge Almere (8.32). Een niet geringe prestatie van de Australische, die Afrikaanse kampioene Annah Watkinson achter zich liet. Ironman Maastricht winnares 2017, Saleta Castro werd achtste en vervolgens maakten de tweede Deense Line Bonde en de Tsjechische Simona Krivankova de top tien vol. Voor Janien Lubben verliep de race volgens verwachting resulterend in een veertiende plaats, een kwartier sneller dan in 2019 in Almere. Ilona Eversdijk had na de zesde zwemtijd en de elfde fietstijd nog alle uitzicht op een dikke top tienklassering. Helaas moest de Almeerse voor eigen publiek de strijd staken op de marathon. Zeven pro’s onder de acht uur, vijftien sub 9 uur. Het is nooit eerder zo snel gegaan in de vlakke Flevopolders.

Morgen meer over Evert en de mannenrace

Dat geldt al evenzeer bij de mannen, maar daarover morgen meer. Toch snel over Evert Scheltinga. Zijn vierde plaats wordt ietwat overschaduwt door de wereldtitel van Sarissa. Toch is hetgeen de Nederlands kampioen liet zien in een zo mogelijk nog sterker herenveld van ongekende klasse. Met zijn 7.49.32 uur duikt hij meer dan ooit het illustere rijtje sub-8 uurs triatleten binnen. Het is de 30e tijd ooit in de wereld op de klokken gebracht en liefst acht minuten sneller dan de stokoude recordtijd (Hogering uit 1999) van Jan van der Marel.

Ook in de breedte deden we het als thuisland voortreffelijk. Met negen keer goud, zeven keer zilver en acht keer brons leverden de Nederlandse triatleten een superprestatie. Van de wereldkampioenen hebben we de foto’s onder ons eerste verslag staan. In volgorde: Geert Schipper, Henk Galenkamp, Peter-Johan Dillo, Gerrit ten Brinke, Hans van der Linden, Sharon Zuijdervliet, Julia de Leeuw, Monique Haans en oh ja ook nog Franck van Graas en Janet ten Kate op het WK aquabike. Almere, wat was je mooi. En wat een slimme zet om niet voor de druilerige zaterdag, maar juist voor die zonnige, windstille zondag te kiezen! We staan er de komende dagen nog wel wat langer bij stil, zoals jullie zult begrijpen.