Alles over Ironman Lanzarote: Vandendriessche en Dant winnen, Els Visser tweede; Dorothe Vrieze derde; alle Nederlandse finishers – WTJ 2317

ZATERDAG – Een sterke tweede plaats voor Els Visser, vandaag in haar eerste keer Ironman Lanzarote werd ze tweede. Had de marathon nog ietsje langer geduurd dan had Els zelfs de eindzege op kunnen strijken, want ze kwam gevaarlijk dichtbij de Britse winnares Lydia Dant. Brons ging naar de Italiaanse Elisabetta Curridori. Bij de mannen Belgisch succes: de Europees duathlonkampioen Kenneth Vandendriessche stond nog niet eerder op een Ironman-podium. Vandaag bleek hij de sterkte door aan het eind van de wedstrijd de Deen Mathias Petersen te verschalken. Het brons was voor de Duitser Phillip Bahlke. Voor Erik-Simon Strijk was het duidelijk niet zijn dag. Na het zwemmen had hij al te veel tijd verloren, bij het fietsen kwam hij nauwelijks dichterbij. Tenslotte stapte Erik-Simon in de marathon uit.

Kenneth Vandendriessche zwom overigens niet veel sneller dan Erik-Simon. Als 19e en 23e kwamen ze aan de kant. De Belg had daar een achterstand van 6,5 minuut op de sterke Deen Mathias Petersen, die na 50.46 minuten uit de Atlantische Oceaan kwam. Alleen de Duitser Bahlke bleef enigszins in het spoor. Dylan Magnien was de nummer drie uit de oceaan, maar toch al wel op bijna twee minuten. De verschillen waren dus meteen groot, want Roosendaler Erik-Simon raakte er zelfs 10 minuten kwijt.

Fietsen: Bahlke en Petersen

Op 1/3e van het fietsparcours nam Philipp Bahlke brutaal de leiding over. De nummer vier van Challenge Roth vorig jaar had er zin in, maar Mathias Lyngso Petersen gaf niet op. De Deens-Duitse tandem stuwde het tempo hoog op, zodat drie mannen uit de Alpenlanden te weten Samuel Hürzeler. Maximilian Hammerle en Michael Weiss niet dichterbij kwamen. Op de plaatsen zes en zeven fietsten de Belgen Vandendriessche en Bart Aernouts, echter wel op een minuut uit elkaar. Tegen de 80 kilometer fietsen schoof Erik-Simon nog wel iets op: hij lag er vijftiende maar wel al op 20 minuten achterstand.

Na iets meer dan 100 kilometer over het vulkaaneiland waren de rollen vooraan weer omgekeerd: Petersen was en bleef weg tot aan de tweede wisselzone. Bahlke volgde op 1.15 minuut en Vandendriessche had zich inmiddels stevig genesteld op de derde plaats. In die slotfase had Bart Aernouts het veel moeilijker en ook Erik-Simon keek in de tweede wisselzone tegen een schier onoverbrugbare achterstand van 23 minuten aan. Hij begon aan de marathon, maar stapte na 19,4 kilometer uit. We horen later vast waarom de Brabander niet gedaan kreeg wat hij zou willen.

30-jarige Kenneth wint

De Deen zette een lekker looptempo in, daar moest Bahlke meteen passen. Even dacht Ironman Lanza-founder Kenneth Gasque twintig jaar na Peter Sandvang opnieuw een Deense winnaar te mogen begroeten. Maar dan had hij toch buiten de kleine Belg gerekend. Die kwam dichter- en dichterbij en met nog twaalf kilometer te gaan was het gat gedicht. Aanklampen was zinloos, de 30-jarige West-Vlaming was gebrand op zijn allereerste Ironman-winst. En dat lukte: in 8.39.56 uur was het karwei ten einde. Bijna 3 minuten voorsprong had de Belg in de slotfase nog opgebouwd op de meest strijdlustige triatleet van de dag: Mathias Petersen, drie jaar terug al eens derde op de Ironman Zweden. Philipp Bahlke verloor nog veel tijd, maar kwam op 11 minuten nog wel als derde aan. Zijn landgenoot Dominik Sowieja volgde kort daarna. Beste Zwitser was Samuel Hurzeler op een vijfde plaats in 8.53 uur, tevens de laatste onder de negen uur. Favoriet Michael Weiss finishte als zesde met landgenoot Maximilian Hammerle direct na hem. Beste Spanjaard was Jordi Montraveta Moya op de achtste positie en de derde Duitser Tobias Drachler eindigde negende. Bart Aernouts, die wel hard gewerkt had om samen met Kenneth bij het fietsen terug in de wedstrijd te komen, finishte op een half uur van zijn landgenoot als tiende.

Bart Aernouts won Lanzarote in 2018 overigens wel. Het was trouwens al weer de zesde Belgische overwinning bij de mannen op Lanzarote. Eerder wonnen ook Dirk van Gossum, Bert Jammaer (2x), Bart Aernouts dus en Frederik van Lierde (op zijn 40e verjaardag) op het Canarische eiland.

Duel Els-Lydia op scherpst van de snede

Terwijl Els Visser aan het tiende Ironman begon, maar nog nooit op Lanzarote, was het voor de Britse Lydia Dant haar debuut op de hele. We zagen Dant echter vorig jaar al wel overtuigend winnen op de Ironman 70.3 Wales en ook de IM 70.3 Lanzarote. Ze kende het parcours en de omstandigheden dus wel. Een select groepje van zeven pro-vrouwen stond ’s ochtends op het strand klaar voor het avontuur. Binnen het uur was de Italiaanse Elisabetta Curridori er al weer uit. Lydia Dant deed er anderhalve minuut langer over en 2,5 minuut later was ook Els Visser uitgecrawld.

Terwijl Curridori met horten en stoten aan het fietsen begon, kwam Dant al snel in haar ritme. Stuivertje wisselen geschiedde al na acht kilometer. Ook Els rouleerde veel beter dan de Italiaanse, dus het was een kwestie van tijd of ook zij kon haar derde plaats inruilen voor een tweede. Evengoed was Lydia Dant aan een sterk fietsonderdeel bezig. Halfkoers lag ze acht minuten voor op de Nederlandse IM Maastricht-winnares 2018. Curridori probeerde de derde plaats vast te houden, maar dat al op 14 minuten en Angela Naeth lag daar al dik 20 minuten achter. Voor de top drie bleven eigenlijk nog maar drie vrouwen over.

Els knabbelde wat van haar achterstand af

Stilaan begonnen de wind en de vele klimmetjes op Lanzarote toch zijn tol te eisen van de deelnemers en ook van leidster Lydia Dant. Els kwam wel in haar element en knabbelde gaandeweg nog bijna 2 minuten van haar achterstand af. Het verschil bij aanvang marathon: dik 6 minuten. Alles was nog mogelijk en de vele Nederlandse fans begonnen er in te geloven dat na Katinka Wiltenburg eindelijk weer eens een Nederlandse vrouw op het hoogste podiumplekje kon plaats nemen. Maar Lydia Dant wilde haar debuut extra glans geven en bleek toch veerkrachtiger dan verwacht. Halverwege de marathon onderhielden beide triatletes min of meer hetzelfde tempo, zodat de voorsprong voorf de Britse op ruim 3 minuten bleef hangen.

Lydia Dant exact 1 jaar pro

Els Visser gaf niet op. Ze begon nogmaals te versnellen en dit keer kwamen de rivales wel dichter en dichterbij elkaar. Van 3 minuten terug tot uiteindelijk 1.44 minuten aan de finish. Daar wachtte het verdiende zilver op de Utrechtse pro-atlete. Voor Lydia Dant was het de kroon op het werk. Ze zei na afloop al veel tijd gestopt te hebben in het goed leren kennen van het parcours (Dant verbleef de hele winter al op Lanza). Huiverig was ze wel voor haar eerste marathon. ,,I was a bit worried on the run – Els is a top-class athlete – and I’ve never run more than 33km before so I had no idea how that extra 10k was going to feel.” De triatlete uit Oxford was verbaasd aan de streep, omdat ze exact 12 maanden eerder haar baan opzegde om als pro verder te gaan. De verschillen waren gering: 9.37.26 om 9.39.11 uur. Daarna volgde het gat naar Elisabetta Curridori die in 10.02.52 uur brons greep. Jenny Schulz passeerde tijdens de marathon nog Angela Naeth in de strijd om de vierde plaats. Nikola Corbova en Ginger Howell maakten het rijtje compleet. Oud-winnares Nikki Bartlett stapte uit.

Met Lydia Dant op de erelijst erbij was er nu liefst acht keer een winnares uit Groot-Brittannië. Door het uitvallen van Erik-Simon Strijk was Bart Hoeksma snelste Nederlander bij de mannen op een 184e plaats. In de prijzen viel het Zelhemse echtpaar Vrieze: Dorothe finishte als derde F55, echtgenoot Bert als vierde M50. Zesde bij de F35 was Jes Metz. En er was nog een top tien klassering voor Hans van Kampen bij de M60. Bijzonder was de finish van voormalig topzwemmer Michel van der Hoeven, die zijn 13e keer Lanza voltooide. Maar hij werd natuurlijk overtroffen door Albert Corveleijn, die na 14.40.51 uur niet alleen vijftiende M60 werd, maar ook zijn 25e Ironman Lanzarote op zijn naam schreef. Hij is daarmee de ‘Chris Buijtenhuijs’ van het Canarische Eiland! Hulde Albert, zeer knap!