Meer races: Mixed Relay Leeds; Challenge Geraardsbergen met Milan en Diede; Ironman Cairns en Des Moines; Zandvoort – WTJ 2446

ZONDAG – Er waren genoeg wedstrijden dit weekend, komende dagen allemaal wat uitgebreider verslag daarvan. Al zullen we niet van elke wedstrijd weergeven wie er na het zwemmen, na het fietsen of tijdens het lopen de koppositie in nam. Een beetje variatie in de berichtgeving kan geen kwaad, dat houdt het leesbaar. Triatleten komen al amper aan veel lezen toe, die trainen liever of doen wedstrijden. Liever plaatsen we de uitslagen in enige persperctief zoals we zaterdag bijvoorbeeld constateerden dat Hayden Wilde niet eerder een WTCS won en hoe opvallend de Britse mannen faalden.

Duitsland boekt eerste winst in Mixed Relay

Zondag maakten ze dat deels weer goed, door een tweede plaats op de Mixed Relay in Leeds te halen. Enigszins verrassend was voor toch wel de zege voor Duitsland, bondscoach Louis Delahaye kan content zijn. Anderzijds waren de resultaten van zaterdag al wel een indicatie dat het goed zat met de oosterburen. En trouwens: in Hamburg vorig jaar boekten de Duitsers ook al een thuiszege met vrijwel hetzelfde team. De ploeg bestond uit Lasse Nygaard Priester, Annabel Knoll, Lasse Luhrs en Laura Lindemann. Team Germany was aan de streep 14 tellen sneller dan de Britten met Thomas Bishop, Sophie Coldwell, Grant Sheldon en Georgia Taylor-Brown. Brons ging naar een derde Europees team: Frankrijk met Tom Richard, Sandra Dodet, Leo Bergere en Audrey Merle.

Team NL in nieuwe samenstelling tiende

Tegen dat geweld was Team NL zondag niet opgewassen. Richard Murray, Rachel Klamer, Mitch Kolkman en Maya Kingma: bij de mannen op twee plaatsen een nieuwe samenstelling kwam als tiende over de blauwe finishmat. Dat was nog inclusief penalty van 10 seconden wegens het niet juist deponeren van spullen in de wisselzone bij de eerste atleet: Richard dus. Hij loste wel als vierde af bij echtgenote Rachel. Die positie hield ze vast tot aan Mitch. In het water kwam de debutant zelfs nog derde te liggen en ook fietsend leek er geen vuiltje aan de lucht. Vooraan het eerst Frankrijk, daarna Noorwegen en vervolgens België de koppositie in handen genomen. Jammer dat Mitch bij het lopen terrein verspeelde en zo Maya als nummer negen op pad stuurde voor de final leg. Evengoed zonde dat Maya, niet de ‘Leeds-benen’ van 2021 had. Ze schoof 1 plaatsje op in het water, maar kwam daarna kracht te kort voor het fietsen en lopen. Op 2,5 minuut van de winnaars kwam TeamNL middels Maya Kingma bij de finish. Werk aan de winkel, zoveel is zeker. Maar de Spelen van Parijs zijn nog eventjes weg.

Challenge Geraardsbergen

De een zijn dood, is de ander…. Daar leek het op nu een aantal Nederlanders in allerijl een andere wedstrijd zochten voor Nieuwkoop dat overigens wel gewoon doorging met zo’n 300 deelnemers. Neem de Challenge Geraardsbergen, waar Milan Brons snel naar transfereerde. Met succes want achter de Fransman Antony Costes en tweevoudig winnaar Pieter Heemeryck scoorde Milan Brons een uitstekende derde plaats. Vijf tellen later kwam een volgende Belgische topper Pamphiel Pareyn over de meet en vervolgens was het de Brit Andy Horsfall-Turner die de top vijf vervolmaakte. Milan begon zelfs als eerste aan het lopen, als een beest besteeg hij de beroemde Muur waardoor hij de koppositie overnam. Dat de Fransman en Belg er nog overheen kwamen was geen schande. Zijn beste prestatie als pro in een vreemd weekend waarin Milan dus razendsnel schakelde. Dankzij Challenge overigens.

Sensationeel was opnieuw het optreden van Diede Diederiks. Met bijna vijf minuten voorsprong kwam Diede over de finish op de bomvolle Markt van Geraardsbergen. Ze had het zwaar (logisch de Muur zit erin) gevonden, trok vergelijkingen met XTerra-races, maar ze won wel gewoon deze snel ontwikkelde klassieker. Als tweede Nederlandse na Lucie van Genugten in 2016. Diede was in haar element. De hitte, het geaccidenteerde parcours, de kinderkopjes, kortom alles leek in het voordeel van de Rotterdamse, die immers de offroad-varianten ook beheerst.

Ironman Cairns

De Ironman Cairns was vooral een Australisch/Nieuw-Zeelandse aangelegenheid. Opmerkelijk is trouwens dat de wedstrijd – ooit begonnen als Challenge, maar snel overgestapt op Ironman – alle coronajaren kon blijven organiseren al was het aantal deelnemers in 2020 wel heel klein. Het was op papier het duel tussen de winnaars van de laatst vier edities Braden Currie (2018/2o19) en Max Neumann (2020/2021). Het werd 2-3 in de tussenstand, in het voordeel dus van Max Neumann. Bovendien raakte Currie zijn parcoursrecord kwijt: 7.52.53 is de nieuwe toptijd. Wel bleef Braden ook nog binnen de acht uur. Brons was er voor Sam Appelton. Het drietal domineerde de race. Tim van Berkel was als vierde ‘best of the rest’ en de Fin Henrik Goesch was de vreemde eend in de bijt op plaats vijf. Mooi trouwens dat oud-Hawaii winnaar Pee Jacobs – wetende dat hij nooit meer de oude wordt – nog altijd blijft mee doen, dit keer kwam Pete als 31e over de meet.

De snelste vrouw boekte geen parcoursrecord, maar Sarah Crowley bleef wel binnen de negen uur: 8.59.40 uur. De Australische – tweevoudig brons op Hawaii – bleef Radka Kahlefeld-Vodickova (inmiddels het Tsjechische paspoort ingeruild voor het Australische, terwijl ze toch al weer heel wat jaartjes met Brad getrouwd is) en Kylie Simpson voor.

Ironman Des Moines

De laatste race, die zondagavond nog een eindje doorliep was de Ironman Des Moines, USA. De winst ging naar Matt Hanson in 7.56.48 uur. Tegenwoordig moet een winnaar van een Ironman al haast onder de 8 uur finishen. De Braziliaan Andre Lopes scoorde een tweede plek in 7.59.27 uur en good-old Tim O’Donnell was derde in 8.10.07 uur. Matthew Russell uit het Nederlandse TrueKinetix team eindigde op een sterke vijfde plaats. Bij de vrouwen bestond het podium uit Skye Moench uit de Verenigde Staten, Jen Annett uit Canada en Kelly Filnow eveneens USA. De verschillen waren best groot: 8.51.44 uur, daarna 9.11.49 en vervolgens 9.20.07 uur. Maar ook hier weer een sub-9 uur tijd.

 

Dutch Tri Series Zandvoort

En daar was ie plots weer. De Syrische Olympisch deelnemer Mohamed Maso. 28 jaar en vorig jaar in Tokyo goed voor een 46e plaats. Maar hij was erbij en dat telde. Bovendien dook de wereldpers op hem en zijn broer Alaa, met wie hij in Japan herenigd werd. Afscheid van de wedstrijdsport heeft Mo feitelijk al genomen, maar dat neemt niet weg dat Mo af en toe nog graag een wedstrijdje doet. Zoals bij goede vriend Lars Vreugdenhil en zijn organisatie. Maso won de Dutch Tri Series in Zandvoort en was zo ruim een halve minuut sneller dan Jacques Tuijp uit Edam. De derde plaats ging bijna 4 minuten later naar de Fries Leon Koch. Wim Jansen, Michiel Flipse en Ramon Siljade konden ook goed mee en kwamen in die volgorde als 4e, 5e en 6e over de streep op het circuit van Zandvoort.

Bij de vrouwen won Geke Kloosterziel vrij eenvoudig. De Gelderse triatlete was zes minuten rapper dan Amsterdamse Joyce Keizer en Danielle Vermeulen uit Utrecht. Leonie Schuitemaker en Kristel Asselt maakten een mooi vijftal bovenaan de uitslagenlijst van de vrouwen. In de trio wonnen Bart Buyssen, Max de Ruijter en Mike Waaijer. De sprintkanonnen op het ajutocircuit waren Kevin van de Wetering en Emma Besten. Die korte afstand trio werd gewonnen door Sonja Beemsterboer, Guido Ruiter en Mark Bregman.