Holten 2022 zal niet alleen herinnerd worden aan de valpartijen en de extra coronagevallen; hier staat nog altijd de beste triathlonorganisatie in ons land

DONDERDAG – Waar veel mensen samen komen, is en blijft Covid op de loer liggen. In Holten kwamen afgelopen weekend heel veel mensen samen. Triatleten, vrijwilligers, sponsors, officials, toeschouwers. Geschat wordt dat er zo’n 20.000 mensen bijeen waren in het knusse Sallandse dorp. Die stonden met aanmoedigingen langs de kant of deden mee. Plus ze stonden dicht opeen gepakt op de twee after-party’s, bezocht door honderden feestvierende mensen. Het mag weer tegenwoordig, dus de verleiding om daar als triathlonliefhebber bij te zijn is groot. Ik geef eerlijk toe dat ik me in de week voorafgaand aan Holten niet durfde te (laten) testen. Niet dat ik iets mankeerde, maar het zien van die twee streepjes op het strookje zou een zware domper geweest zijn op een weekend waarop ik me al bijna een jaar lang verheugde. Maandag deed ik de test wel: uitslag negatief, geen corona.

Anderen hebben het klaarblijkelijk minder getroffen. In de euforie van het jaarlijkse triathlonfeestje in Overijssel, heb ik me er niet zo mee bezig gehouden. Beetje naïef misschien, maar bij de redactie van Trikipedia zijn dan ook geen meldingen gedaan. Noch door de twee junioren die vanuit Montreal met Covid terugkeerden, noch door triatleten die na afloop van Holten besmet zijn geraakt. Waarom zouden ze ook?

Navraag bij de stichting triathlon Holten en bij Europe Triathlon leert dat daar geen meldingen van besmettingen zijn gedaan. De GGD relateert nieuwe besmettingen nooit aan een evenement, dus daar komen we ook niet verder mee. We kunnen de kwestie groter maken dan ze is. Twee atleten uit het WK junioren (daar stonden vier Nederlanders aan de start te weten Luna de Bruin, Sonja de Koning, Hidde Mollee en Niels van Lanen) zouden met een positieve coronatest en (lichte) coronaklachten in het lijf alsnog naar Holten zijn afgereisd om daar vrijdagavond mee te doen aan de Europe Triathlon Junior Cup-race. Het zou ook gemeld zijn bij deze en genen, al blijft het – voor ons – van horen zeggen. We waren er dan wel vier dagen volop bij, stonden erg dicht naast de (Nederlandse) triatleten; de signalen hebben ons nooit bereikt. Wel de collega’s van 3athlon.nl, niet aanwezig weliswaar, maar door ‘genoeg triatleten’ benaderd om hun verhaal te doen. Dat kan.

Vermoedelijk heeft niemand het feestje wat deze twee Trikipedia-mannen (Ruud en Wim) bouwden rondom het afscheid van Wim willen verstieren. Waarschijnlijk zaten er in de twee laatste WvdB-series geen deelnemers met corona, want zelden heb ik zo veel atleten aan de finishlijn geknuffeld, omarmd en gekust als in deze startgroepen…. Of we hebben het nu allemaal, dat kan ook. Afijn, deze week nog genoeg contact met die 113 triathlonlegendes gehad maar geen woord over C-19.

Een tweede puntje waar Holten nu vooral door de buitenwacht om bekend lijkt te worden, waren de struikelpartijen aan de finishlijn. Slimme jongens hebben ze in een Tiktok-filmpje op een rijtje gezet. Daar hebben we al uitleg bij gegeven. Organisatie wilde markering aanbrengen bij de verhoging zo kort voor de finish, Europe Triathlon vond het aanvankelijk niet nodig. Deed het in tweede instantie toch. Het was sneu dat het juist de winnaars – Sergio Baxter Cabrera en Mathilde Gautier overkwam – maar hier past toch enige nuance. Van ‘massaal’ struikelen was geen enkele sprake. Er zijn – zegge en schrijve – 7 atleten bij de kleine verhoging op het blauwe tapijt gestruikeld. Sergio maakte er lachend een koprol bij en Mathilde mankeerde ook niks, datzelfde geldt voor de vijf andere vallende triatleten.

Zeven atleten op een totaal van 1600. Dan is de term ‘massaal’ niet echt van toepassing toch? Maar ja, die zeven waren goed in beeld en dat gaat de wereld over. Wat er in het achterveld op menig triathlon buiten ieders gezichtsveld mis gaat of kan gaan, daar hebben we vaak geen weet van.

Moraal: het is goed om de minpuntjes aan te halen, maar laat daarmee niet het beeld ontstaan dat er in Holten afgelopen weekend van alles mis ging. Ik durf ook na zaterdag te beweren dat hier nog altijd de beste triathlonorganisatie van Nederland aan de weg timmert en dat nota bene op vrijwillige basis! Bevooroordeeld? Misschien, maar ik heb in 40 jaar tijd genoeg vergelijkingsmateriaal opgedaan om deze uitspraak te doen! Qua sfeer en beleving staat het evenement al helemaal op ongekende hoogte. Het was mij een eer om hier mijn laatste kunstje te mogen doen en ik heb met trots het ambassadeurschap van Triathlon Holten aanvaard. Dat tapijt ligt volgend jaar strak en goed, daarover geen zorgen. Corona krijgt Holten maar ook de rest van de wereld niet 1-2-3 de wereld uit. Was dat maar waar.

Wim