Marloes Vos, adaptive triathlete (33): Ik geloof dat er echt een mooi initiatief aan gaat komen.

November, de maand waarin vorig jaar het emmertje overliep. De maand waar ik voorheen geregeld tegen de grenzen van mijn aandoening aanliep. Maar hoe is dat nu? Ik ben inmiddels twee maanden onderweg met het nieuwe supportteam om mij heen en de coaching en trainingsschema’s van Jeroen van Geelen van Tripro. Welke resultaten hebben de eerste testen opgeleverd? Hoe gaat de samenwerking met alle experts om mij heen? Hoe is mijn eerste trainingsblok gegaan en wat doe ik nu wezenlijk anders dan de afgelopen jaren?

Als ik nu terugkijk op een jaar geleden dan start er inmiddels een ander legohuisje. Het is nog verre van compleet en er breekt nog wel eens iets af, maar het lijkt er nu wel op dat de fundering een stuk sterker is geworden. Het switchen van coach is voor mij best een emotioneel proces geweest. Na drieënhalf jaar intens samenwerken nu weer wennen aan de nieuwe coach, dat doet wat met mij. Het koude weer, de nieuwe balans vinden en het nieuwe trainingsritme maakt dat ik even wat uit balans was. Inmiddels durf ik dit meer toe te laten, te omarmen, en het te benoemen en dat maakt dat ik mij weer meer in mijn kracht voel staan en keuzes maak voor de dingen die ik echt heel leuk vind.

In de herfstperiode zijn de trainingsuren vaak wat minder en ontstaat er tijd om ook andere zaken op te pakken. Ik ben dan ook druk bezig geweest met mijn opleiding leefstijlcoach en nu in de afrondende fase hiermee. Het is zó tof dat ik nu een aantal mensen mag ondersteunen in het finetunen van hun levensstijl. En het grappige is, ik doe dit nu met een aantal triatleten. Ik ondersteun hen in het de puntjes op de i te zetten met kiezen voor gezonde voeding en het na denken hoe zij efficiënt en optimaal kunnen trainen met bijvoorbeeld een drukke en onregelmatige baan.  Ik moet je zeggen; ik krijg hier enorm veel energie van.

Daarnaast is er de afgelopen tijd nog een ander vlammetje gaan branden. Ik ben het gesprek aangegaan met de NTB om de adaptive triatleet/sporter op de kaart te zetten en de regels daarvoor te gaan opstellen en dat maakt wat in mij los. Vele mensen hebben mij de afgelopen maanden aan het denken gezet. Ik zou met mijn passie voor inclusieve sport en voor het inzetten van sport als medicijn méér kunnen doen. Het zaadje is geplant en ik werk mijn plannen uit. Ik zou het ieder geval supertof vinden als ik meer mensen kan laten ervaren wat sport voor mensen met chronische aandoeningen kan betekenen. Hierover zal ik binnenkort meer kunnen vertellen, maar voor nu moet ik het zaadje nog even verder laten groeien. Ik geloof er echt een mooi initiatief aan gaat komen.

En ja hoe gaat het dan met het daadwerkelijk trainen en sporten. Het is superleuk om te ervaren dat door de verandering van coach de anderen in mijn support crew ook weer gestimuleerd worden. We zijn met zijn allen terug naar de tekentafel gegaan. Ieder heeft zijn of haar taak gekregen. De personal trainer is leidend voor het krachtprogramma, de fysiotherapeuten voor het verbeteren van mijn coördinatie en looptechniek en voor de pijnbehandeling van mijn spieren.  De diëtist helpt me zorgen dat mijn gewicht verder kan dalen met behoud van spiermassa. De sportarts houdt medisch toezicht en Jeroen is de coach/trainer/regisseur van het geheel. Ook tof dat experts als Jorin vanuit Running Solutions meedenken en kijken en dat we nu geregeld mijn lijf door middel van testen in trainingen en inspanningstesten onder de loep nemen. Soms is dit soms best confronterend, merk ik. Bij de uitslag van een inspanningstest, zie ik dan met name wat er níet goed is en kan daarvan flink balen. Ik vergeet wel eens dat het moment opname is en dat we juist weer met deze gegevens gerichter aan de slag kunnen. De wetenschapper in mij komt naar boven en wil het begrijpen, zo word ik ook weer gemotiveerd er mee aan de slag te gaan.

Wat naar mijn idee nu anders is dan de voorgaande jaren is meer focus en doelgerichtheid. Ik heb geregeld weer een leuk idee of een aanbod om ergens aan deel te nemen en ik kan inmiddels het antwoord van Jeroen al dromen. Het is nog zoeken naar de juiste balans van plezier en korte en lange termijn doelen, soms wil je ook gewoon iets doen voor de fun. Ik sport óók voor mijn plezier, maar af en toe de rem er op is voor mij wel goed. Dat gezegd hebbende, soms zal ik ook even de rem niet accepteren en wil ik gewoon lekker buitenspelen. De focus is eigenlijk heel fijn, iedereen in de crew weet nu dat we werken aan de aerobe motor en dat hardlopen nu key is voor mij. Dat zorgt ook dat we doelgerichter trainen en dat bijvoorbeeld mijn fietstrainingen ondersteunend zijn aan het lopen. Daarnaast zwem ik nu ook meer technisch en lig ik twee à drie keer per week in het zwembad. De krachttrainingen zijn weer ingebouwd omdat deze ook voor mijn basis noodzakelijk zijn. Er is weer structuur, ik merk dat we er allemaal bovenop zitten en als er ook maar kleine afwijkingen of signalen zijn, we deze bewust onder de loep nemen om van te leren en bij te sturen.

Ik merk nu vooral dat ik fysiek en mentaal weer stappen vooruit aan het maken ben. Het eerste trainingsblok van acht weken, inclusief herstel week zit erop. Ik zie weer een stijgend lijntje in Trainingspeaks, minder ups en downs. Er zitten echt trainingen bij waar ik van tevoren tegen op zie en dan blijkt het achteraf best te doen. En ik vervloek de tergend langzame lange duurlopen op een lage hartslag., maar inmiddels weet ik het nut en ook dat het allemaal werken is aan de basis waardoor ik later in het seizoen kan knallen. Na het herstellen van Almere en de eerste opbouwperiode was ik ook écht wel toe aan weekje herstel. Dat was ook weer best spannend, want hoe gaat mijn lijf en mind hierop reageren. In zo’n week geef je toe aan de vermoeidheid en voel je van weeromstuit alle pijntjes opkomen. Gelukkig zit deze week er ook weer op en kijk ik alweer uit naar het komende trainingsblok, met als focuspunt de halve marathon van Egmond. Daarna gaat de focus op trainen en racen op Lanzarote, maar ook daar later meer over. Voor nu, keep the focus!

En dan nog één puntje om onder de aandacht te brengen; voor 2023 en 2024 ben ik weer op zoek naar een aantal buddy’s voor in mijn crew. Lijkt het jou wat om een steentje bij te dragen aan inclusieve sport en mij te supporten op weg naar de finish? Als je vragen hebt of meer wilt weten wat buddy zijn betekent schroom niet en neem gerust contact met mij op.