Voor Tristan Olij viel zondag op het WK alles op zijn plaats. Terugblik op z’n formidabele prestatie – WTJ 2849
WOENSDAG – Welke prestatie sprong er voor jullie afgelopen weekend tussenuit? Voor ons was dat – naast Lotte Wilms en Youri Keulen (beiden ijzersterk top 15 in wereldveld) en Niek Heldoorn (2e in Marbella) – toch wel Tristan Olij, die op het wereldkampioenschap triathlon op Ibiza een vierde plaats behaalde. Zo kort tegen de wereldtop had de Noord-Hollander nog niet eerder gezeten.
De dag
We spraken Tristan toen hij weer terug thuis was in Winkel, een dorp met stadsrechten in West-Friesland. ,,Het was een dag waarop alles samen valt”, begint een blije triatleet zijn verhaal. ,,Voor de laatste voorbereidingen ben ik tien dagen op Mallorca gaan trainen, ook om alvast aan het warme weer te wennen. Op woensdag 3 mei vloog ik vanuit Mallorca naar Ibiza. Op Ibiza hadden Milan en ik met elkaar afgesproken, we hadden de mazzel om bij een kennis van Milan in een grote villa te kunnen verblijven. Vanuit hier deden we de laatste voorbereidingen voor de wedstrijd.”
Behoorlijk hilly parcours
,,In de dagen voor de race hebben wij natuurlijk het parcours verkend. Ik wist van te voren dat het niet vlak zou zijn, maar zo hilly had ik het niet verwacht. In het fietsen zaten 1500 hoogtemeters en met lopen 300. Het beloofde een zware race worden.”
,,Zondag 7 mei, om acht uur klonk het startschot voor de 3000 m zwemmen. Ik had zoals gewoonlijk weer wat moeite met de eerste 500 m. Maar al snel kwam ik in een goede slag. Ik zat meteen in een grote groep atleten en ik zag dat we de tweede groep waren, achter een kleine kopgroep van 5/6 atleten. Tijdens het zwemmen voelde ik me al goed en zat goed gepositioneerd in de groep. Dit scheelde me echt heel veel energie. Na 38 minuten waren we weer op de kant.”
Slechte wissel
,,Op naar het volgende onderdeel fietsen. Ik had een slechte wissel, het was enorm druk bij de tasjes omdat we met een grote groep tegelijk het water uit waren gekomen. Als 24ste stapte ik achter aan de groep op de fiets. Meteen werd er mega hard gereden, ik had moeite met de eerste 25 km. De groep van 15 atleten brak na ongeveer 20 km en ik zat in het achterste deel. Er moest dus een gaatje terug dicht gereden worden. Ik voelde ook dat mijn benen echt goed werden en ik reed terug naar de groep. Na 1 ronde van 56 km sloot ik terug aan bij de groep en besloot meteen naar de kop te rijden. Zodat ik mijn eigen tempo kon rijden. Ik begon goed hard aan de groep te sleuren en 1 voor 1 moesten ze er af. Met nog 35 km te gaan zette ik een grote versnelling in en reed ik tien minuten heel hard in één technisch gedeelte. Na dien keek ik achter me en zag dat er nog maar 1 atleet meekon. Samen met hem ben ik hard door gereden naar T2. In de laatste 35 km hebben we nog een voorsprong op 3 man weten te pakken en het gat naar de kopman was nu slechts 2 minuten.”
Goede loopbenen
,,Mijn gemiddeld vermogen lag op 340W. Toen moest er nog 30 km gelopen worden door het centrum van Ibiza stad. In het loopparcours zat een zeer steil stuk door het kasteel van de stad. Eenmaal aan het lopen voelde ik dat ik ook goede loopbenen had, maar ik moest het ook pacen. Ik voelde me ook wat onzeker hoe de benen het vol zouden gaan houden na zo’n mega hard en goed fietsonderdeel. Op de vijfde positie begon ik het lopen, maar na 8 km kon ik al opschuiven naar de derde plek. Met nog 10 km voor de boeg was alles nog mogelijk en hoorde ik zelfs dat het gat naar de kop (Mignon) 1 minuut was. De laatste 3km begon ik het echt zwaar te krijgen, al een paar keer zat ik tegen kramp aan. Met nog 2 km te gaan kwam er nog iemand van achter (Matt Trautmann, red.) waar ik geen antwoord op had. Ik kon echt niet meer harder. Gefinisht als vierde! Mega, mega blij, dit had ik van te voren nooit gedacht om nummer 4 op het wereldkampioenschap ITU worden. Het was een dag dat alles goed ging. Het was mooi om dit met mijn ouders te vieren na de finish. Zij waren overgekomen om mij te steunen en aan te moedigen. Nu op naar Challenge Roth op 25 juni.”
Op naar Roth
Tot zover een dolgelukkige Tristan Olij, die in Roth dus opgaat voor zijn derde hele (na zijn zesde plaats op het EK Almere en negende Ironman Israel vorig jaar) en daar zeker onder de 8 uur wil duiken. Zijn pr staat nu op 8.03.39 uur. Maar eerst nog even nagenieten van een weergaloze prestatie. Acht jaar lang deed Tristan aan motorcross, sinds 2019 is hij proftriatleet. Mooie quote van hem een paar jaar terug in het Noordhollands Dagblad: ,,Ik ben nooit tevreden. Als ik tevreden zou zijn, dan is het tijd om te stoppen.”
