Vader en zoon Heldoorn strijden samen in de Embrunman- in gesprek met Frank en Niek
In het verleden stond Niek Heldoorn aan het parcours te coachen als pa Frank zich weer eens van zijn beste kant liet zien op een hele triathlon. Frank stopte en Niek sloeg de weg in van lange afstand atleet en Frank natuurlijk in de rol van coach.
In de Embrunman starten beiden op de hele, voor ons een reden om eens samen met beide mannen een gesprekje aan te knopen.
Vader en zoon, atleet en coach, en dus aanstaande dinsdag samen atleet in dezelfde wedstrijd.
De hoeveelste hele gaat dit worden:
Niek: Het wordt mijn 5e hele, waarvan ik er één gewonnen heb. (Embrunman 2022)
Frank: Voor mij is de 29e hele, vijf keer heb ik de winst gepakt (IM UK 2006, Almere 1995 en 1997, Lanzarote 1994 en 1996).
Met welke verwachtingen staan jullie dinsdag aan de start?
Niek: Ik ga voor de tweede overwinning. Ten opzichte van mijn voorbereiding op de hele van Lanzarote sta ik er nu veel beter voor. Natuurlijk zijn er de geweldige herinneringen aan mijn overwinning van vorig jaar, maar het moet natuurlijk nog wel “even” gedaan worden, het zal vast weer achtelijk warm zijn.. In Wurf en Horseau zie ik mijn grootste concurrenten. Ik ga voor een eindtijd van 9:21:33.
Frank: Ik ga vooral enorm genieten. Na 17 jaar weer eens aan de start van een hele, maar nu geheel zonder druk. Dat heb ik eigenlijk nog nooit ervaren. Ik zal heel verstandig om moeten gaan met mijn krachten en zal ongetwijfeld af gaan zien, maar zoals gezegd ik ga vooral om te genieten. Alleen baal ik wel dat ik Niek niet zal zien racen. Ik ga voor een tijd van 11:59, een tijd die sneller is dan Danielo Palmucci 🙂 . Die zat vorig jaar net boven de 12 uur, maar die deed hier al wel jaren achtereen mee, dus of mijn wens realistisch is?
Het wordt een heel geanimeerd gesprek waarbij natuurlijk de onderlinge relaties volop aan de orde komen. Naast de vader/zoon, atleet/coach en a.s. atleet/atleet blijken de mannen nog een relatie te hebben, namelijk ze noemen elkaar de beste danspartner. En natuurlijk de gezamenlijke liefde voor de triathlonsport.
Niek begon op hele jonge leeftijd aan de triathlonsport, niet omdat het moest, maar omdat hij het leuk vond. De viervoudige junioren kampioen van Nederland werd begeleid door vader Frank, totdat de stap naar het NTC gemaakt werd. Niek koos voor zijn eigen triathlonbestaan: Frank nam meer afstand, maar na een aantal minder succesvolle jaren kwam daar een einde aan en werd de relatie coach/atleet weer aangehaald.
Beide mannen kenden ups en downs en kunnen altijd de steun bij elkaar vinden. In het gesprek blijkt keer op keer hoe zeer ze elkaar waarderen en volledig achter de ander staan. Beiden geven aan dat ze elkaar coachen en daar heel veel waarde aan hechten.
Niek koos in navolging van Frank voor het langere werk en de successen waren daar. De keuze voor het lange werk was voor niemand een grote verrassing, immers van kleins af aan liet Niek zijn triathlonplannen voor de toekomst weten; ooit wil ik Hawaii doen!
Frank: Ik heb Niek altijd de ruimte gegeven om zijn eigen weg te vinden, niet alleen als vader, maar ook als coach. Soms heb ik heel bewust een stapje terug gedaan in onze relatie als trainer/atleet, om hem de ruimte te geven die hij wenste. Dat hij getalenteerd is, dat weet ik natuurlijk al jaren. Hij is de beste daler van de triatleten; als 7 jarige ging hij al mee in afdalingen op zijn 20 inch fietsje. Hij is van jongs af aan beter gefaciliteerd dan ik, ik moest het altijd hebben van heel hard werken, terwijl Niek een natuurtalent is. Niek is bijvoorbeeld in staat tot in detail zich te houden aan het vooropgestelde raceplan. Het allerbelangrijkste was en is natuurlijk plezier in de sport.
Dat heeft hij en het is haast een logische stap dat Niek “het familiebedrijf” over neemt.
Niek: Ik heb de naam een betwetertje te zijn en misschien is dat ook wel zo. Ik zie triathlon als een processport, alle processen dienen optimaal worden uitgevoerd. Natuurlijk ben ik degene die het uit moet voeren, maar ik heb daar een heel teamrond mij, die ervoor zorgen dat het ook optimaal uitgevoerd kan worden. Zaken rondom sponsoring, aerodynamica, voeding, trainingsschema’s en al die andere zaken, die allemaal ook optimaal benadert moeten worden. Ik ben zeer leergierig en leer dus ook steeds weer opnieuw bij. Lanzarote ging heel goed, over Almere 2022 was ik niet tevreden. Natuurlijk analyseren we dan de wedstrijden en de gegevens. Dat kan ik dan weer gebruiken in mijn volgende races.
De toekomst!
Frank: Wie weet gaat het na deze race wel weer naar meer smaken, ik heb geen idee. Ik hoop dat als ik het loopparcours op kom dat ik maar één ronde achter lig op Niek en dat terwijl ik met de marathon bezig ben, langs de finish kom en Niek zie met de krans om zijn nek. Voor mij is mijn deelname aan deze wedstrijd een cadeautje van Niek, waarvan ik echt ga genieten. Een tegenprestatie van hem aan mij, omdat ik in 2021 hem aangezet heb tot deelname aan de Embrunman 2022, ter voorbereiding op de hele van Lanzarote.
Niek: Ik ga in deze race voor de winst. Daarnaast hoop ik dat ik Frank op twee ronden met het lopen kan zetten, hem een pets op de billen kan geven als ik hem inhaal om hem op die manier een beetje te prikkelen 🙂 .
Verder wil ik een hele mooie uitslag op het WK in Nice te behalen. Ook wil ik mijn kinderdroom volgend jaar verwezenlijken; starten op het WK op Hawaii. Daarom start ik in Cozumel om al vroeg te proberen me te kwalificeren voor Kona..
