In gesprek met Rachel Klamer: Kwalificatie vierde OS na al die twijfel is een feit !
Zondag hebben we natuurlijk al even contact na Rachels grandioze race tijdens de Grand Final. We spreken af om maandag even te bellen en bij te praten. Dat de adrenaline zijn werk nog doet, zie ik aan het tijdstip van Rachels bericht; 07:30: “Nu nog niet, Richard slaapt nog en ik ga nog zwemmen”.
Iets later heb ik Rachel Klamer aan de telefoon, in een klein hotelkamertje in Pontevedra. Ze heeft net gezwommen en was inmiddels bezig met het plannen van de reizen voor de rest van het seizoen.
“Het moet allemaal nog even indalen, het is zeker nog niet tot me doorgedrongen. Als je weet dat ik in het begin van het jaar amper kon lopen en nu dit resultaat en verzekert ben van deelname aan mijn vierde Olympische Spelen. Ik ben de arts die me geholpen heeft zo dankbaar! Heel voorzichtig ging het steeds wat beter. Ik herinner ons gesprek in Holten nog, waar ik mijn twijfel voor kwalificatie aan de Spelen op grond van de gestelde eisen uitsprak tegen jou en nu dit.
In aanloop naar de Grand Final voelde ik me fit en was er zeker van dat ik er alles aan had gedaan om hier goed te zijn. Ik had ook niet te veel stress, wat me bij andere wedstrijden nog wel eens overkomt. Het idee was om te doen wat ik kan en komt er dan een 10e of 12e plek uit, dan is dat balen, maar dat is dan maar zo. Ik verwachte dus eigenlijk geen top 8, ik heb mezelf verbaasd in dat opzicht. Wel speelde er steeds in aanloop naar deze race door mijn hoofd , hoe ik me nog zou kunnen kwalificeren voor de Spelen, mocht dit niet lukken. Yokohama zou dan de eerste kans zijn, maar daar heb ik nog nooit goed geracet. Daar hoef ik me nu allemaal niet meer druk om te maken, die zorgen zijn er nu niet meer.
Ik kwam zo rond de 20e plaats uit het water. Het fietsen koste me meer moeite dan normaal. In de eerste anderhalve ronde heb ik een deel van het kopwerk op me genomen om de groep dichterbij de koploopsters te brengen. Daarna heb ik mijn positie een beetje verder achterin de groep gezocht. Een foutje van mij deed me opnieuw te ver achter in de groep belanden en dan is het zo zwaar om terug naar voren te komen , dat kost zo veel energie.
Bij de start van het lopen zaten we redelijk dicht achter de kopgroep, volgens mij begon ik als 24e , maar al snel liep ik als 12e. Je loopt vanaf de start in zo’n wedstrijd eigenlijk continue in het rood. Op een gegeven moment bevond ik me in een groep met hele goede loopsters tussen de posities acht en 12. Dat was het moment van alles of niets. Er moesten mensen af en dat lukte. Met nog 1 van de 4 ronden te lopen voelde ik me een soort van zeker voor de top acht positie, al heb ik wel nog vaak omgekeken. Steeds zoekend naar de dame achter mij op plaats acht. Maar ik kon redelijk comfortabel doorlopen en mijn positie vasthouden.
En dan die bevrijdende finish, top 8! Mijn vierde Spelen. Het echte gevoel moet nog komen, ik realiseer het me nog zeker niet volledig. Na zo veel twijfel dit seizoen, dit resultaat.
Hulde ook aan mijn coach Louis Delahaye, hij heeft het allemaal heel goed gepland. We hadden een traject uitgezet tot Yokohama, maar hij riep steeds ; je grootste kans heb je tijdens de Grand Final en hij heeft gelijk gehad. En ik kon zijn plan uitvoeren. Mijn beste races waren in het verleden ook vaak de WK’s.
We hadden nog geen terugvlucht naar Nederland geboekt, we gaan vanaf hier naar Marokko en vervolgens naar Rome, Richard en ik zullen daar beiden racen, hebben we zojuist besloten en dan is het seizoen 2023 klaar.
