Barbara de Koning sterk negende in Chengdu, voor Mitch Kolkman en Donald Hillebregt is Parijs nog ver – WTJ 3306

MAANDAG – Tour de Francerenners roepen het gedurende de drieweekse etappekoers nogal eens: ‘Parijs is nog ver.’ Datzelfde zouden triatleten Mitch Kolkman en Donald Hillebregt kunnen zeggen nu ze in de Word Triathlon Cup in het Chinese Chengdu niet hebben laten zien dat ze in het Olympisch veld thuishoren.

De wedstrijd, die gewonnen werd door Max Stapley, leverde voor Mitch een 25e en voor Donald een 40e plaats op. Toch zal een van hen over drie weken mee gaan naar Huatulco, Mexico voor de ultieme kans om het Nederlands kwartet naar de Spelen te sturen voor de Mixed Relay. Individueel lijken de kansen voor beide mannen verkeken. Dat is hard, maar topsport is ook hard.

Het goede nieuws kwam van Barbara de Koning. Zij scoorde een onverwachts goede negende plaats. Niet eerder stond dit grote talent in de top tien van een elite World Cup, maar in Chengdu was dat het geval. Een World Cup is nog geen World Triathlon Series-race, maar omdat daar ook wedstrijden zijn weg gevallen is de jacht op punten op alle fronten een pittige.  De vrouwenrace werd gewonnen door de Zwitserse Julie Derron.

In de mannenwedstrijd kwam de Hongaar Mark Devay als eerste aan de kant. Hij had in het water Tayler Reid en Jonas Schomburg aan zijn voeten. Mitch Kolkman zat er daar goed bij: als zesde op het droge op negen seconden. Donald Hillebregt moest 55 seconden toestaan op de kop, iets wat hem in de beginjaren van zijn lange carrière zelden gebeurde. Hij begon als 31e aan het fietsen.

Bij het fietsen ontstond een kopgroep van zes man: Schomburg (gretig, want kwalificatie voor de Spelen lag op hem aan de finish te wachten), Devay, Max Stapley (als vierde uit het water), Reid, de Japanner Kyotaro Yoshikawa en Valentin Morlec, de Fransman. Ze namen snel 50 seconden voorsprong op de achtervolgende groep van 26 man inclusief Mitch. Donald bevond zich in een derde groepje van 12 triatleten, waar de achterstand snel opliep tot 2.20 minuten. Onder hen ook Schomburgs ‘concurrent voor Parijs’ Lasse Nygaard Priester.

De zes hielden stand vooraan en bouwden hun voorsprong uit tot 1.38 minuten in T2. Mitch wisselde als 21e. Donald was als 36e in de wisselzone, maar had al wel 3.09 minuten aan de broek hangen.

Morlec en Koshikawa waren de eersten die moesten lossen. In de finale liep Max Stapley weg om met 7 tellen voorsprong het lint te doorbreken. Een blije Jonas Schomburg volgde als tweede en Tayler Reid was de nummer drie. Mark Devay bleef ook uit de greep van de achtervolgers en was vierde. Zelfs Valentin Morlec bleef buiten schot. Vanaf de zesde positie kwamen de achtervolgers: de Deen Emil Holm was de snelste van dat stel voor Bence Bicsak, Crisanto Grajales, Michele Sarzila en John Reed. Van Ben Dijkstra was wellicht meer verwacht: hij finishte 14e. Mitch en Donald verloren tijdens het lopen allebei nog een plek of drie, vier. Mitch finishte op 2.38 als 25e en Donald kwam als 40e op een achterstand van 5.42 minuten bij de finish. Hij liet nog zeven atleten achter zich.

Dat zelfs een winnaar als Max Stapley de Spelen niet zal halen zegt alles over de immer sterke Britse inbreng (Yee, Izzard, J. Brownlee, Dickinson en Willis staan nog boven hem). Voor Schomburg scheen de zon in China, hij is geselecteerd. De Nederlanders mogen blijven hopen, maar dan toch vooral voor de Mixed Relay.

Spelen te vroeg voor Barbara?

Voor Barbara de Koning komen de Spelen in Frankrijk wellicht te vroeg. Haar negende plaats spreekt zeker tot de verbeelding, maar ze heeft te maken met twee sterke vrouwen boven haar: Rachel Klamer en Maya Kingma.

In de wedstrijd zwom Therese Feuersinger wel erg ver voor de rest uit. De Oostenrijkse kwam met 50 seconden voorsprong aan de kant. De Chinese Wen Wei was de eerste achtervolgster, daarna kwam Tilda Mansson de wisselzone in gelopen, vorige week winnaar van die spectaculaire sprint in Wollongong, waar Rachel vierde werd.

Dat Feuersinger het niet kon bolwerken tegen de achtervolgsters was duidelijk. In de tweede van de vijf fietsrondes werd ze door zes vrouwen opgeslokt. Dat zevental bleef – net als bij de mannen – wel overeind tot aan T2. Jammer genoeg zat Barbara in de groep achtervolgers na de 22e zwemtijd op 1.09 van Feuersinger, maar dus op 14 seconden van de andere triatletes die de Oostenrijkse spoedig zouden achterhalen.

Het Europese gezelschap vooraan bestond uit Feuersinger, Mansson, Roksana Slupek, Alice Betto, Ilaria Zane, Julie Derron en Anne Holm. Ook zij mochten met een comfortabele voorsprong van 1.26 aan de (krappe?) 10 km. lopen beginnen.

Daarin steeg de Zwitserse Julie Derron boven zichzelf uit. Op een eindsprint met Mansson wilde ze het beslist niet aan laten komen. Liefst 52 seconden nam de Zwitserse afstand van de Zweedse, die tweede werd. De Poolse Roksana Slupek volgde op 57 tellen als derde. Het Italiaanse duel Zane-Betto eindigde in die volgorde: vierde en vijfde. Elizabeth Bravo uit Ecuador was de snelste loopster uit het achtervolgend groepje en volgde als zesde, waarna Nicole van der Kaay en Jolanda Annen (uit het team van bondscoach Jordi Meulenberg, onlangs nog meegetraind in Limburg) was de nummer acht. Dan was daar Barbara, die als 28e van de achtervolgers haar fiets had weg gezet, maar vervolgens wel schitterend als negende binnen kwam. De Amerikaanse Erika Ackerlund maakte de top tien compleet.

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.