Marloes Vos, adaptive triatlete (47): Challenge Almere , het is zover (zo ver).

Ze gaat voor haar vijfde hele triathlon, haar tweede dit jaar. Nu ken ik Marloes een “beetje”; in deze dagen slaat zo vlak voor de wedstrijd bij Marloes de twijfel, paniek en stress toe . Wel een blog, maar veel minder uitgebreid, dat heeft alles te maken met het late tijdstip waarop ze deze blog schrijft, maar toch deze wil plaatsen voor haar Almere race. In haar bovenkamer spookt het, maar ze is er klaar voor. Ze vertrouwd op haar buddies en gaat genieten a.s. zaterdag in Almere. Als redactie wensen we haar en alle deelnemers in Almere een superdag.

Het aftellen is begonnen… Challenge Almere-Amsterdam komt eraan!
Mijn vijfde hele triathlon, de derde keer dat ik in Almere ga racen, en de tweede volledige afstand van dit seizoen. Tien weken geleden stond ik nog op de startlijn in Roth, waar ik intens heb genoten van het magische feestje. Na twee weken van ontspanning, is de focus terug voor deze volgende uitdaging.

Roth: De Magie Blijft Hangen
De roze wolk van Roth gloeide nog weken na. Het blijft bijna bizar hoe ik me blijf verbeteren. Roth gaf me niet alleen een geweldig gevoel, maar het maakte me ook hongerig voor meer. De uren die ik deze zomer weer zwemmend, fietsend en hardlopend heb doorgebracht, hebben me voorbereid om in Almere opnieuw alles te geven.

De Weg naar Almere
Het toewerken naar een tweede full distance triathlon in één seizoen is een ander verhaal. Na Roth was ik nog niet volledig hersteld, maar de trainingen gingen door. Ik bouwde voort op de basis die ik in de maanden ervoor had gelegd. Toch moet ik eerlijk zijn: er waren momenten deze zomer waarop ik twijfelde. Waarom doe ik dit? Vind ik het nog wel leuk? Vooral tijdens de weken waarin ik meer dan 20 uur trainde, leek het soms onmogelijk. Ik voelde me moe, en mijn leven draaide om werken, trainen, eten en slapen. Maar steeds, als ik daar op de dijk stond voor weer een blokje hardlopen of fietsen, zei ik tegen mezelf: “Ik mag dit doen, ik kan dit doen, en ik wil dit doen.”

Inspiratie en Reflectie
Eerder dit jaar gaf ik een Inspiratie Talk op mijn werk, waarbij ik mijn levensverhaal deelde. Het raakte mensen, vooral door de openheid en kwetsbaarheid. Tijdens de voorbereiding bladerde ik door mijn fotoalbums en besefte ik des te meer hoe bijzonder het is wat ik mag doen. Triathlon heeft niet alleen mijn lichaam sterker gemaakt, maar het heeft me ook geweldige vriendschappen gebracht.  Zo vierde ik mijn 33ste verjaardag met een groep geweldige (pro)atleten in mijn tuin. Het was een avond vol mooie gesprekken en een gedeelde passie voor de sport. Als ik eraan terugdenk, verschijnt er automatisch een glimlach op mijn gezicht.

Trust the Process
De voorbereidingen voor Almere waren anders dan anders. Regelmatig vroeg ik aan Jeroen, mijn coach, of het echt goed ging. Het voelde zo anders dan voorheen. Zijn antwoord was altijd hetzelfde: “Trust the process.” Dat is dit jaar mijn mantra geworden. Vooral de laatste weken waren mentaal een uitdaging. De trainingsuren waren gemaakt, het werk werd weer drukker na de zomer, en mijn guidecrew is compleet.
Zoals bekend ben ik niet in staat om solo een hele triathlon af te leggen en ben dus afhankelijk van mijn buddies. Zij begeleiden en steunen mij tijdens een hele triathlon. Hen ben ik super dankbaar, iedere keer weer. In Almere heb ik Sanne van der Meer, Karin Sloove en Ilko Bosman aan mijn zijde. Zonder mijn buddies kan ik dit niet doen.
Maar toch voelde ik vlak voor de wedstrijd paniek opkomen. Het weer leek slecht te worden, ik had last van allergische reacties, en er speelde veel stress op het werk. Maar zoals altijd, gaat het uiteindelijk om waar je wél invloed op hebt. Het lichaam is klaar, nu is het zaak dat het koppie rustig blijft.

De Laatste Loodjes
En dan, net als ik denk dat het weer niet mee gaat zitten, klaart de lucht op, de weersverwachting van zaterdag lijkt toch enorm mee te gaan vallen. Na een goed gesprek met Jeroen, begin ik weer te geloven dat 14 september een magische dag zal worden. Ik ga opnieuw genieten van het voorrecht om een full distance triathlon te mogen doen, samen met mijn buddies. Ik hoop jullie daar te zien—of je nu deelnemer bent, vrijwilliger, supporter, of op welke manier dan ook betrokken bent. Laten we er samen een prachtig feestje van maken!

See you at the finish line!