Michelle Simons, triatlete voor de toekomst om nu al rekening mee te houden; zondag debutante in Nice
VRIJDAG – Bij Trikipedia zijn we altijd op zoek naar aanstormende talenten, waar we dan snel een keer nader mee kennis maken. Zo brachten we na de Ouderkerkplas-triathlon de toen nog totaal onbekende Els Visser en Marlene de Boer voor het voetlicht. We zagen de snelle ontwikkeling van Tessa Kortekaas, signaleerden meteen de opmars van Kyra Meulenberg en vorig jaar kregen we Morena Stevens in de smiezen. Waarschijnlijk is het toeval dat het allemaal vrouwen zijn, maar ze hebben zich allen ontwikkeld tot echte toppers. Een jaar na de ‘ontdekkingen’ pikte ook andere media deze toptriatletes-in-spe op. Intussen kijken wij al weer verder.
Bijvoorbeeld naar Michelle Simons. Momenteel aanwezig op het WK Ironman in Nice, waar ze zondag start. We spraken haar deze week aan de Franse Riviera.
=======
Een nog bij weinigen bekende naam hoog in de uitslagenlijst van Ironman Kopenhagen. Michelle Simons, ze wordt derde (of vierde dat is even niet duidelijk) maar doet dat vooral in een verbluffende tijd 9.22.47 uur. Wie is deze Michelle? We zochten haar op.
1. Om inderdaad maar met de deur in huis te vallen: wie is Michelle Simons?
,,Ik ben geboren te Utrecht en inmiddels 30 jaar oud, heb Technische Geneeskunde in Enschede gestudeerd en tegenwoordig werkend als Product Manager 3mensio bij Pie Medical Imaging. Een bedrijf wat gespecialiseerd is in het ontwikkelen van software voor kwantitatieve analyse van medische beelden voor diagnose en planning van behandeling op cardiovasculair gebied. Een hele mond vol.”
2. Vertel eens iets over je sportachtergrond of had je die juist niet? Heb je voorbeelden (uit de sport of daarbuiten) en zo ja kun je dat motiveren.
,,Van jongs af aan heb ik altijd fanatiek gesport, eerst tennis maar al gauw merkte ik meer plezier uit het samen sporten te halen dus toen op hockey gegaan. Dat heb ik altijd op hoog niveau beoefend, in de jeugd altijd bij SCHC en later tijdens mijn studie bij Nijmegen en Kampong in het eerste. We speelden altijd in de hoogste divisies dus wat dat betreft zeker een (top)sport achtergrond. Inmiddels al ruim twee jaar gestopt en moest ik natuurlijk mijn ineens vrijgekomen tijd ergens anders aan gaan besteden.”
3. En hoe kwam je dan in aanraking met triathlonsport? Wat is nu je sterkste onderdeel?
,,Eigenlijk ben ik door mijn vriend Joris Regtien in aanraking gekomen met de triathlonsport. Toen ik nog hockeyde deed hij al fanatiek aan triathlons. Stiekem had ik al wel in mijn achterhoofd ooit eens een triathlon te willen doen (zonder eigenlijk echt te weten hoeveel verschillende soorten wedstrijden er zijn en hoeveel erbij komt kijken). Maar door Joris zijn fanatisme ben ik toch wel een beetje aangestoken en er wel serieus ingestapt en gaan kijken wat er te halen valt. Wat betreft mijn sterkste onderdeel vind ik zelf eigenlijk lastig inschatten, maar ik denk dat dat op dit moment toch het lopen dan is.”
4. Hellas Utrecht is een zeer grote club met grote namen en een flinke erelijst wat betreft de Teamcompetities, hoe ben je bij deze vereniging terecht gekomen en omschrijf de sfeer binnen Hellas eens?
,,Eigenlijk ben ik nadat ik gestopt was met hockey eerst lekker de zomermaanden veel gaan fietsen samen met Joris. Af en toe een beetje zwemmen en hardlopen maar vooral niets structureels en zelf bepalen wanneer ik waar zin in had. Ik merkte alleen wel vrij gauw dat ik met slecht weer echt geen zin had om te gaan sporten, dus ben ik lid geworden bij Hellas voor wat extra externe motivatie. In eerste instantie vooral voor de gezelligheid en een beetje externe motivatie om wel ‘fit te blijven’ in de grijze/natte herfst/wintermaanden. Ook in de hoop wat meiden te vinden die ook gezellig maar wel fanatiek willen sporten. Toen ik dan ook hoorde van de teamcompetities heb ik geen moment getwijfeld en mijzelf ervoor opgegeven. Het leek mij super leuk om samen naar wedstrijden toe te werken. Gelukkig zijn er bij Hellas zoveel teams dat je op alle niveaus in kan stromen waardoor de drempel voor mij heel laag was om mee te gaan doen. Zo ben ik eigenlijk wedstrijd voor wedstrijd gegroeid en ben ik vorig jaar in de derde en 2de divisie gestart en heb ik dit jaar mijn debuut in de 1ste divisie mogen maken en zelfs afgelopen zaterdag in Roermond in de Eredivisie.”
5. Waar/wanneer kreeg je bij jezelf de indruk dat het langere werk jou wel eens kon liggen?
,,Eigenlijk had ik zelf geen idee wat ik van de langere afstanden kon verwachten en had ik vooral het idee dat ik beter zou zijn op het korte werk gezien mijn achtergrond vanuit het hockeyen. Ik merkte echter wel dat er een vuurtje ging branden vorig jaar tijdens de IRONMAN van Hamburg waar mijn vriend in zijn eerste full distance gelijk onder de 9 uur finishte. De sfeer en beleving tijdens zo’n evenement van alle deelnemers en supporters maakte mij toch wel nieuwsgierig. Als supporter was het natuurlijk al gaaf om mee te maken maar ik zei toen wel tegen mijn vriend dat ik het wel een hele intensieve dag vond en eigenlijk niet meer van plan was een volgende keer mee te gaan tenzij ik ook mee zou doen.
Om toch eens aan het langere werk te proeven heb ik vorig jaar aan de triathlon van Eupen meegedaan, dat werd echter meer een strijd der elementen dan een wedstrijd. Tijdens de race daar ging het mij maar om een ding en dat was finishen. Toen merkte ik echter wel dat ik zo zenuwachtig was en geen idee had hoe ik zo’n afstand aan moest pakken qua training & raceplan. Na die race heb ik dan ook bewust de keuze gemaakt om met een coach (Ferrum Endurance van Gaby Reijseger & Lionel Wille) aan de slag te gaan en naar een nieuw doel toe te werken. Toen stond als eerste doel de marathon van Valencia op de planning en eigenlijk in de high van hoe voortvarend de duurtrainingen daarvoor gingen in november samen met Joris besloten om allebei in te schrijven voor de IRONMAN van Kopenhagen.”
6. Was de Ironman Kopenhagen als debuut een bewuste keus? Met wie heb je toegewerkt naar deze race en wat waren je verwachtingen?
,,Kopenhagen was zeker een bewuste keuze. Ik wilde vooral niet te vroeg in het seizoen al een hele afstand doen omdat ik nog maar weinig wedstrijdervaring had en ook graag in de teamcompetities mee wilde doen en graag nog ergens een halve voor wat meer ervaring. Verder hebben we vooral gekeken naar een race die ons allebei aansprak. Op de club bij Hellas zijn er genoeg leden die in het verleden Kopenhagen hebben gedaan en stuk voor stuk waren ze enthousiast. Het leek mij ook heel gaaf om door de hoofdstad de marathon te mogen lopen omdat je dan eigenlijk overal publiek langs de kant hebt wat je er toch doorheen sleept.
Samen met Gaby en Lionel hebben we dus vooral op het lange werk gericht wat uiteraard niet altijd helemaal samen ging met de kortere wedstrijden in de teamcompetities, maar op het ‘moment supreme’ in Kopenhagen wel boven verwachting goed ging. Van tevoren hadden Gaby & Lionel natuurlijk een raceplan gemaakt wat ik zelf in eerste instantie tamelijk optimistisch vond. De verwachtte tijden waren in mijn hoofd toch wel heel snel allemaal maar Gaby en Lionel gaven aan dat dit zelfs nog wel wat conservatief was ingezet omdat het toch pas mijn eerste hele was en je eigenlijk niet precies kan inschatten hoe dat gaat verlopen.”
7. Vertel eens over het verloop van jouw bliksemdebuut in de Deense hoofdstad? Ging het allemaal, zoals je hoopte?
,,Zoals ik al zei vond ik de inschatting best wel positief en vond ik het heel moeilijk inschatten of het realistisch was. Ik weet natuurlijk wel dat Ferrum Endurance al veel ervaring heeft met atleten begeleiden op de lange afstand en mooie resultaten behaald heeft en veel atleten de doelen laat bereiken. Maar als het dan over je eigen verwachtingen en raceplannen gaat is het toch moeilijk inschatten/beseffen waar je toe in staat (moet kunnen) kan zijn. De race ging echter boven verwachting goed, het zwemmen ging al sneller dan verwacht. Vervolgens met fietsen vooral de eerste ronde lekker op gevoel gaan fietsen, toen zag ik wel dat ik beetje teveel vermogen had getrapt ten opzichte van het plan dus probeerde iets in te houden maar dat was erg lastig op het parcours omdat het eigenlijk bijna geen moment vlak is. Maar ook met fietsen dus sneller binnen dan verwacht en toen hoefde ik alleen nog maar te lopen. Van tevoren had ik met mijzelf afgesproken dat ik mocht wandelen in de aid stations als ik voor de rest maar zou blijven rennen. Dat was echter helemaal niet nodig, het lopen bleef lekker gaan en eigenlijk was het vooral dat ik af en toe even moest wandelen omdat de aid stations te kort waren om verschillende bekertjes drinken aan te kunnen pakken en snel genoeg op te drinken en in de prullenbak te kunnen gooien. Vooral tijdens de run geprobeerd de energie van het publiek tot me te nemen en te genieten en tijdens de laatste ronde kwam dan ook het besef dat ik het gewoon ging halen. Het grootste doel was genieten van de race en finishen maar achteraf had ik natuurlijk stiekem wel willen weten dat ik zoveel tijd aan het goedmaken was op de nummer drie in het algemene klassement. Door de rolling start was dat helaas niet helemaal goed in te schatten en door te geven.”
8. En dan krijg je daags erna een slot voor het grote WK in Nice, dan gaat het ineens wel snel met je sportcarrière? Nog even en je bent een pro!
,,Dat is inderdaad de kers op de taart” 
9. Heb je op ander vlak zaken moeten laten varen om nu serieus met je sport bezig te zijn?
,,Omdat ik eigenlijk altijd heb geleefd voor het hockeyen tijdens mijn hockeycarrière wilde ik vooral niets opgeven op privé of op werkgebied voor triatlon. Dat had ik in al die jaren voor mijn gevoel genoeg gedaan en nu wilde ik vooral fanatiek sporten maar verder vooral ook genieten van alle andere leuke dingen in het leven. Weekendjes weg, feestjes, borreltjes etc. Het leuke was echter wel dat gelijktijdig aan het stoppen met hockey ik ook met een nieuwe baan begon (waar ik nu overigens nog steeds met veel plezier werk). Voor mijn werk ga ik regelmatig op reis en eigenlijk vanaf mijn eerste trip naar het buitenland werd ik door mijn collega(’s) gestimuleerd mijn hardloopschoenen mee te nemen. Het is heerlijk om voor een lange dag alvast even een rondje door een onbekende stad te kunnen rennen en toch wat van de omgeving te zien en dus al lekker gesport te hebben. Daarnaast heb ik natuurlijk ook het geluk dat mijn vriend ook serieus met de triatlon sport bezig is dus we ook vooral heel erg genieten van samen een mooie lange fietstocht maken of op heerlijke sportvakantie te gaan.”
10. Heb je genoeg support in Nice en wat kunnen zij/wij van jouw race verwachten?
,,Ik heb zeker genoeg support in Nice. Mijn vriend is nu al mee en daarnaast komen mijn vader en schoonouders nog. Daarnaast komt Eline, een vriendinnetje die eerder aan het WK 70.3 heeft deelgenomen, ook heel hard aanmoedigen! Wat betreft verwachtingen van de race vind ik het moeilijk inschatten, het is dicht op Kopenhagen maar ik ga vooral genieten van het moment en hoop mijzelf weer te kunnen verbazen.”
Dat laatste hopen wij ook. Een nog snellere tijd dan in Kopenhagen is niet direct wat je van het parcours in Nice kan verwachten, maar een mooie klassering (misschien wel podiumplaats) is jou van harte gegund, Michelle.
Fijn dat je in deze hectische week nog uitgebreid voor ons de tijd nam en dit interview met ons wilde doen. We wensen jou en de 21 andere Nederlandse triatletes ontzettend veel succes tijdens het voor vrouwen allereerste WK Ironman in Nice!
