De heen-en-weer van Magnus; Fietsbeest Bram Smit; Almere en wonderlijke come-back van Cees Frikkee – WTJ 2050
DINSDAG – Het zat ze daar toch niet helemaal lekker. De lokale organisatie in Budva niet, de Challenge Family niet en ook de triatleten zelf niet. We komen nog een vierde keer op de prestatie van Magnus Ditlev. Eerst winnaar, daarna gediskwalificeerd, vervolgens het prijzengeld gedeeld en nu toch de uitslag terug gedraaid met Magnus als winnaar. Het ‘incident’ is nader onderzocht, laat Challenge Family weten. Het besluit om de Deen te diskwalificeren was gebaseerd op de beschikbare informatie op dat moment. De DSQ wordt nu omgezet in een tijdstraf van 5 minuten, omdat de atleet in kwestie er niets aan kon doen. Hij volgde de voorfietser en die was het spoor even bijster in de stad, lette ook even niet op de verkeersregelaar en dus ging de kop van de race langs een aanmerkelijk kortere route, waardoor de voorsprong van Ditlev plots dik 7 minuten was op de verbaasde Patrick Lange.
Eind goed al goed
Maar hij kon er dus al met al weinig aan doen. De regels zijn nog eens uitgespit, Ditlev heeft zijn verhaal nog eens mogen doen en de conclusie is dat hij zich opnieuw eerste winnaar van Challenge Montenegro mag noemen. Patrick Lange blijft tweede, Ruedi Wild derde en Nils Frommhold valt weer van het podium. Doet een beetje denken aan de Heen-En-Weer-boot van Drs. P.
Almere: nog even terug naar NK duathlon met die oersterke fietser Bram Smit
We komen nog even terug op de twee laatste kampioenswedstrijden in Almere. Met name bij het WK – inmiddels al weer een maand geleden – hebben we de Nederlandse kampioenschappen lange afstand een beetje laten liggen. Het was toen ook erg hectisch met ontelbaar veel wedstrijden en natuurlijk ging alle aandacht in eerste instantie uit naar dat wereldkampioenschap met de topprestaties van Sarissa de Vries en Evert Scheltinga in het bijzonder. Daarom nu alsnog een overzicht van de medailleswinnaars van het NK lange afstand, want het zou raar zijn als we inmiddels zeven jaar hen dit keer niet zouden vernoemen. Hieronder meer.
Eerst recenter terug naar zondag Almere-Haven, want op onze berichtgeving van het NK duathlon kregen we nog een leuke reactie van Bram Smit. Want de Groninger heeft wel een sportverleden, maar niet als wielrenner. Hij was namelijk badmintonner. ,,Ook al doen de benen soms anders vermoeden. De enige echte koers die ik ooit gereden heb is in 2018 geweest in de sportklassen in Middelstum – niet echt genoeg voor een wielercarrière helaas.”
Bram zegt het met een vette knipoog, want wat ging hij gruwelijk hard zondag over de Flevolandse dijken. Bijna 42 kilometer per uur, waar Daan de Groot dik 40 in het uur reed en de rest daar onder bleef. ,,Ik heb het ook heel vaak gehoord hoor: ‘waarom ga je niet wielrennen?’ Maar ik ben geen pelotonrijder. Ik kan het wel, maar ik vind tijdrijden veel mooier en ‘maar’ één sport is ook veel te weinig voor mij.” Pas een keer eerder stond Bram in de top tien van een NK duathlon: 9e in Spijkenisse 2018. Daarna was het lang stil rondom de sportman uit Haren. ,,Klopt. In 2019 liep ik de ziekte van Lyme op en duurde het even voor ik weer écht op niveau was. En ja, toen kwam Corona…. ik was vorig jaar al erg sterk, en heb toen in september bewust races zoals de 5150 in Maastricht laten lopen om goed te zijn op ditzelfde NK. Het was een hard gelag dat die toen ’s woensdags tevoren werd afgelast.” Bram stond dus extra verbeten aan de start zondag. ,,Dit seizoen moest de ‘revanche’ komen. Heb eind juni wel nog een hernia opgelopen, en het is sindsdien wel een beetje schipperen geweest om de vorm vast te houden. Dat het er dan zondag toch zo uitkomt is een heerlijke beloning na een behoorlijk stroef seizoen.”
Meermaals kampioen RBR
Het verhaal van Bram toont eens te meer de veerkracht van vele duursporters aan. Ze geven niet op, ondanks fysiek malheur. Kroon op het werk dus met een schitterende tweede plaats. En verliezen van Daan de Groot is absoluut geen schande. Daan pakte zijn tweede nationale RBR-titel. In 2018 was hij ook ’s lands beste. Ook Niels van Lanen kreeg voor de tweede keer rood-wit-blauw (18 en 21). Andere dubbelaars waren zondag Dennis Koomen (19 en 21), Hans Bader (17 en 21) en Raymund Prins maar voor hem de dubbel lange afstand en standaard namelijk in 2019 en 2021, beide keren in Almere. De enige die aan haar derde nationale duathlontitel toe was, was Sandra de Jonge (14, 17 en 21) en als we het NK sprint Tilburg 2015 meerekenen mocht Sandra zelfs al vier keer het Wilhelmus in rood-wit-blauw aanhoren.
Terug naar die legendarische elfde september. Een stralende dag, ideale omstandigheden. Genoeg tegenstand, alle garanties voor toptijden. En die kwamen er. We zetten alle Nederlanders onder de tien uur nog even in een rijtje, maar brengen eerst alle medaillewinnaars op het NK met bij de kampioen de winnende tijd. Voor Evert Scheltinga was het na 2017 zijn tweede nationale titel op de lange afstand. Janine Swaak won ook twee keer goud namelijk in 2016 en 2021. Gerrit ten Brinke doet met grote regelmaat sinds 1998 mee op deze NK’s in soms Stein, maar meestal Almere . Drie keer was hij ’s lands beste: in 2015, 2016 en nu. Hans van der Linden koos ook vaak voor de Ironmans en dan veroverde de topmaster uit Leusden al snel een slot voor Hawaii. Dus stond het NK niet altijd op zijn menu. Hij won de titel drie keer: in 2006, in 2010 en 2021. Als jonkie deed in 1989 mee (uit mijn debuutjaar als speaker weet ik vrijwel nog elke finish voor de geest te halen). Cees werd 21e net achter Gerard van Lent (cirkeltje rond, hij werd zondag duathlonkampioen). 33 jaar (!) later maakte Cees Frikkee zijn come-back in Almere. Het leverde hem de nationale titel M55 op. Nooit eerder in de 40-jarige geschiedenis van Triathlon Almere zat er zo’n lange tijd tussen twee deelnames van dezelfde atleet. Nooit eerder hoefde iemand zo lang geduld op brengen voor een eerste Nederlandse titel op welke discipline dan ook. Cees Frikkee debuteerde in 1984 in de triathlon. 38 jaar later wordt hij Nederlands kampioen. De aanhouder wint. Als over tien jaar het boek ’50 jaar triathlon Almere’ geschreven wordt, hoop ik een verhaal met Cees erin te lezen….
Elite M:
1.Evert Scheltinga 7.49.32
2.Milan Brons
3.Erik-Simon Strijk
Elite V:
1.Sarissa de Vries 8.32.04
2.Janine Lubben
M40:
1.Alexander Schelfhout 9.11.44
2.Wolter van Popta
3.Juriaan Rijnbeek
M45:
1.Jan Boot 9.16.22
2.Jens de Kanter
3.Ronald Veuger
M50:
1.Peter Johan Dillo 8.46.03
2.Michael Krijnen
3.Richard de Vroome
M55:
1.Cees Frikkee 10.28.12
2.Willem de Vries
3.Pim Smits
M60:
1.Peter van Ravenswaaij 9.56.41
2.Aart van Wijk
3.Pieter Iedema
M65:
1.Dick Commandeur 11.45.22
M70:
1.Gerrit ten Brinke 12.22.54
M75:
1.Hans van der Linden 13.42.29
V40:
1.Sylvia van Breda 10.15.15
2.Aafke Willemsen
3.Leontien Waaijer
V45:
1.Theresia Offringa 10.59.25
2.Mercedes Dahoe-Sierhuis
3.Mirjam Lammers
V50:
1.Janine Swaak 10.12.06
2.Marian van Hilst
3.Jeike Wallinga
V55:
1.Monique Haans 11.36.27
2.Ingrid Haas
3.Gerda Sollie
Dan de lijst van de Nederlandse finishers onder de 10 uur. We hebben de klasseringen samengevoegd, dus de pro’s en agegroupers samen, maar tegelijk wel tussen haakjes de klassering in eigen categorie op het WK vermeld. De eerste drie mannen hebben ook overall die klassering.
4.Evert Scheltinga 7.49.32
9.Milan Brons 8.00.49
14.Erik-Simon Strijk 8.16.00
17.Niek Heldoorn 8.25.15 (16e pro)
19.Cornelis Scheltinga 8.25.48 (17e pro)
20.Dirk Wijnalda 8.29.11 (18e pro)
21.Henk Galenkamp 8.30.01 (1e M35)
29.Izak Hanse 8.38.48 (2e M25)
31.Niels Kerdel 8.43.15 (3e M35)
33.Peter Johan Dillo 8.46.03 (1e M50)
35.Ricardo Scholten 8.50.15 (3e M30)
41.Steff Overmars 9.00.25 (25e pro)
42.Vincent Vergeer 9.01.22 (6e M35)
45.Job Biersteker 9.08.43 (4e M30)
47.Alexander Schelfhout 9.11.44 (4e M40)
48.Paul Lijten 9.12.47 (8e M35)
51.Wolter van Popta 9.15.08 (5e M40)
53.Jan Boot 9.16.22 (3e M45)
54.Jaap Koetsier 9.16.31 (6e M30)
56.Michael Krijnen 9.16.49 (5e M50)
58.Juriaan Rijnbeek 9.18.54 (8e M40)
61.Wesley de Does 9.24.16 (8e M30)
62.Marten Visser 9.26.37 (9e M40)
69.Jeroen van der Horst 9.35.50 (11e M40)
70.Diederik Scheltinga 9.35.57 (26e pro)
72.Jimmy de Lijser 9.36.21 (11e M35)
73.Christiaan van den Berg 9.38.17 (12e M35)
75.Mark Kraaijeveld 9.39.01 (10e M30)
78.Richard de Vroome 9.41.50 (8e M50)
79.Jens de Kanter 9.43.01 (5e M45)
85.Ronald Veuger 9.46.58 (8e M45)
86.Bart van Linder 9.48.30 (9e M50)
88.Bas Meeuwissen 9.50.09 (9e M45)
91.Niels van As 9.51.28 (12e M30)
93.Edwin Jansen 9.52.15 (6e M25)
94,Jurriaan de Vocht 9.52.39 (14 M30)
95.Bart Andre 9.54.39 (15e M30)
96.Frank van de Werff 9.54.47 (10e M50)
98.Peter van Ravenswaaij 9.56.41 (2e M60)
100.Anthonie Dam 9.57.20 (11e M45)
102.Waldo Duin 9.58.32 (12e M50)
104.Lionel Wille 9.59.35 (14e M35)
V:
1.Sarissa de Vries 8.32.04
14.Julia de Leeuw 9.35.25 (1e V30)
15.Janien Lubben 9.36.32 (14e pro)
16.Sharon Zuijdervliet 9.38.36 (1e V25)
18.Annemarie Rustenburg 9.52.00 (2e V30)
De open race over dezelfde afstand leverde ook snelle tijden op, De winst ging naar Olaf van den Bergh, de man uit Arnhem was met een snelle marathon klaar na iets meer dan 8.30 uur. Het zou hem ook op het WK een hoge klassering hebben opgeleverd. Nou ja, we gaan ervan uit dat Almere nog wel ooit een bid doet op het WK…..Olaf (haas bij die pre-Olympische marathon in Enschede, weet u nog?) werd gevolgd door de Britse oud-winnaar van Stein Graeme Stewart in 8.38.15 uur en de nummer drie was Jeroen Korstanje. De Groningse Franciska Schutter zegevierde de open race in 9.49 uur. Het zou haar een zeventiende plek op het WK en zilver in haar categorie hebben opgeleverd. Esther Visser en de Britse Maria Powell stonden eveneens op het ‘open podium’.
1.Olaf van den Bergh 8.33.12 (1e M25)
3.Jeroen Korstanje 8.49.13 (1e M45)
4.Dennis de Knijff 9.12.29 (1e M35)
5.Erik-Jan Thalen 9.23.15 (2e M35)
6.Damon Visser 9.33.35 (2e M45)
7.Danny Voets 9.35.29 (1e M40)
9.Ruud Vos 9.45.22 (2e M40)
10.Marcel van der Linden 9.47.06 (3e M45)
11.Rene Poppe 9.49.03 (1e M55)
12.Ron van de Water 9.51.03 (2e M30)
13.Dennis Blommendaal 9.54.55 (3e M30)
14.Wilbert de Veer 9.58.44 (4e M30)
V:
1.Franciska Schutter 9.49.46 (1e V25)
Ik weet het, het zijn niet bepaald actuele uitslagen, maar toch goed om nog even terug te kijken op een reeks fantastische prestaties. O ja, in totaal mochten we op 11 september op de Esplanade 223 Nederlanders verwelkomen, menigeen dolblij met een dik pr of bliksemdebuut.