Meer Olympische feitjes/lijstjes; Team USA voor Tokio; Eagleman; Celtman; Gdansk; Irene – WTJ 1895

WOENSDAG – Nog even terugkomend op de Spelen. We hadden het over een recordaantal deelnemende landen van 42, terwijl als je het staatje bekijkt en de woorden van World Triathlon president Marisol Casado leest het er 39 zijn. Dat laatste klopt voor dit moment wel. Als elk NOC keurig zijn deelnemers inzendt, dan blijven drie landen (Korea,  Servië en Slowakije) met lege handen achter. Maar besluit Nederland bijvoorbeeld toch Marco van der Stel of Jorik van Egdom niet in te zetten, dan komen hun startplaatsen in eerste instantie aan deze landen toe en kan het aantal dus nog uitbreiden van 39 naar 42.

42 landen waren er ook al in Rio

Wat we ook even bij moeten stellen is het recordaantal landen, waarvan we dachten dat 42 nog niet eerder gehaald was. Dat blijkt toch wel: ook in Rio deden triatleten uit 42 landen mee. Als we dan toch met staatjes bezig zijn gelijk maar even gekeken hoe die getallen bij voorgaande Olympiades lagen. Bij de primeur in Sydney deden 34 landen mee, in Athene waren dat er 32, in Beijing 34, in Londen 36 en in Rio dus 42. Triathlon stond inmiddels op vijf Olympische Spelen op het programma. Triatleten waren afkomstig uit 53 verschillende landen. 21 nationaliteiten waren op alle vijf de Spelen present waaronder Nederland en België.

Syrië met hopelijk Mo voor de eerste keer op Olympische triathlon

Tien landen deden tot dusverre eenmalig mee. De Nederlandse Antillen bijvoorbeeld was bij de eerste Spelen in Sydney vertegenwoordigd door Roland Melis en daarna nooit meer. De Britten en Australiërs deden tot dusverre steeds met de maximale formatie van zes atleten mee. Dit jaar is dat voor het eerst voor Groot Brittannië (slechts 2 mannen: Brownlee en Yee) niet het geval. Het aantal van 53 landen groeit dit jaar naar 58 (als Servië iemand mag sturen). Nieuwkomers zijn Egypte, Marokko, Roemenië en….Syrië. Aan Mohamad Maso de eer zijn land te vertegenwoordigen op de triathlon. Opvallend is verder de afwezigheid van Zweden, dat met Lisa Norden in Londen toch zilver scoorde. Ook de Polen ontbreken op het appel. Noorwegen, inmiddels een topnatie, is pas voor de tweede keer present op de Spelen, maar wel gelijk met drie mannen: het legendarische trio Blummenfelt, Iden en Stornes.

Olympische medaillespiegel

Kijken we tenslotte even naar de Olympische medaillespiegel dan zien we dat Groot Brittannië en Zwitserland allebei bovenaan staan en dat dertien landen tot dusverre in de medailles vielen. In het schema: land – aantal keer goud-zilver-brons.

1.Groot Brittannië 2-1-2
1.Zwitserland 2-1-2
3.Australië 1-2-2
4.Nieuw-Zeeland 1-1-1
5.Canada 1-1-0
5.Duitsland 1-1-0
7.USA 1-0-1
8.Oostenrijk 1-0-0
9.Portugal 0-1-0
9.Spanje 0-1-0
9.Zweden 0-1-0
12.Tsjechie 0-0-1
12.Zuid Afrika 0-0-1

Vier atleten twee keer op podium

Kijken we naar de individuele prestaties dan zijn vier atleten erin geslaagd twee keer het Olympisch podium te bereiken. Alistair Brownlee is de enige met twee Olympische titels (Londen en Rio), Nicola Spirig won goud en zilver (Londen en Rio) en is vast van plan er nog een derde plak aan toe te voegen. Jonathan Brownlee haalde zilver en brons, eveneens op diezelfde Spelen. Ook hij kan eventueel voor een derde op gaan. Mooi is ook de loopbaan van Simon Whitfield. De Canadees was de eerste triatleet die Olympisch goud veroverde in Sydney, acht jaar later stuntte hij in Beijing met zilver. Hij werd nipt geklopt door Jan Frodeno.

Amerikaanse Olympische ploeg is bekend

Over de Spelen gesproken. Steeds meer landen maken hun definitieve selecties bekend. Vandaag was het de beurt aan Team USA. Met een vlammende affiche is duidelijk gemaakt dat toch Katie Zaferes naar de Spelen mag. De voormalig wereldkampioene is behoorlijk uit vorm, maar de Amerikaanse keuzeheren hebben er toch vertrouwen in. Ze krijgt gezelschap van Taylor Knibb (winnares in Yokohama, na die spannende race met Maya) en ook Summer Rappaport mag naar Tokyo. Bij de mannen zijn het Morgan Pearson en Kevin McDowell. En daar wordt dus ook het Mixed Relay-team uit opgemaakt.

Staton en Foote winnen Ironman 70.3 Eagleman

Geen enkele Nederlander aan de start van de Eagleman; op een Ironman 70.3 komt dat maar zelden voor. Overal ter wereld duikt wel een oranje-triatleet op, nu eens niet. De race in het Amerikaanse Cambridge (dus niet de Britse Univeriteitstad) werd gewonnen door de Amerikaan Jonathan Staton. Als enige bleef hij onder de vier uur. Als tweede en derde volgden de Spanjaard Alejandro Garcia Sanchez en de Amerikaan Conor Bollinger. Het vrouwenpodium was volledig ‘Stars and Stripes’ met Bridget Foote, Elizabeth Heinbach en Dana Glodek.

Celtman: Julian veertiende

Een loodzware triathlon (categorie Extreme) is de Celtman op de Schotse Hooglanden. De afstanden zijn die van een normale hele, maar dan even over wat pittiger terrein. Barre watertemperatuur, hoogteverschillen die Nederland niet kent en onverharde stukken parcours. De eindtijden zeggen alles. Winnaar Ewan Brown uit Wales deed er zaterdag 10.56.37 uur over. De Brit Stephen Derrett in 11.19 tweede en Douglas Roberts uit Schotland in 11.25 uur derde. Vijftien vrouwen haalden de finish op een van de bergen. Dat zelfs op zulke extreme triathlons het verschil aan de finish tussen winnen en verliezen slechts 11 tellen kan zijn bewezen de Schotse Eilich Prise en Mirjam Allik uit Estland. Eindtijden: 13.08.26 om 13.08.36. Voor brons moest aan de finish 52 minuten gewacht worden. Toen kwam de Britse Hannah Saitch met een tijd net boven de 14 uur. En zowaar nog Nederlandse deelname ook: Julion Gallagher werd 14e in 18.54.34 uur. Zolang kun je er in normale Ironmans/Challenges niet over doen.

Preview Challenge Gdansk

Over Challenge gesproken. Gdansk is een nieuwkomer zondag. In de Poolse stad zal de Nederlandse inbreng vast een rol van betekenis gaan spelen. Riccione-winnares en Gran Canaria vice-kampioene Sarissa de Vries is weer terug aan het wedstrijdfront. En wat te denken van Evert Scheltinga, die sinds 5150 Maastricht vorig jaar niet meer in competitie uitkwam?

Genoeg sterke namen aan de start. Van Challenge-fan Pablo Dapena Gonzalez tot Almere-winnaar Matt Trautmann en van Lukas Wojt tot voormalig wereldkampioen Cyril Viennot. Sarissa krijgt concurrentie van Juditch Cocharan, Emma Pallant en Lisa Norden zal vast proberen nu voor de Nederlandse te finishen. Lucy Hall is vast rap uit het water en ook Leanne Fanoy zorgt voor Nederlandse inbreng. Bij de agegroupers drie Nederlanders: Niels van Mourik, Jefry Visser en Matthijs Wubs.

Voor Irene is het Pieterpad nu even geen optie

Vol goede moed begon Irene Kinnegim gisteren aan haar tweede poging op het Pieterpad. Ze ging als een speer, tikte vanochtend al de 200 kilometer aan, maar toch voelde ze al dat het haar dag niet ging worden. Dat bleek later op de dag overduidelijk: uitdroging. Ze gaf het zelf vroeg in de avond aan op haar socials: Uitdroging nekt me. Al uren niet meer zweten, drinken/plassen of echt eten. Helaas…doorgaan is wederom onverantwoord. Helaas voor Irene is dit Pieterpad even niet haar pad. Wellicht even dit project loslaten en te zijner tijd een nieuwe uitdaging vinden.