Claudia Striekwold : Miekske & Striekske op avontuur op de Stelvio en : Oh ja ICON Livigno!

“Better acting on a great idea, than just having a great idea”

Miekske & Striekske op avontuur op de Stelvio. Het zou zomaar een Suske & Wiske kunnen zijn…

Aldus de koppen die Claudia Striekwold (De Striek) boven haar verhaal zette, welke ze op ons verzoek schreef. Plots waren  daar de foto’s van Claudia met Olympisch Kampioene Annemiek van Vleuten. Wij wilden er het fijne van weten en dus schreef Claudia onderstaande. En ja, dan wordt ze ook nog eens verrast met een startplaats voor de ICON Livigno afgelopen weekend.

Deze zomer verblijf ik een aantal weken op mijn favoriete plek in Italië, Interalpen hotel op de Passo Foscagno. Heerlijk genieten in de bergen, met name op de fiets. Dit hotel is ook het tweede thuis van Annemiek van Vleuten. Het ligt op 2291m hoogte tussen Livigno en Bormio en is ook voor mij “heaven on earth” met de prachtige ligging, wellness, fantastisch eten en fijne mensen die er werken. Ik had er al 12 dagen training opzitten, maakte 1 laatste rit (rondje Gavia & Mortirolo met 3000hm) de voorlaatste dag dat ik terug zou rijden voor de bruiloft van mijn zusje. Deze wrong ik mezelf op z’n Strieks nog even uit met een koppelloopje.

Annemiek en ik kenden elkaar persoonlijk niet maar de hotelmanager hier had het regelmatig over haar tegen mij en andersom, dus wisten van elkaar dat we liefhebbers waren van deze plek. Annemiek was die dag gearriveerd, na de ronde van Noorwegen te hebben gereden. Done and dusted van mijn rit terug in het hotel had ik een berichtje van Annemiek; “Morgen 5 uurtjes easy rondje Stelvio via Umbrailpass doen? 4 watt/kg, no stress”. Ik zou eigenlijk vroeg naar NL rijden maar dit aanbod kon ik niet laten schieten natuurlijk. “I am in!!” typte ik met m’n benen vol zuur van de Gavio/Mortirolo. In de wellness troffen we elkaar en deed Annemiek een poging me gerust te stellen met koffie in st. Maria en het feit dat ze ook kon draaien in de klim.

We moesten bij Livigno de shuttle halen door de tunnel die maar eens per uur gaat. 10 min later vertrokken dan gepland betekende voor Striek de eerste 50 min al in het rood om op tijd te komen. Gehaald, 10 min om bij te komen in de shuttlebus. Stukje Ofenpass over, waarna we al bij de voet van de Umbrailpass waren en (thankGod) koffie & cake deden. Daar had ik zuurstof om ook een gesprek te kunnen voeren.

Zo veel respect en bewondering ik altijd al had voor deze vrouw in de sport, werd volledig bevestigd. Wauw wat een wereldvrouw. De drive, mindset, en kijk op het leven die zij heeft, prachtig. Een gouden cocktail in combinatie met haar talent en doorzettingsvermogen wat mij betreft. Qua sportcarrière maar ook zeker als mens.

3 taartjes en 2 doppio verder moest de Stelvio er aan gaan geloven, Annemiek nog naar het toilet wat mij een (kleine) voorsprong gaf. 4 watt/kg omhoog, voor haar een easyride, voor mij een all out ritje met als detail de 15 kg extra lichaamsgewicht die ik mee omhoog neem. Nog gauw een bidonnetje geleegd, mocht niet baten. Poef, daar kwam ze voorbij, keep on smiling, ik kon alleen maar genieten. Na de afdaling naar Bormio lag daar de Passo Foscagno nog als toetje, om terug bij het hotel te komen, 15 km klimmen. Gesloopt en voldaan terug bij het hotel, met exact die 5 uurtjes “easy” (R.I.P. Striek) stapte ik in de auto naar Nederland. Nagenietend en met nog een overschot aan adrenaline reed ik als een tierelier in 12 uurtjes naar huis.

Nog 2 weken vakantie na de bruiloft…
Ok. Doei. Alles vanuit de wasmachine terug m’n koffer in gegooid, fiets gepoetst en terug gereden voor nog 12 dagen genieten.

Annemiek zit hier tot 1 sept en vliegt dan door naar de Vuelta. Dag na aankomst had zij een rustdag dus met een recoveryritje (lees: zij easy, Striek all out) de Forcolapass op, gezellig kunnen kletsen. “Morgen ga ik tempo’s doen op de tijdritfiets in de tunnel, leuke snelheidstraining voor jou in mijn wiel” zei ze. Onder het motto “nice try” deed ik een poging, maar vloog het eerste blokje (met 49km/h weliswaar) er al af. De dagen er na trainde zij veel met Italiaanse (mannelijke) profs, en trof ik haar aan het eind van de dag ook regelmatig in de toestand waar ik in verkeerde als ik met haar op pad was geweest. Wat een powerhouse, wat kan zij diep gaan. “Machine” doet te kort aan haar menselijke, warme, en toegankelijke karakter.

Fenomenaal deze vrouw, als atleet én als mens. Een eer, een genoegen haar te treffen en te mogen leren kennen hier.

Het verblijf  van Claudia in Italië wordt waarschijnlijk nog verlengd, aangezien Claudia zich dit weekend besefte dat ze zich min of meer per ongeluk heeft  ingeschreven voor ICON Livigno… Voor de loting vorig jaar had ze zich aangemeld, maar “Striek” kwam er achter nu ook op de startlijst te staan. Een hele triathlon : 3,8 zwemmen in Lago del Gallo, 195 kilometer fietsen met 5000hm en 41 km met 1100 hm in laatste 10 kilometer. Dus als ik mijn materiaal/ protectie/buddy etc geregeld krijg ga ik maar gewoon starten denk ik.