Afscheid Diederik van Team4Talent; Teamcompetities 2022; Topveld Clash Daytona; Liefdestriathlon; Vergeten races – WTJ 2116
WOENSDAG – Einde van toch een behoorlijk tijdperk: Diederik Scheltinga is vanaf volgend jaar niet langer te zien in de Team4Talent-outfit. De triatleet uit Arnhem kijkt terug op zeven mooie jaren bij de formatie, die min of meer in het geboortedorp van de Scheltinga’s is ontstaan: Huissen. Sinds 2015 maakt Diederik deel uit van Team4Talent en ook in de jaren daarvoor was al als coach bij het team betrokken. Teammanager Andre Kwakernaat: ,,Na zeven seizoen scheiden onze wegen en slaan Team4Talent en Diederik ieder een eigen weg in. Wij willen Diederik bedanken en heel vel succes, plezier en mooi momenten in de toekomst toewensen.”
Drie man verder
Het team gaat in 2022 verder met drie leden te weten Joost Somsen, Daan Schouten en Evert Scheltinga. Evert is vanaf het begin bij Team4Talent betrokken, maar volgend jaar de tien jaar vol. Zijn oudere broer Diederik zegt vele hoogtepunten en enkele dieptepunten te hebben meegemaakt. Maar vooral veel plezier, herinneringen voor het leven en motivatie voor de komende jaren. Met een knipoog naar de professionele begeleiding bij het team voegt hij er aan toe: ,,voor het eerst in twaalf jaar ben ik eigenaar van een racefiets en ga ik op zoek naar nieuwe sportkleding.”
Dan weer serieus: ,,Er zijn te veel mensen om te bedankt voor alle support van de afgelopen jaren maar één iemand steekt daar natuurlijk met kop en schouders bovenuit: Andre Kwakernaat ontzettend bedankt voor alle inzet, steun, inspiratie en avonturen!” Aan de reacties onder Diederiks post te zien, hoeft hij niet lang zonder ploeg door het leven te gaan. De eerste aanbiedingen voor de 36-jarige webdesigner stroomden al binnen.
Teamcompetitie strijkt in 2022 op 20 plekken neer
Mogelijk ook voor de Teamcompetitie, waarvan de puzzelstukjes inmiddels in elkaar gelegd zijn. Knap staaltje werk trouwens in de tijd dat de NTB zich vooral met andere zaken moest bezig houden al is het TC-team daar vrij autonoom in. De Nederlandse kalender begint zich daarmee ook enigszins te vullen. Het leeuwendeel van de Teamcompetitie-wedstrijden komt wederom bij de strakke organisatie van Tri Series terecht met als hoogtepunten het NK standaard in Rotterdam en het NK sprint in Nijmegen. De Eredivisionisten komen naast genoemde NK’s ook in actie in Amsterdam en Leiderdorp.
Ook voor de 1e divisie moeten de triatleten het hele land door. Almere, Rotterdam, Nijmegen wederom en vervolgens aangevuld met de twee Limburgse klassiekers Weert en Stein. Gaststeden voor de 2e Divisie (Noord/Zuid) zijn Groningen, Klazienaveen, UT Enschede, Zeewolde, Apeldoorn, Amersfoort, Arnhem, Oss, Weert en Roermond. De 3e Divisie (Noord/Zuid) laat zich in zeven van de juist genoemde wedstrijden zien aangevuld nog met Utrecht, Stein en Nijmegen. De 4e Divisie (Noord/Zuid) tenslotte is op tien plaatsen te gast. Van het hoge noorden in Groningen tot het diepe zuiden met Eijsden. De Limburgse grensplaats is met Alphen aan den Rijn uitsluitende bij de 4e Divisie betrokken.
Natuurlijk wordt er altijd iets gevonden van de indeling, de data en de geografische spreiding. Zo is het noorden van het land matig vertegenwoordigd en komen de teams al helemaal niet in Zuidwest Nederland. In Brabant doet enkel Oss mee. En triatleten moeten vaak keuzes maken. De niet in het TC-opgenomen thuiswedstrijd overslaan bijvoorbeeld omdat het team verwacht wordt op een TC-race honderd kilometer verderop. Het neemt allemaal niet weg dat de Teamcompetitie (met wat corona-onderbrekingen) in 2022 haar tienjarig bestaan mag vieren. Klein begonnen en uitgegroeid naar een ‘groepsgevoel van liefst 250 teams’. Het wedstrijdaanbod is er gelukkig en zoals een aantal klassieke organisaties (Holten, Oud Gastel) bewust geen Divisiewedstrijden opneemt teneinde geen nee te hoeven verkopen aan regionale triatleten, zo zijn er gelukkig ook twintig organisaties blij met de komst van die bonte stoet aan triathlonteams, strijdend om de punten en op elk niveau.
Preview op Clash Daytona
Het is nog vroeg in de week, maar zullen we het weekend al een beetje nalopen? Want het mag dan december zijn, het loont toch zeer de moeite. Te beginnen zaterdag met de Clash Daytona. De Amerikaanse organisatie op het vermaarde circuit in Florida staat iets meer op eigen benen. Dat wil zeggen: gaat verder onder het nieuwe label Clash, Endurance Company. Wel maken de deelnemers kans om via Daytonoa volgend jaar uit te komen op The Championship in Samorin, dus de banden zijn niet helemaal doorgesneden. En de rood-witte huiskleuren van Challenge zijn ook nog wel enigszins terug te vinden in dat van Clash met in elk geval de Amerikaanse circuit-triathlons van Daytona en Miami in het pakket.
Voor de pro’s maakt het ook weinig uit onder welke vlag ze moeten sporten. Voor 100.000 dollar komen ze maar wat graag aan de start. Het startveld is duizelingwekkend sterk en wordt aangevoerd door kersvers wereldrecordhouder, Olympisch en wereldkampioen Kristian Blummenfelt. De Noor neemt het op tegen de Britten Joe Skipper en George Goodwin, de Denen Daniel Baekkegard, Magnus Ditlev en wereldkampioen Kristian Hogenhaug. Het kon dus wel eens een Scandinavische ‘Clash’ worden, tenzij de Amerikanen dat kunnen verhinderen met Ben Kanute, Rudy von Berg, Matt Hanson en Andrew Starykowicz.
Vergeet ook de Duitsers niet: Sebastian Kienle en Florian Angert en terug op het circuit is ook voormalig wereldkampioen standaard afstand Vincent Luis. Tja en als dan ook de Belgen met Marten van Riel, Bart Aernouts en de winnaar van de eerste editie Pieter Heemeryck op de proppen komen, dan missen wij als Nederland toch al wel enige tijd een paar vaste pro’s in dit soort wedstrijden.
De vrouwen bijten zaterdag om 13 uur Amerikaanse tijd het spits af. Bij ons is het zes uur later dus hier kijken wordt een avondklusje. Bij de mannen ontbreekt de top 3 van vorig jaar, maar bij de vrouwen zijn goud-zilver-brons present te weten Paula Findlay, Lucy Charles en Lisa Norden. Genoeg kapers op de kust. Hawaii-kampioene Anne Haug bijvoorbeeld, die landgenote Laura Philipp meebrengt. Mirinda Carfrae is er net als Sarah Crowley. De Britse belangen worden gediend door nog een Lucy: Lucy Hall en door Emma Pallant en Jodie Stimpson. De nummer drie van het WK Almere, Michelle Vesterby is van de partij en ook Jocelyn McCauley en Skye Moench maken kans op de eindzege.
Parentriathlon voor 100.000 dollar
Dat er volgend jaar voor nog eens een prijzenpotje van 100.000 dollar een Couples Champiosnship in Florida komt maakt het allemaal erg lucratief om mijn vrouw ook aan het trainen te krijgen…..Wel mooi om te zien wie het met wie doet en dat minstens al een half jaar want dat is de eis voor deelname. Hier komen de love-couples die gaan strijden om de bruidschat: Josh Amberger-Ashleigh Gentle; Jaryd Browne-Emma Pallant; Tim O’Donnell-Mirinda Carfrae; Eric Lagerstrom-Paula Findlay; Sam Long-Lara Gruden; Matt Sharpe-Kirsten Kasper; Sam Osborne-Samantha Kingsford; Andre Lopes-Rachel Olson; Danilo Lopes-Vittoria Lopes; Vincent Luis-Taylor Spivey; Justin Metzler-Jeanni Metzler; Aaron Royle-Non Stanford. De lieftallige wedstrijden zijn op 6 maart 2022 in Fort de Soto Park. Ik zou zeggen: Marco train nog even door, zodat je samen met Quinty nog even je triathlonpensioen kunt aanvullen!
Indian Wells wordt voor NL interessant
Alle gekheid op een stokje, zondag wordt het menens voor de Nederlanders. Met vijf bekende triatleten staan ‘we’ aan de start van zo’n beetje de laatste Ironman 70.3 in 2021. We hebben het over Indian Wells, California vermaard om haar tennistoernooi. Maar nu wordt het zwemmen, fietsen, lopen voor in ieder geval Jorik van Egdom, Menno Koolhaas, Tristan Olij, Jerry Kenbeek en Sipke Moes. De eerste drie gaan strijden om de knikkers. Topfavoriet is tweevoudige winnaar Lionel Sanders, titelverdediger. Ook de nummer drie van 2019 toen deze Ironman 70.3 voor het laatst gehouden werd doet mee: de Deen Miki Taagholt. Paula Findlay verdedigt haar titel niet (zie boven).
Xterra Schalkenmehren was deze zomer voor Diede en Linda succesvol
Zullen we er weer eentje doen? De zogeheten ‘vergeten uitslagen’ uit 2021. Een niet onbelangrijke was eind juli de Xterra in en ronde de Duitse Schalkenmehren. Niet per se vanwege de mannenrace, want dat was een Duitse clean sweep met Malte Flappert, Nick Emde en Scott Anderson. Nee het was de vrouwenwedstrijd, die trouwens bijna een Nederlandse clean sweep opleverde. De winst ging namelijk naar Diede Diederiks en Linda van Vliet eindigde op een fraaie tweede plaats. Brons ging dan naar de Duitse Jara Brandenberg en voor de volledigheid vermelden we ook de 19e plek voor Colin Flemming en de 25e voor Patrick Dekkers. Weliswaar drie maanden geleden, maar mocht o.i. niet ontbreken in de totaaloverzichten van 2021. Eens te meer het bewijs wat een topseizoen Diede gedraaid heeft met vrijwel elk weekend een topklassering.
Dutch