Speakerscorner; 2022, nu al memorabel – Wim’s laatste rondje!

Het nieuwe jaar is amper een paar dagen  dagen oud en ik bedenk me dat het nu al een memorabel jaar gaat worden!

Ga maar na:
Naast de 70.3 komt er (terug van weggeweest) weer een hele IronMan-race in Maastricht.
Challenge-Almere heeft opnieuw een EK.
Eurosport gaat nog meer triathlon-races op de buis brengen.
Vele wedstrijden in Nederland zullen een “doorstart” gaan maken.
Er zal een nieuw bestuur binnen de NTB zijn en een andere invulling van het NTC.

Derhalve: mooie vooruitzichten voor 2022!

Maar er is ook iets dat mij oprecht met tristesse vervult en thans als een steen op mijn maag ligt. Het is iets waarover ik in al de jaren nooit heb nagedacht, omdat je de vaste riten en rituelen als vanzelfsprekend bent gaan beschouwen, alleen al het idee om op een dag de vaste waarden te moeten missen nimmer toeliet en bovenal: omdat het eigenlijk zo lang ‘gewoon en eigen’ is geweest.

In de sportwereld is de (zeldzaam voorkomende) combinatie van kennis en kunde van onschatbare waarde. Als iemand deze gave zowel bezit als in praktijk brengt, dan levert dat terecht waardering op. In ons wereldje is er niet zelden sprake van een flagrant gebrek aan dergelijke kennis en kunde. Kijk maar eens naar de uiteenlopende reacties rond het gedwongen afscheid van de Belgische wielercommentator Michel Wuyts. De uitkomst: zonder enige scrupule is een dergelijk ‘instituut’ afgedankt en wordt tegelijk ook diens onmetelijke kennis overboord gegooid.

Mijn eigen hartzeer betreft een minstens zo groot verlies, maar dan in de triathlonsport. Het is mijn vriend en collega Wim van den Broek die onlangs heeft aangekondigd dat hij in 2022, na veertig jaar, afscheid neemt als één van de alom erkende topspeakers van onze sport. Een overigens niet gedwongen doch bewuste keuze!

Als vaste stem/waarde bij vele triathlons in Nederland, is Wim inmiddels uitgegroeid tot een heus icoon. Ik zou bijna schrijven: wie is er in onze sport niet opgegroeid met diens stemgeluid? Slechts de allerjongste triatleten van het heden zijn zonder de Brabantse woorden van Wim over de finish gekomen. Voor alle “oudere” triatleten geldt dat zij ooit wel ergens in ons kikkerland, onder de onmiskenbaar herkenbare, vocale begeleiding van Wim, de finishlijn zijn gepasseerd. Wim kon in zijn rol als speaker altijd terugvallen op zijn gigantische feitenkennis. Het bijhouden van al die lijstjes was een tweede natuur. Menig triatleet werd aan de finish aangenaam verrast als er opmerkelijke wetenswaardigheden van zijn of haar CV werden omgeroepen. Niet zelden waren dit details die de betreffende atleet niet eens zelf wist te reproduceren.

Een uit de losse pols geschudde opsomming: Vanaf het allereerste begin van de triathlon van Oud Gastel stond Wim aan de microfoon. Dit is ook de enige race die ‘De Brabantse Voice’ de komende jaren zal blijven doen, zegt hij ter geruststelling tegen iedereen die haast wanhopig aan vraagt nog een paar jaar door te gaan. In de beginjaren van ‘Almere’ stond hij nog naast Allard Veldhuis, maar daarna was hij het vaste boegbeeld voor alle atleten, die in Almere de finish bereikten. Onnavolgbaar wat betreft zijn kennis over de prestaties van atleten. Wim was de eerste echte triathloncommentator bij Eurosport, lid van de PR-commissie van de ETU, speaker van talloze NK’s, EK’s, WK’s en ruim 1500 Nederlandse wedstrijden! Maar daarnaast is hij gewoon een triathlon-dier. Een man die namens de NTB (de uitslagenservice) jarenlang de officiële spreekbuis naar de nationale pers was. De Almere-herinneringen en zijn Wim’s Triathlon Journaal , gedeeld op toentertijd 3athlon.nl (100 in totaal) en tegenwoordig op Trikipedia.nl zijn slechts een voorbeeld van de feitenkennis van Wim

Het triathlonarchief van Wim heeft zelfs tot een aparte opslagruimte voor zijn “hobby” geleid. De internationale federaties putten namelijk maar al te graag uit diens feitenkennis en gegevens. De pers (nationaal en internationaal) weet hem altijd te vinden als er weer eens diep gegraven moet worden. Zijn verdiensten voor de triathlonsport leverden Wim een Koninklijke onderscheiding op en hij is tevens Erelid van de Nederlandse Triathlon Bond. Dit valt dus niet meer te overtreffen.
Saillant detail: naast al de WK’s, EK’s en NK’s staan zelfs de Gay Games op Wim zijn palmares als speaker. Dit, naast al die door hem wellicht nog meer gekoesterde “kleinere wedstrijden” in de Lage Landen. Wim van den Broek: vaak geprezen en soms verguist.

Persoonlijk sta ik,  bij wedstrijden al meer dan 35 jaar naast dit orakel. Zo samen zijn wij min of meer verworden tot Peppi en Kokki, maatjes/vrienden, twee mannen die zo af en toe ook een knallende ruzie met elkaar kunnen hebben, maar het vervolgens weer heel snel goed maken. We worden door menig atleet/atlete met elkaar verward en regelmatig met de verkeerde naam aangesproken. Zijn werkwijze is niet de mijne en de mijne is niet de zijne. Ik ken hem door en door. Waar hij zijn zin stopt, daar kan ik naadloos overnemen en aanvullen. Dat geldt andersom ook. We kunnen samen enorm genieten van de geheel eigen humor die we hebben ontwikkeld. Voorts bleven wij tijdens de races schier oneindig elkaars parate kennis testen en kunnen wij tot de dag van vandaag nog eindeloos lang chatten. We zijn twee triathlon-idioten die elkaar gevonden hebben. Geen kopieën van elkaar, maar een eigenzinnige twee-eenheid. Een bijna perfect op elkaar ingespeeld duo, met allebei onze eigen ideeën, werkwijze en invulling. Omdat niets menselijks ons vreemd is, waren we soms heus wel jaloers op elkaar of gunden we elkaar iets niet. Maar we bleven immer maatjes die in hart en nieren voor de promotie van onze triathlonsport bleven staan.

Dat is dus wat ík ga missen! 
Maar daarnaast zijn er gigantisch veel triatleten die lief en leed met hem hebben gedeeld. En dat ook nog steeds doen! Als insider weet ik dat hij, een aantal jaren geleden, nog heel graag één keer Almere had willen doen om zijn ‘dertig keer Almere’ vol te maken. Almere was na Oud Gastel toch heel lang zijn wedstrijd. Ik weet dat hij het tot de dag van vandaag zeer spijtig vindt, dat dit niet zo mocht zijn. Gelukkig zullen deelnemers aan de triathlon van Oud Gastel hem, gedurende zijn hometown-race, nog tot in den treure aan de micro treffen.

Maar, ik wil toch via dit artikel gebruikmaken om een oproep te plaatsen: Er is namelijk nóg een andere race die Wim nauw aan het hart ligt: de triathlon van Holten. En juist daar neemt Wim na veertig jaar afscheid als speaker! De organisatie Holten stelt thans alles in het werk om van dit slotakkoord een memorabel afscheid te maken. Dit als dank voor alles wat Wim voor hen en de triathlonsport in het algemeen heeft betekend. Ongetwijfeld zal het nieuwe bestuur van de NTB daar ook een steentje (zeg maar gerust: een kei) aan bijdragen, maar ik ken daarentegen de diepste wens van Wim. Die is namelijk dat zoveel mogelijk mensen, uit die veertig jaar als speaker, daar in Holten òf aan de start van de race zullen staan òf gewoon aanwezig zullen zijn. Van (oud)-atleten, bestuursleden tot organisatoren.

Opdat Wim, op zijn geheel eigen, gepaste wijze afscheid kan nemen als speaker. Dat zou toch mooi zijn! Het is precies wat heel veel tri- en duatleten + overige liefhebbers hem gunnen. Wij samen kunnen op deze unieke wijze iets terug doen voor een man die 40 jaar lang zo’n onuitwisbare stempel op onze sport heeft gedrukt.

Dus: zorg dat je er in 2022 (2 juli)  in Holten bij bent. Laten we van het afscheid van Wim een onvergetelijke happening maken!

NB. Wim zal wel actief blijven bij Trikipedia.nl. We kunnen/zullen dus nog gewoon van zijn artikelen genieten.