Speakercorner- mijn bijzondere belevenissen met speaker Wim (5)

In 35 jaar heel wat momenten die onvergetelijk zijn. Een aantal van die momenten toch maar  delen met onze lezers. In deze aflevering terug naar Almere Haven tijdens een EK en een hele bijzondere editie van die prachtige triathlon van Zundert.

Almere ; EK – waar blijft onze paljas/entertainer
Een aantal jaren was Ron van Bedaf onze side-kick in Almere. Na de Pro-race, die toen nog niet met die naam bestond, moest er ook een stukje entertainment komen in Almere-Haven. Als de snelle mannen en vrouwen binnen waren, moest er ook tijd zijn voor entertainment voor het publiek. Ron was daar goed in, maar immer was de regel; alle finishers moesten benoemd worden! Ron paste zich aan , maakte sfeer, draafde door het stadion en bracht het publiek in vervoering. Maar altijd  was er de aandacht voor de atleet, die zijn/haar wedstrijd volbracht. Op enig moment kwam er een einde aan de samenwerking tussen de Holland Triathlon en Ron. Waarom; geen idee.
Het volgende jaar was een EK  in Almere en de organisatie vroeg ons te zorgen voor een side-kick, voor de late middag- en avonduren. Wij zagen er wel heil in en gingen in overleg met een entertainer. Een aantal vergaderingen werden belegd en zaken werden doorgesproken en het draaiboek en takenpakket was helemaal duidelijk, Er was een goed gevoel tussen partijen en de Stichting Holland Triathlon was akkoord. Er kon niets meer fout gaan.
Zou je denken!
Wedstrijddag; de eerste 10 uur hebben Wim en ik minimaal muzikale ondersteuning nodig, het wedstrijdverslag in de top bij zowel de mannen en de vrouwen geeft gespreksstof voldoende. Het stadion is in die uren nog ook nog niet tot de nok gevuld, die fans staan veelal aan de dijk. Maar rond 19:00 is het het volle bak in het stadion , dus hadden we afgesproken met “onze man” dat hij vanaf 16:00 zou gaan opbouwen, beetje sfeer proeven, langzamerhand af en toe in zou vallen en tenslotte het stadion op zijn kop zou zetten.
Om 16:00 geen entertainer te bespeuren; laten we nog maar even afwachten,
16:30 ; we worden beetje zenuwachtig,
17:00; laten we toch maar even bellen,
Het antwoord van de entertainer; Maar ik kom toch morgen, alles staat klaar hoor.
Snel schakelen met de organisatie leverde drie snel gekochte “feest-cd’s” op bij de lokale muziekwinkel, die die avond eindeloos herhaald werden.
En wij, we hebben ons uit de naad gewerkt, om dat speciale sfeertje in het triathlonstadion van Almere toch te realiseren, zonder al die speciale finishende atleten te vergeten. De Griekse dans Sirtaki beheerst Wim tot in de puntjes. De paljas van dienst is nooit meer benaderd voor een triathlon.

Zundert; het rondje
Zundert, jarenlang één van die drie internationale topraces  in Nederland, samen met Holten en Nuenen. Immer een topbezetting en een bijzonder gezellige wedstrijd. Na het bloemencorso het tweede evenement in het Brabantse grensdorp. Het zwemonderdeel aan de Mosten, België.  Taakverdeling tussen ons altijd even duidelijk: de zwemstarts van de recreanten en de elite vrouwen en mannen was mijn aandeel, om vervolgens met de laatste serie op de motor te stappen en met een bloedgang naar het centrum van Zundert te rijden, om Wim bij de staan aan de finish, waar hij vanaf moment 1 zijn post gevat had. Een uitgekiend en vloeiende ik elkaar lopen schema. Tot dat ene jaar! Onweer boven de Mosten, waardoor sommige starts moesten worden uitgesteld, het hele schema in de war. Daar waar ik normaal gesproken naast Wim kwam te staan tijdens de tweede ronde van de vier van het lopen bij de dames, kwam ik dat jaar pas in het centrum van Zundert tijdens het, wat het zou moeten zijn, looponderdeel van de mannen. Maar wat schetst mijn verbazing; de mannen zijn al gefinisht, althans een deel van hen.
Voor het eerst in al die jaren zie ik paniek bij mijn collega. Geen idee wat er aan de hand is, maar dat er iets niet pluis is, is overduidelijk. Protesten van atleten, andere atleten pakken een extra rondje op het loop onderdeel. En Wim, maar ook de organisatie, staat met de handen in hun haar. Normaal gesproken toetsen we elkaar; waar zijn we in de race, hoe ver moeten ze nog etc etc. Maar ik geef het je te doen, aan de finish van een internationale wedstrijd, de stem van een organisatie, het schema volledig overhoop door onweer, geen backup.
Ergens ging het verkeerd in het tellen van de loopronden. Normaal in Zundert waren het vier, maar deze editie ging het op een hoop. Was het de speaker die de atleten te vroeg naar binnen riep,  was het rondenbord niet up to date? Feit was dat de eerste finisher na 3 van de 4 loopronden zich meldde aan de finish en andere atleten nog een vierde ronde er aan knoopten. Ongeveer op dat moment kom ik aan in het centrum van Zundert, geen idee wat er gaande is, maar ik zie aan de blik van Wim dat er iets absoluut niet in de haak is. De chaos was compleet.
Atleten in een internationale topwedstrijd die na 7,5 kilometer lopen finishten, anderen die “gewoon” 10 kilometer liepen, het werd een wirwar van protesten.
Het leverde Wim “nationale media bekendheid” op , uitnodigingen bij de tv shows van Jack Spijkerman en Paul de Leeuw, maar gelukkig ging hij er niet  op in. Ik weet zeker dat dit zijn meest ongemakkelijke triathlonm0ment in zijn speaker carrière is geweest.
Wel leverde het hem een erelidmaatschap van een carnavalsclub op, immers;  hij keek niet op een rondje!!!!!