Vincent Luis staat na twee jaar kwakkelen eindelijk weer eens aan de top als winnaar van de World Series Bermuda; Donald Hillebregt 41e – WTJ 2661
ZONDAG – De voorlaatste World Triathlon Championship Series in Hamilton op Bermuda is gewonnen door een ‘herboren’ Vincent Luis. Twee jaar knokte de Fransman vergeefs om weer bij de wereldtop te komen, vandaag in Bermuda ging alles weer eens naar wens. Luis weerstond het Spaanse geweld onder aanvoering van Antonio Serrat Seoane en Roberto Sanchez Mantecon. De twee Nederlandse deelnemers konden geen potten breken. Richard Murray kwam als laatste uit het water en gaf in de vierde fietsronde op. Donald Hillebregt bevond zich in de achtervolgende fietsgroep, maar moest in de slotfase van de 40 km. lossen. Daarna verloor hij snel veel tijd.
Het was Vincent Luis, die er als een speer vandoor ging in het water. Na de eerste zwemronde had hij al een lichte voorsprong op de Hongaar Mark Devay toch ook niet de eerste de beste in het water. Vasco Vilaca kon ook nog redelijk volgen, maar de rest werd toen al op 15 seconden of meer achterstand gezet. Donald Hillebregt telde 32 seconden verschil en kwam als 35e op de landlap, Richard Murray slechts 8 seconden later maar wel als laatste van het pak van 53. Veertig seconden verloor hij op de eerste 750 meter op Luis.
Na de volle afstand waren het nog steeds Vincent Luis en Mark Devay vooraan, maar de achtervolgers waren dichterbij gekomen onder aanvoering van de Japanner Kyotaro Yoshikawa. Ook Csongor Lehmann en Jonas Schomburg waren dichterbij gekomen. Kristian Blummenfelt kwam als 19e uit het water op 37 seconden met kort daarna ook favoriet Alex Yee. Donald Hillebregt verloor 42 seconden, maar kroop wel iets verder naar voren: 28e op het droge, nog ruim voor Jelle Geens en Gustav Iden. Ook Richard Murray herpakte zich in de tweede zwemronde, kwam samen met Jacob Birtwhistle na 55 seconden als 47e op de kant. Hekkensluiter was….Mario Mola. De drievoudig wereldkampioen is geen schim meer van wat hij in zijn gloriejaren presteerde. 1.07 minuut achterstand, dat maak je niet zo maar goed.
Tijdens het fietsen op het geaccidenteerde parcours in en rondom Hamilton formeerde zich vrij vlot een kopgroep van acht man. De namen: Luis, Devay, Vilaca, Schomburg, Yoshikawa, Lehmann en ook nog een tweede Japanner Jumpei Furuya en de Zwitser Simon Westermann. In de volgende rondes moet Csongor Lehmann lossen, hij wordt opgeslokt door de achtervolgers, die eerst 40 en daarna 53 seconden achterstand tellen. Maar de achtervolgende groep is sterk. Veel grote namen erin, bestaande uit 34 triatleten. Daarin gelukkig ook Donald Hillebregt, maar helaas niet Richard Murray. In de vierde fietsronde geeft de Nederlander de pijp aan Maarten. Op de site van World Triathlon wordt ‘medical’ als redenen van opgaaf opgevoerd. We zullen later horen wat er aan de hand is/was.
De strijd gaat voort met een aan het staartje van de achtervolgers bungelende Donald Hillebregt. Het tempo van de achtervolgers onder aanvoering van Blummenfelt en Geens blijft hoog en dat vergt achteraan nog wel zijn tol. Toch wordt het verschil niet veel kleiner. In de achtste ronde is het nog steeds 40 seconden. Jammer genoeg moet juist in die slotfase Donald lossen.
Jonas Schomburg hangt als eerste zijn fiets terug, klaar om te gaan lopen. Niet zijn sterkste onderdeel overigens. Furuya, Westermann, Yoshikawa, Devay, Vilaca en Luis volgen. De Franse oud-wereldkampioen ruikt zijn kansen in dit gezelschap. Driekwart minuut later is het de groep Geens-Blummenfelt-Iden, die gaat wisselen. Is de voorsprong voor de zeven voldoende? In die laatste fietsronde verliest Donald nog een halve minuut, het gaat een lastig verhaal worden voor de geboren Hillegommer.
In de eerste van tien loopkilometers bestaat het eerste kopgroepje uit Schomburg, Luis en Vilaca. Yoshikawa kan moeilijk volgen en lijkt al snel opgeslokt te worden door de achtervolgers met daarin als sterkste mannen de Spanjaard Antonio Serrat Seoane en Jelle Geens. Donald is uitgeteld, Hij loopt na 1 ronde op 2.42 minuten. Schomburg krijgt dan nog een penalty (even niet duidelijk waarom) en verdwijnt uit de kopgroep.
Serrat Seoane en Geens hadden elkaar gevonden. In hoog tempo gingen de Spanjaard en de Belg de ene na de andere triatleet uit de kopgroep voorbij tot in de derde ronde alleen Vincent Luis nog over bleef. Zijn voorsprong, nadat hij iedereen van de kopgroep van zeven gelost had, was op dat moment nog 17 seconden. De rest uit die fietsgroep zakte ver weg. Anderen namen hun posities in de top tien over, zoals Blummenfelt, Yee en Iden, mannen die naarmate de wedstrijd vorderde pas echt op stoom kwamen.
Maar van alle hardlopers maakte Antonio Serrat Seoane toch de meeste indruk. Bij het ingaan van de laatste ronde lag hij nog maar tien seconden achter op Vincent Luis en had ie Jelle Geens achter zich gelaten. Een tweede Spanjaard Roberto Sanchez Mantecon ging ook als een trein en denderde Jelle Geens voorbij in de strijd om het brons. Maar vooraan was de herboren Vincent Luis toch bij machte om het Spaanse geweld van zich af te houden. Een prachtige en ook verlossende overwinning voor de Fransman, die het zoet van de overwinning lange tijd moest missen.
Het doet hem veel, zo blijkt uit het interview na afloop. Vincent Luis moest van heel ver komen en dan nu weer aan de top. C’est formidable!
Op 8.51 minuten kwam Donald Hillebregt als 41e en laatste over de finishlijn. Symbool van doorzettingsvermogen, dat blijft hij. In Nederland aan de top, maar internationaal is het andere koek. Dat weet hij als geen ander.
