World Triathlon Championship Series Abu Dhabi: double Brittish victory met Beth Potter en Alex Yee – WTJ 2776

ZATERDAG – Toen we in het voorjaar van 2019 de winnares van het EK op het Bassin (de finishstraat) begroeten was Beth Potter nog de grote onbekende. Dat is inmiddels wel anders: de Britse kandideert zich meer en meer voor Olympische deelname in Parijs. Vrijdagochtend won ze de World Triathlon Championship Series in Abu Dhabi. Alex Yee maakte het Britse succes compleet met de zege bij de mannen.

Het was de eerste grote confrontatie in 2023 en meteen de aftrap richting de Spelen van Parijs. De Olympisch kampioenen van Tokyo waren er overigens nog niet bij. Dame Flora Duffy stapt later in, Kristian Blummenfelt lag ziek op bed. Teken dat ook de Noor geen machine, maar gewoon een mens is. Van Oranje-kant liet Maya Kingma de openingsrace nog aan zich voorbij gaan.

Verder hadden vrijwel alle grote namen met Olympische aspiraties zich wel gemeld in Abu Dhabi. We mochten niet al te hoge verwachtingen koesteren, dat werd duidelijk nadat we de ‘overwintering’ van Rachel Klamer tevoren doornamen. Haar wedstrijd eindigde dan ook niet met een klassering, waar we haar normaliter terugvinden. De Beuningse finishte als 39e, waarmee ze overigens nog altijd 21 concurrentes achter zich liet. Rachel zwom en fietste eigenlijk nog best lekker mee, bij het lopen moest ze zo’n twee minuten toegeven op de snelheid van de podiumwinnaars.

Reactie Rachel: ouderwets met twee keer zijsteken

Direct na afloop is Rachel al bereid ons te woord te staan, ook dat siert de topatlete. ,,Zwemmen was denk ik zoals normaal: niet spectaculair, niet echt goed of slecht. Kwam nog wel met redelijk wat energie uit het water, dus het lopen naar de fiets viel mee, hier was ik wel huiverig voor. Eerste ronde fietsen ging goed. Het eerste deel van de ronde was technisch en hier reed ik op kop tot we bijna het gat met de groep voor ons dicht hadden. Tweede ronde ging even minder. Moest mijn plek vinden in de grote groep en kreeg wat kramp in mijn benen. Gebeurt vaker sinds de blessure. Kon gelukkig weer aansluiten. Vervolgens werd het een loopwedstrijd. Niet gunstig in mijn geval. Gelukkig leek het ook wel op een ouderwetse eerste wedstrijd met twee keer zijsteken. Ergens kon ik er wel een beetje om lachen, want het haalde een paar keer ook even mijn gedachten van mijn blessure af.”

Zo gaf Rachel dus nog een positieve draai aan het optreden, waarvan ze op voorhand wist dat het nooit supergoed kon uitpakken. Voor nog een andere favoriete zat het ook niet mee trouwens: Georgia Taylor-Brown moest zich tevreden stellen met een 15e plaats. Maar dat werd door haar landgenotes Beth Potter en Sophie Coldwell ruimschoots gecompenseerd.

Valse start Coldwell

Coldwell beet het spits af met het snelste zwemonderdeel, al was de vreugde van korte duur want ze had een valse start gemaakt. Dat betekende in dit geval geen diskwalificatie wel tien seconden in de penaltybox bij haar fiets. Kort daarna sloot de Britse weer aan. Rachel stapte als 25e uit het water, niet spectaculair zei ze zelf, maar toch: 34 seconden verspeeld is nog wel overkomelijk. De 20 kilometer fietsen over onder meer het legendarische F1-circuit (zou mooi zijn als Max een keer langs de kant de triatleten staat aan te moedigen…) leverde een zestal triatletes vooraan op: Potter en Coldwell, Taylor Spivey en Summer Rappaport-Cook en de eenlingen Lena Meissner en Victoria Lopes. Gestaag bouwden de zes dapperen hun voorsprong uit tot driekwart minuut in T2 niettegenstaande het achtervolgende peleton inmiddels uit bijna vijftig vrouwen bestond (incl. Rachel).

Beth Potter de snelste

Beth Potter – die ooit een officieus wereldrecord van 14.41 op de 5 km. liep – had uiteraard de beste papieren. Dat bleek ook in de praktijk. Ze liep 16.46 en alleen Cassandre Beaugrand uit de achtervolgende groep ging harder (16.38), de francaise zou er nog zesde mee worden. Potter greep de winst toen op de klim ook landgenote Coldwell eraf moest. En toch kwam deze Sophie nog verrassend terug in de volgende ronde. Nogmaals plaatste de Europees kampioene van 2019 een versnelling, dit keer te machtig voor de andere Britse. Aan de finish was het verschil zelfs opgelopen tot 18 seconden, hetgeen best veel is op een sprint-afstand. Taylor Spivey duelleerde om brons met landgenote Summer Rappaport. Met acht seconden verschil ging die medaille naar Spivey.

Bijna slaagde Beaugrand er nog in om behalve de ver terug gezakte Lopes ook Lena Meissner te achterhalen. De Duitse sprintte uiteindelijk nipt naar een vijfde plaats. Achter Beaugrand waren het louter Europese triatletes: Nina Eim, Emma Lombardi, de Italianse Verena Steinhauser en de derde Duitse Lisa Tertsch. In de top tien dus 3 x Duitsland, 2 x GB, 2 x USA en 2 x Frankrijk.

Claire Michel (met haar 34 lentes toevallig de nestore van het veld) eindigde knap veertiende. Jolien Vermeylen (48e) en Valerie Barthelemy (56e) moesten het doen met plaatsen in de achterhoede.

Sterk optreden toch van Richard

Bij de mannen ging het helemaal niet slecht voor Richard Murray. Dat er werk aan de winkel is na het voor hem pittige zwemonderdeel wist hij van tevoren. Als 50e van de 59 deelnemers stapte hij aan de kant. Daarna begon hij een geweldige opmars. De tweede snelste fietstijd bracht hem al weer iets beter in stelling voor de slotrun van 5 kilometer. Daar zette Richard de veertiende looptijd (15.08) neer en dat was maar 42 tellen langzamer dan de eindwinnaar Alex Yee. Het resulteerde ook in de 14e eindtijd voor Richard, waarmee hij weer richting top tien komt. Vorig seizoen ging het alleen in Leeds beter, daar eindigde hij in de World Cup op een sterke zevende plek. Gegeven het feit dat ook hij met kwetsuren kampte in de trainingsweken in Afrika, mag de Nederlander content zijn.

Voor Donald Hillebregt was de last-minute boeking allicht niet bevorderlijk voor zijn presteren. Wie halsoverkop het vliegtuig pakt, spullen gereed moet maken en dan volle bak op zo’n explosieve sprint moet wel heel flexibel zijn ingesteld. Donald zwom nog best aardig: 25e uit het water op 20 tellen van Fransman Vincent Luis. Daarna moet hij bij het fietsen toch wel een veer laten: 51e fietstijd om vervolgens bij het lopen te merken dat de tank na zo’n hectische week leeg was: de 55e looptijd in 17.32 minuten. Aan het eind stond The Don op een 53e plaats. Laten we hopen dat hij bij volgende WTCS eerder zekerheid heeft over een startbewijs. Overigens eindigde Hawaii-winnaar Gustav Iden precies 1 plekje voor Hillebregt. Ook dat zie je dus gebeuren.

Iden kan nog niet mee op korte werk

Oud-wereldkampioen Vincent Luis dus als eerste uit het water. Bij het fietsen peletonnetjes, die elkaar het leven zuur probeerden te maken zonder dat er echt weg gereden werd. De samenklontering kwam na de tweede fietsronde al tot stand: 39 man bijeen inclusief – na hard achtervolgingswerk – Richard Murray. Niet daarbij: Hayden Wilde en ook niet Jelle Geens. Dat Gustav Iden de slag miste, is nog wel verklaarbaar op zulke korte afstanden. Hij moet er samen met Blummenfelt weer helemaal in komen met in het achterhoofd Parijs. Ook voor Donald Hillebregt werd het hoge fietstempo te machtig.

Yee snelt naar winst

Het kwam dus aan op de 5 km. run, waarin Yee er al snel vandoor ging met Manoel Messias, Vasco Vilaca en Tyler Mislawchuk op de hielen. Het tweede groepje bestond uit louter Fransen: Luis, Dorian Coninx en wereldkampioen Leo Bergere. Ze werkten goed samen, maar kregen het gaatje toch niet gedicht. Bij Canadees Milslawchuk knapte er iets nadat hij nog een tijdstraf van 10 seconden moest uitzitten, de man zou terugvallen naar een 12e plaats. Het was op het steilere stuk waar de verschillen gemaakt werden, daar plande Alex Yee ook zijn beslissende demarrage. Hij won met toch maar zes tellen voorsprong op de sterke Portugees Vasco Vilaca en dertien tellen op Braziliaan Manoel Messias, eveneens verrassend goed. Binnen vier tellen van elkaar kwamen de Haantjes Vincent Luis, Dorian Coninx en Leo Bergere over de finish. De laatste was ongetwijfeld in gedachten nog bij zijn glorieuze moment drie maanden eerder in Abu Dhabi.

Dan was het tijd voor de eerste Spanjaard Roberto Sanchez Mantecon. Achtste volgde de eerste Amerikaan Matthew McElroy, waarna de Zwitserse coach Jordi Meulenburg twee van zijn atleten Max Studer en Adrien Brifford zag finishen. Volgende confrontatie is pas op 13 mei: de World Triathlon Championship Series in Yokohama.