WOENSDAG -,,With Ironman Maastricht we will bring triathlon in the Netherlands to a next (higher) level.” aldus Thomas Dieckhoff bij de lancering van het nieuwe evenement in de Limburgse hoofdstad. We schrijven eind 2014 en iedereen is euforisch: eindelijk is het Nederland gelukt om het beroemde triathlonmerk in huis te halen. Waar in andere landen al geruime tijd Ironman-races zijn is 2 augustus 2015 een historische dag voor de Nederlandse triathlonsport.
Bas en Yvonne maakten er een topfeestje van
Op die snikhete zondag loopt ‘heel Limburg’ uit om die honderden triatleten plots in de Maas te zien zwemmen en dik 8 uur later hun Limburgse held Bas Diederen op een bomvolle Markt als winnaar over de streep te bejubelen. Als even later ook Yvonne van Vlerken glorieert, kan het feest niet meer stuk. Naarmate de dag en avond vordert en meer en meer triatleten de Magic Carpet (die dag spontaan bedacht door ondergetekende en sindsdien bij heel veel Ironmans door collega-speakers gebruikt) bereiken raakt heel Maastricht in extase. Prima speakerteam ook: Paul, Ruud, Arjan en Wim. Wat een sensationele primeur, wat een festijn! We gaven na afloop Dieckhoff helemaal gelijk: ‘dit was nooit vertoond in Nederland, ook niet met al die jaren Almere’, Een jaar later deed het dubbele aantal deelnemers mee. Maar het speciale, het nieuwe was er toch een beetje af.
Drie onderzoekers evalueerden die eerste Ironman uit 2015, het jaar waarin Ruud, Hans en ik precies op 2 augustus met 3athlon.nl (thans Trikipedia.nl) begonnen. Het is wel aardig om hun bevindingen hier nog eens terug te halen:
Van donderdag 30 juli tot en met maandag 3 augustus 2015 stond Zuid Limburg, in het bijzonder Maastricht, in het teken van het eerste Ironman event dat in Nederland georganiseerd werd onder de vlag van de World Triathlon Corporation (WTC). De triathlon op zondag 2 augustus trok in totaal ongeveer 24.000 bezoekers waarvan er 10.500 speciaal voor het evenement naar Maastricht zijn afgereisd. Een meerderheid (73%) van de toeschouwers kwam uit Nederland, terwijl 27 procent afkomstig was uit het buitenland. Het aandeel van de Maastrichtse bezoekers bedroeg 32 procent van het totaal. De gemiddelde leeftijd van de toeschouwers bedroeg 46 jaar en 55 procent van de bezoekers was man. De bezoekers van de Ironman Maastricht-Limburg 2015 beoordelen het evenement met een gemiddeld rapportcijfer van 8,1. Dit oordeel is in vergelijking met andere recent in Nederland georganiseerde grote sportevenementen hoog. De bezoekers van het WK Wielrennen dat in 2012 in onze regio werd georganiseerd, beoordeelden het evenement met een gemiddeld rapportcijfer van 8,0. De economische impact verwijst naar de uitgaven van de bezoekers, deelnemers en hun begeleiders, vertegenwoordigers van de pers, VIP’s en vrijwilligers tijdens het evenement in Zuid Limburg en Maastricht in het bijzonder die zonder het evenement niet gedaan zouden zijn (additionele uitgaven). Het betreft een bedrag van 2.776.000 euro, waarvan 59 procent het gevolg is van bestedingen van deelnemers en hun begeleiders. Met eventuele verdringingseffecten is geen rekening gehouden binnen dit onderzoek.
Extra Leisure draait voor de refunds op
Dat waren nog eens tijden. Een spin-off van bijna 3 miljoen euro. En toch kostte het organisator Extra Leisure steeds meer moeite om de gemeente, de horeca en de stadsbewoners warm te krijgen voor toekomstige edities. Op de wedstrijddag zelf was er meestal niet veel van te merken, maar in de aanloop naar het evenement laaide de Ironman-koorts nooit echt op. En nu valt het doek. Ironman zegt ‘Anything is possible’. Tja, daar kun je alle kanten mee uit.
Feit is dat alle ingeschreven triatleten van Ironman 70.3 Maastricht 2023 naar hun centen kunnen fluiten. Andere Ironman-races zijn mogelijk, maar wie dat niet wil of kan moet aankloppen bij Extra Leisure. En die organisatie met Rob Frambach als directeur is nu juist die Ironman-licentie ontnomen. Niet alleen voor Maastricht ook voor West-Friesland. Die race gaat wel door, maar dan door Ironman Europe op touw gezet. Weg fijne samenwerking tussen de Limburgers en Noord-Hollanders, Ironman neemt zelf het heft in handen. Daar mag je als West-Friese lokale organisatie dan blij mee zijn.
De wedstrijd in Hoorn staat – voorlopig – nog steeds op de rol, de Magic Carpet wordt daar uitgerold. Intussen vragen wij ons af wat er van de magie van dit soort wedstrijden nog overblijft als je spaarcentjes in een evenement gestopt worden, waarvan je weet dat je ze nooit meer terug ziet op je bankrekening. Ook al heb je er geen meter voor mogen zwemmen, fietsen en lopen.
Challenge Family
Challenge Family maakt het dan weliswaar niet in eigen land (Almere) mee, de kwestie met Challenge Montpellier laat ook daar diepe sporen na. Diverse atleten hebben er al advocaten op gezet nu blijkt dat ook daar slechts 65 procent van het inschrijfgeld wordt terug betaald of – daar heb je het weer – omzetting naar een andere Challenge wedstrijd. Intussen probeert het label het blazoen op te poetsen met de introductie van een nieuwe Challenge in hartje Barcelona.
Ja, ja beste triatleten, het zijn moeilijke tijden. Voor jullie als deelnemer van evenementen, die op het laatste moment afgeblazen worden terwijl je inschrijfgeld ergens op een vreemde bankrekening verdwenen is. Maar ook voor organisatoren, die ervoor gekozen hebben een living te halen uit het organiseren van evenementen.
Intussen laat mijn trouwe penningmeester van triathlon Oud Gastel weten dat ie uiterlijk een week voor aanvang van onze race nog afgemelde atleten terugbetaald. ‘No cure, no pay Wim. Zo ben ik opgevoed.’ Lang leve de op vrijwillige basis georganiseerde triathlons.
O ja voor de nieuwkomers in onze sport: Kennen jullie de overeenkomst tussen een Ironman, een Challenge en een triathlon?
Antwoord: bij alle drie is het eerst zwemmen, dan fietsen en tenslotte lopen.
Dutch