Marloes Vos, adaptive triathlete (36): Toch van start in IM 70.3 Lanzarote met dank aan Jeannette!

Aanstaande zaterdag start Marloes met Jeannette Smelt-Bergmans als guide in de Ironman 70.3 Lanzarote. Het had nogal wat voeten in de aarde. Op het laatste moment toch nog een  JA voor deelname namens de organisatie, maar toen nog op zoek naar een guide. Haar verhaal in aanloop naar deze race.

Opnieuw ben ik een aantal weken op Lanzarote! De winters in Nederland zijn altijd een strijd. In 2020 net voor de pandemie uitbrak, mocht ik een paar dagen genieten van dit eiland en merkte ik het verschil wat klimaat en meer uren sporten in de winter met mij doet. Vorig jaar pakte ik mijn kans om 5 weken op dit eiland te verblijven. Op afstand werken, trainen en tot rust komen. Op dat moment was ik nog herstellende van mijn burn-out. Na afloop ging ik opnieuw in gesprek met mijn werkgever over de optie om ‘s winters op afstand te mogen werken. Beter voor mijzelf te zorgen in een periode, waar ik in Nederland echt op mijn tenen loop. Gelukkig ziet mijn werkgever in dat ik efficiënter en productiever ben als mijn lijf het goed doet, dus heb ik opnieuw akkoord gekregen het warme klimaat op te zoeken. En ja, daar zit ik dan opnieuw. Dit keer voor 7 weken en ik mag ook nog gaan racen hier.

Voor de Vulcano Triathlon stond ik al ingeschreven voor mijn vertrek. Een kleinschalige mooie wedstrijd op voor mij bekende routes vanuit Club La Santa. Er staan 25 nationaliteiten aan de start in de leeftijden van 18 tot dik in de 70. Hoe leuk is het dan als een oud clubgenootje je belt en vraagt: “Zal ik ook meedoen?” Het was geweldig om dit samen aan te gaan, nadat we afgelopen jaar al samen het Almere avontuur hadden beleefd. Zij startte als enige dame in age-group 65-69.

Het was een super dag met prachtig weer en voor mij was het een dag waar ik weer aan het racen was met een smile. Het was best een pittige wedstrijd, maar ik heb zeer sterk gezwommen, wel 4 minuten sneller dan een jaar geleden, ook sterk gefietst. En de magische grens van 10 km/uur hardlopen halen we nu ook in triathlon!! Ik liep een gemiddelde van 5.50 min op de km, en dat met hoogtemeters in het parcours. Dit schept vertrouwen, na vorig jaar de uitdaging te zijn aangegaan, heb ik hier opnieuw solo geracet. Ik blijf mezelf verbazen. Coach Jeroen van Geelen weet steeds weer verbetering te realiseren met de trainingen. We zijn echt op de goede weg! Dat ik zo sterk nu kan hardlopen had ik niet durven dromen! En dat fietsen gaat ook zeker nog beter worden en dan het zwemmen. Jaren van sleutelen aan techniek geeft nu ook een klein sprongetje vooruit.

Maar met die droom die ik heb om hier ooit de full distance te gaan doen, zou het mooi zijn als ik hier aan de Ironman 70.3 kan deelnemen. Een 70.3 ga ik zéker niet solo doen, Lanzarote kent geen genade. Ik ben zonder meer sterker dan voorgaande jaren. Mensen vragen me nu geregeld waarom ik nog race met een buddy, maar dat is écht voor veiligheid en stukje prikkelverwerking. Fysiek word ik sterker, dus op kortere afstanden en trainingen kan ik zeker steeds meer solo aan. Maar wanneer er méér snelheid bij komt kijken, er méér fietsers op het parcours rijden, ik een hogere hartslag heb, dan vraagt dat veel meer van mijn hersenen. Mijn reactievermogen wordt een stuk minder en ik heb een aantal dagen na de training of race aansturingsproblemen en een overprikkeld brein. Ik zou zeker ooit de uitdaging willen aangaan op langere wedstrijden onderdelen solo te gaan racen, wie weet zelfs nog een stap verder. Maar op dit moment ben ik daar nog niet aan toe. Het was dan ook een stevige domper toen in november de telefoon ging dat mijn buddy door werkverplichtingen moest besluiten zijn support af te zeggen. Het was toen ook nog steeds onduidelijk vanuit de organisatie of ik eventueel met een buddy crew zou mogen starten. Na de finish van de Vulcano Triathlon ging ik in overleg met de jury van de Canarian Triatlon bond en kreeg een go. Maar ja, dan moet je op zoek naar de mensen.  Ik heb hard gezocht naar oplossingen; vervangende guides; een guide crew; deels of dan toch maar helemaal solo? Nadat dinsdag na de Vulcano race bleek dat de laatste guide optie verviel en ik ook geen crew wist samen te stellen maakte ik mijn keuze. Heel veel tranen en overleg met mijn coach verder, kwam ik tot de conclusie dat ik op dit terrein nog niet solo kan racen. De risico’s zijn te groot en dat durf ik fysiek en mentaal nog niet aan. Dan wil ik liever nog drie weken inténs genieten van het eiland en goed getraind terug naar Nederland.

De dag erna verlegde ik weer een persoonlijke grens. Nadat ik een dag ervoor al een stuk naar het Noorden was gefietst met een local, durfde ik het aan om de gelukkig weer geopende Tabayesco te beklimmen!! En wat is het eiland prachtig! Zo groen heb ik het nog nooit gezien. De regenbuien en de vruchtbare grond maken het tot een groene oase. Door te kiezen om de 70.3 hier op het eiland los te laten, is mijn smile terug. Het avontuur kan ik aangaan en zelf grenzen verleggen zonder druk.  De angst voor het Noorden kan ik wel tackelen en deel 1 is gelukt! De haarspeldbochten bij Haria en Tabayesco zijn in de pocket!

Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik train met een glimlach en dan ineens gaat de telefoon! De boodschap: “Marloes als jij wilt racen dan ben ik er voor je!” Wat gaaf! Woensdag hakte ik de knoop nog door: geen guide, geen race! Maar wat doe je als je dan vrijdag dat telefoontje krijgt… het cadeautje omarmen en uitpakken, natuurlijk!!

Wat een rollercoaster aan emoties heb ik doorgemaakt, en dan mag ik toch nog racen! Ironman 70.3 Lanzarote, here I come! Ik ga er intens van genieten mijn buddy. Racen met een smile, en waarschijnlijk ook een paar tranen van geluk dat we samen het avontuur aan gaan. Lieve buddy Jeannette, wat ben ik dankbaar!

We spraken natuurlijk ook met buddy Jeannette Smelt-Bergmans en haar motivatie om zich beschikbaar te stellen als guide:  Ik voelde de teleurstelling in het bericht van Marloes, die kwam bij mij binnen. Ik heb vervolgens geen moment meer getwijfeld en me bij haar gemeld. Ik kan op deze manier betekenisvol bezig zijn met grote waarde. Iets voor iemand anders doen, opstaan voor iemand die wat hulp kan gebruiken.

Nog even flink trainen. Er staan een paar pittige looptrainingen op programma en nog een fietstocht van 150 km waar ik mijn angst voor de Mirador ga overwinnen en genieten van de zee! En dan zal ik morgen voor de race samen met mijn buddy de voorbereidingen treffen voor een fantastische afsluiter van deze 7 weken op Lanzarote! En ja, binnenkort horen jullie hoe dit avontuur  afloopt!