In Memoriam: Ongelofelijk om te zien hoe Dick Hoyt zoon Rick in rubberbootje legde (Hawaii ’89) – WTJ 2874

WOENSDAG – Ze maken deel uit van de illustere Ironman Hall of Fame: vader Dick en zoon Rick Hoyt, bekend als team Hoyt waren onafscheidelijk. En ook nu komen ze ergens in het hiernamaals samen, want ruim twee jaar na zijn vader is zoon Rick Hoyt afgelopen maandag overleden. Op 61-jarige leeftijd.

We schrijven 1989, Ironman Hawaii. Toevallig de eerste, die ondergetekende als journalist/volger meemaakte. En ik viel met mijn neus in de boter, want het zou de wedstrijd worden, die tot op de dag van vandaag als de Iron War in de boeken staat. Mark Allen versus Dave Scott. Twee grootheden uit de beginjaren, die elkaar geen duimbreedte toegaven. Maar het was ook de race, waarin we kennis maakten met Team Hoyt.

Tevoren was daar niet veel informatie over verstrekt. Des te merkwaardiger was het toen in dat massaveld aan de Kona Pier een deelnemer met een rubberbootje te water ging, waar even later een niet al te grote jongeman in werd gelegd. Ik zie hem nog zo vertrekken: Dick Hoyt in zo’n tuigje crawlend met het rubberbootje erachteraan. Niemand geloofde dat hij dat 3,8 km. vol zou houden, laat staan dat ie nog 180 km. zou fietsen en de marathon lopen. Maar het gebeurde wel.

Nou ja, de Europese pers geloofde het niet. De Amerikanen kenden de Hoyts al langer. Rick Hoyt werd geboren met de navelstreng om zijn nek gedraaid, waardoor de zuustofstroom werd geblokkeerd. Zijn hersenen konden zijn spieren niet aansturen. Hij zou volgens de medici niet oud worden en slechts als een kasplantje door het leven gaan. Zijn ouders dachten er anders over. Ze zagen dat er te communiceren viel met Rick en schaften een computer aan, die e.e.a. kon vergemakkelijken.

Rick bleek een intelligente jongen. Hij studeerde in 1993 af aan de Boston Universiteit, waar hij later in een computerlab werkte aan het ontwikkelen van communicatiesystemen voor mensen met een handicap. In 1977 begon Team Hoyt, toen Rick zijn vader vroeg samen mee te doen aan een loopwedstrijdje waarvan de opbrengst naar een verlamde jongen met veel doorzettingsvermogen ging. Hardlopen deed pa Dick eigenlijk nooit toen zijn zoon hem op z’n 36e de vraag stelde. Na die race zei Rick: ,,Pap, als ik hardloop, voelt het alsof ik niet gehandicapt ben”.

Zak cement

Dick begon te trainen met een zak cement in de rolstoel, omdat zijn zoon op school zat. Hij was niet meer te stuiten en op enig moment duwde hij zoon Rick voort op een 5 km.-race, die ze samen aflegden in een razendsnelle 17 minuten. De wedstrijden werden talrijker en de afstanden langer.

In totaal namen ze aan 1130 duurevenementen deel, waaronder zes Ironmans (drie keer Hawaii), 257 triathlons, 22 duathlons en 72 marathons (32 keer de Boston marathon, waar bij de start een standbeeld van het duo staat. In 2013, het jaar van de Boston-bommen waren ze nog maar 1,5 km. van de finish verwijderd). Ook ‘renden’ en ‘fietsten’ ze in 45 dagen van de west naar de oostkust, een afstand van 6011 kilometer.