Rachel Klamer na tweede plaats World Cup Karlovy Vary; ‘het gaat weer een stapje beter’; Victor Goene 27e bij de mannen – WTJ 3044

MAANDAG – Uit de mond van Rachel Klamer geen overdreven grootspraak. Na haar tweede plaats op de World Cup in Karlovy Vary was haar nuchtere reactie aan de telefoon: ,,Ik ben blij met het resultaat, het gaat in ieder geval weer een stapje beter.” Wat ons betreft enigszins eufemistisch, want World Cups blijven toch hoogstaande wedstrijden met een sterke bezetting. In de Tsjechische stad (ook wel Carlsbad geheten) was alleen Gwen Jorgensen sterker.

Toch mooi fat uitgerekend de twee nestores van het veld (Gwen is van 1986, Rachel van 1990) alle jonkies nog eens een triathlonlesje leerden. Dat Gwen binnen acht dagen twee World Cups (eerst Valencia) weet te winnen, is toch ook een teken dat de Olympisch kampioene van Rio thuis hoort op een van de triathlononderdelen in Parijs. En laten we voor Rachel hopen dat ook zij zich voor haar vierde Spelen mag opmaken.

Lichtjes strompelend door Karlovy Vary doet ze haar verhaal. ,,Met zwemmen was het kantje boord of ik het tweede groepje kon volgen. Het lukte om net aan te pikken met fietsen.” Rachel merkt wel dat ze na wat valpartijtjes minder risico’s neemt bij het fietsen. ,,Ik hang vaker achteraan de groep, maar dat kost in de bochten wel meer kracht. Met zijn zessen begonnen we uiteindelijk aan het lopen. Dat is de laatste jaren voor mezelf steeds een mentaal dingetje. Ik stel me dan de vraag: hoe graag wil ik dit? Meestal kan ik snel de knop omzetten en ook nu weer. Aan het eind van de tweede ronde ging Gwen er vandoor. Mee gaan was feitelijk gekkenwerk, maar ik probeerde het toch. Gwen had het ook lastiger dan ik dacht. Vlak voor de finish probeerde ik het nog een keer, maar toen voelde ik de pijn in mijn benen maar al te goed.” Lachend: ,,Toch iets minder vaak met de fietskoffer de trappen op voortaan. Uiteindelijk raakte Gwen op het blauwe tapijt los en was de tweede plaats een mooie bevestiging dat we weer op de goede weg zitten.”

Rachel zwom de 13e zwemtijd (18.16). De Oostenrijkse Therese Feuersinger was er al na 17.20 minuut uit. Samen met Barbara de Koning verliet Gwen Jorgensen als achtste (18.08) het water. Veel moeilijker met het hoge zwemtempo hadden de andere Nederlandse triatletes het. Eva Cornelisse had met 19.34 de 36e zwemtijd met direct achter haar Silke de Wolde. Als voorlaatste en laatste stonden Marit van den Berg (20.17) en debutante Babette Rosman (20.41) op het droge. Babette werd gelapt tijdens het fietsen, Eva stapte uit. Ook Barbara viel terug bij het fietsen, zodat ze met een 28e plaats genoegen moest nemen aan de finish. Silke de Wolde eindigde 34e en Marit van den Berg 35e op resp. 14 en 15,5 minuut van de winnares.

Brons ging naar de Duitse Marlene Gomez-Goggel, een herhaling van vorige week in Valencia. De Zwitserse Julie Derron eindigde vierde, de talenten Selina Klamt uit Duitsland en Italiaanse Bianca Seregni resp. vijfde en zesde.

Bij de mannen presteerde Victor Goene naar vermogen. De Veenendaler als 27e, goede middenmoter op een veld van 60 triatleten. Zo ver raakte zijn plaatsgenoot Jorik van Egdom niet. Jorik schoot – net als vorige week in Valencia – te kort bij het zwemmen. De wedstrijd werd gewonnen door de Amerikaan Morgan Pearson. Hij demarreerde bij het fietsen en trok zo hard door dat ze de man tot aan de finishlijn niet meer terug zagen. De Yankee, die zich onlangs kwalificeerde voor de Spelen in Parijs was liefst 1.12 minuut sneller dan de Hongaar Mark Devay, die zoals gebruikelijk weer de snelste zwemtijd noteerde. Brons ging naar de Duitser Jonas Schomburg. Oostenrijker Alois Knabl en Duitser Simon Henseleit grepen de plaatsen vier en vijf. Snelste loper Barclay Izzard belandde bij het fietsen in een tweede groep, maar herpakte zich dus met plaats zes aan de streep. Op 6.27 minuut achterstand kwam Victor binnen. Hij had de 33e zwemtijd (17.31), Jorik kwam als laatste na 18.27 aan de kant. De man voor hem was toen al een halve minuut bij zijn fiets en Devay was al twee minuten eerder vertrokken.

Wim van den Broek

Wilde in 1983 iets anders dan alleen hard fietsen, stapte snel over op microfoons uittesten, één van de drijvende krachten achter één van de oudste triatlons: Oud-Gastel, figureert in misdaadseries en mag zich ridder zonder paard noemen.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.