Terug met Long/Sanchez in IM 70.3 Pucon; Vooruitblikken Gustav, Lionel, Marlene; Dollars; WK 2025 – WTJ 3188

DONDERDAG – We ontwaken stilaan uit onze winterslaap, al werden we daarin aangenaam ‘gestoord’ door de talloze appjes, mailtjes en messenger-berichtjes voor de Trikipedia-verkiezingen, die een groot succes zijn gebleken. We hadden natuurlijk op oudejaarsdag de heerlijke Podcast Triathlon Inside van Omar, Wesley en Milan waar we te gast waren. Het begin van een jaarlijkse eindjaarstraditie! En op nieuwjaarsdag een lekker primeur met eindelijk weer eens een gaaf pro-team, ook onder de naam Triathlon Inside. Wat een topformatie zeg: Menno Koolhaas, Milan Brons, Tristan Olij, Marlene de Boer en Diede Diederiks! Dat wordt genieten dit jaar.

De overige nieuwtjes lieten we nog een beetje lopen, al gebeurde er natuurlijk best het nodige.

IM 70.3 Pucon: klassieker voor Sam Long

Nog niet veel wedstrijden overigens, enige uitzondering is in deze tijd van het jaar altijd de Ironman 70.3 in Pucon Chili. De eerste klap is een daalder waard, zoiets moet Sam Long gedacht hebben. Uitzinnig van vreugde bereikte de Amerikaan als eerste de finish in 3.46.31 uur.

 

Uiteindelijk was zijn voorsprong op thuisfavoriet Martin Ulloa nog bijna zeven minuten. Zo lagen de kaarten er na het zwemmen nog niet bij. Verklaarbaar, want Sam Long staat niet te boek als de rapst man in het water. Hij moest 3,5 minuut toelaten op de Chileen Vicente Trewhela. Eenmaal op zijn stalen ros trok de Amerikaan al snel de zaken recht, halfkoers was Trewhela leider af. Het tempo van de Yankee was iedereen veel te machtig.

Op de halve marathon viel Trewhela weg en kwam zijn landgenoot Martin Ulloa er voor in de plaats. Hij liep lang op de tweede plaats tot de Argentijn Luciano Taccone nog langszij kwam: 3.53.11 en 3.53.40 uur waren hun eindtijden. naar zilver in 3.53.11. Ook de Canadees Matthew Sharpe liep Trewhela nog voorbij. Als tweede Chileen finishte hij op een vijfde plaats nog wel voor de Braziliaanse routinier Igor Amorelli. Sam Long vierde een dubbel feestje: Pucon, waar hij debuteerde, was zijn tiende IM 70.3-zege tot dusverre. De vice-wereldkampioen van 2020 is het kunstje niet verleerd.

Eerste IM 70.3-winst voor Marta Sanchez

Ook bij de vrouwen werd de basis voor de eindzege bij het fietsen gelegd. Met dat verschil dat de Spaanse winnares Marta Sanchez Hernandez gelijktijdig met concurrentes Elizabeth Bravo uit Ecuador en de Chileense topfavoriete Barbara Riveros uit het water kwam. Op de fiets nam Sanchez liefst tien minuten voorsprong, bij het lopen werd ze daarna niet meer bedreigd. Sanchez won in 4.19.18 uur, Bravo greep zilver in 4.26.07 uur en zesvoudig winnares en titelverdedigster Riveros nam genoegen met brons in 4.27.48 uur. De Braziliaanse Pamella Oliveira volgde als vierde. Voor Sanchez was het haar allereerste IM 70.3-zege.

In totaal bereikten 1465 triatleten de finish. Onder hen 1 Nederlander. De aantrekkingskracht van Ironman-races all over the world blijft onverminderd groot. Triatleten trekken zich van interne strubbelingen of machtsstrijd om Andrew Messick op te volgen als CEO feitelijk niks aan. En waarom zouden ze ook? Zij willen sporten. Het is overigens een klassieker van formaat, dat Pucon. Al 32 jaar op de kalender en al 20 keer onder het Ironman-label. Daarmee de langst lopende wedstrijd in Zuid-Amerika.

ZONDAG 7 JANUARI: IRONMAN 70.3 PUCON (CHL)
M:
533.Joel Wobma 5.56.47 (82e M30)

Gustav zwemt als een malle

De Noren azen dit jaar op Olympische titelprolongatie. Als het niet van Kristian Blummenfelt komt, dan moet het van zijn evenknie Gsutav Iden komen. In de wedstrijden vorig jaar leken beide mannen nog ver verwijderd van goud. Iden helemaal. Na zijn magische winst op het WK Ironman Hawaii schakelde de Noor weer over op de Olympische afstand, maar een achillespeesblessure verstoort vooralsnog zijn aanloop naar Parijs. Ook bij een laatste training in Marokko keerde het euvel terug. Lopen gaat dus even niet zoals het zou moeten zijn, zwemmen kennelijk des te beter. Om met een beroemd voetballer, die deze week bij het overlijden van Franz Beckenbauer weer even genoemd werd, te spreken: Elk nadeel heb z’n voordeel!

Laatste jaartje Lionel, daarna coach en kampioenenmaker

Voor Lionel Sanders (35) zijn de Spelen nooit een doel op zich geweest. Al vrij snel in zijn carrière wist hij dat zijn krachtlijf meer geschikt was voor het langere werk en dat heeft hij genoegzaam bewezen. Het afgelopen seizoen was niet z’n allerbest. Vooruitkijkend op 2024 stelt ‘The Colonel’ vast dat het een ‘do-or-die’ jaar gaat worden. Lukt het niet, dan kon het voor de Canadees wel eens zijn laatste pro-jaar zijn.

Maar….,,I am now crazy motivated. I am more motivated than I have ever been right now. It’s do or die, back against the wall, I’m the coach, I’m in charge and you’re going to see this season my coaching on display.”

Door de nadruk te leggen op dat ‘self-coaching’ solliciteert Sanders feitelijk openlijk naar een rol als coach en kampioenenmaker. In zijn eigen woorden: ,,What do I want to do when this is all said and done? I want to be a professional coach, coaching professional athletes who want to win the world championship. This is me proving that I understand what I’m doing.”

Marlene zwemt weer vaker

Vel triatleten blikken in januari vooruit. Zo ook Marlene de Boer, die bij de Trikipedia-verkiezingen van triatlete van het jaawr op drie na de meeste stemmen haalde. De Amsterdamse zegt vorig jaar de liefde voor het zwemmen weer hervonden te hebben. ,,De frustratie van zwemmen in een druk zwembad eiste vorig jaar zijn tol. Ik zocht er een excuus in om niet te vaak te gaan zwemmen. Maar sinds mei vorig jaar ben ik weer vijf, zes keer per week gaan zwemmen. En het belangrijkste van alles: ik kreeg weer plezier in het water. Er is nog veel werk aan de winkel en het kost zo veel tijd, energie en geduld om een stap voorwaarts te maken. Nu is het: op naar 2024 om een nog snellere zwemster te worden.”

Dollartekens

In het rijtje grootverdieners komen bovengenoemde atleten overigens geen van allen voor. In de top 20 dus geen Sam Long, geen Gustav Iden, geen Lionel Sanders en geen Marlene de Boer. De meeste dollartekens stonden in de donkerbruine ogen van Anne Haug (ruim 335 duizend dollar). Op plaats twee volgde Kristian Blummenfelt (ruim 325 duizend dollar). Omdat de fiscus ook meeleest, zullen we het bij de twee hoogst geplaatsten laten.

Wollongong krijgt WTCS Finale in 2025

De kalender van 2024 is zo goed als ingevuld. Hoogtepunten worden uiteraard de Olympische Spelen in Parijs, de WK’s Ironman Nice en Hawaii en de WTCS finale (voorheen Grand Final) in Malaga. Voor het tweede jaar op rij in Spanje dus, want Pontevedra was in 2023 gastorganisatie. Geen derde Spaans jaar, want deze week bevestigde World Triathlon dat het WK/WTCS  finale in Wollongong, Australië gehouden wordt.

Triathlons in industriestad Wollongong worden al gehouden sinds 1996. Regelmatig was de continentale Oceanic Cup te gast in de stad, die bijna 250.000 inwoners telt. De komende jaren wordt de race opgewaardeerd. Dit jaar al als World Triathlon Cup, volgend jaar dus WTCS Finale en in 2026 wederom als World Cup.

Rotterdam steeds vergeten

Het was weer even geleden dat Down Under grote kampioenschappen plaats hadden. Met dit jaar het WK Multisports in Townsville en volgend jaar dus Wollongong zet World Triathlon de Australische triathlonsport terug op de kaart. Het is alleen wel jammer dat in elk persbericht van de wereldtriathlonorganisatie de meeste vorige locaties (Londen, Boedapest, Auckland, Gold Coast etc.) de revue passeren en in dat rijtje nooit of te nimmer Rotterdam wordt genoemd. En toch was 2017 echt het jaar waarin de complete wereldtop bijeen was in de Maasstad. De kans dat het nog eens gebeurt, is namelijk niet zo heel groot. Dus laten we het koesteren.

We zijn weer beetje bij. Tussendoor konden we het natuurlijk niet laten om ook het natuurijs nog even te proeven. Maar dat lijkt voorlopig weer even voorbij.