Even babbelen met Menno Koolhaas vlak voor de race op Kona

Mooi dat atleten vlak voor de start van de race van hun leven nog even de tijd nemen om Trikipedia op de hoogte stellen hoe ze er voor staan, hoe ze zich voelen en wat hun verwachtingen zijn.

Menno Koolhaas aan het woord:

Het is bijna zo ver voor ons, we zijn binnen 48 uur van de start, Het is nu vooral benen omhoog, niet te veel meer doen. We hebben nog een briefing en nog een beetje ion beweging blijven; een beetje zwemmen en een beetje fietsen. Lopen doe ik niet meer, dat doe ik zaterdag voor het eerst weer! 
Het is allemaal heel bijzonder hier te zijn, het is iets waar je al jaren van droomt en nu ben je hier, dus dat is heel bijzonder, heel leuk om te zien en mee te maken.
Je ziet super veel atleten, agegroep-atleten maar ook de pro’s. Het is gewoon een hele mooie sfeer hier op Hawaii dat is ook wel echt vet om aan mogen deel te nemen als Pro.
De voorbereidingen gingen goed, we (Tristan Olij, Guido Vroemen en ik) zijn ruim twee weken gelden hier aangekomen. We hebben hier de trainingen verder afgewerkt, we hebben nog een goede week kunnen draaien hier vorige week. 
Mijn voorbereiding was niet allerbest, na Frankfurt heb ik een beetje gekwakkeld met lopen. Voor Frankfurt was dat ook wel een beetje aanwezig aanwezig. Ik was op hoogte gegaan na Frankfurt, naar Livigno. Daar bleek dat het lopen niet ging, de klachten werden steeds erger en heb ik het trainingskamp na een week moeten afbreken. We ijn terug gegaan naar Nederland, een MRI laten maken en daar bleek dat ik een lichte stressreactie/stressfractuur in mijn scheenbeen had. Geen goed nieuws dus en eigenlijk heb ik toen heel snel de knop omgedraaid en te zeggen: ik ga er alles aan doen om toch naar Kona te gaan. Het zou toch heel wat zijn als je deze wedstrijd aan je voorbij moet laten gaan.
Uiteindelijk heb ik een traject gevolgd waarin ik heel veel gefietst en gezwommen heb en een periode van vierenhalve week niet heb kunnen hardlopen. Na die periode heb ik het lopen weer op kunnen pakken met dank aan Anna TopSupport in Eindhoven, op een apparaat dat zorgt dat de schokbelasting minder is. Dat ging eigenlijk best wel goed , vervolgens ben ik naar Hawaii afgereisd.
Donderdag 10 oktober heb ik hier de eerste looptraining weer kunnen doen! Best wel gek, hier aankomen en dan voor het eerst in 5 weken weer buiten gelopen. Dat ging gelukkig goed, ik had eigenlijk niet verwacht dat het zo goed zou gaan met lopen. Mijn verwachting was dat ik af en toe een half uurtje zou kunnen lopen, maar ik heb afgelopen zaterdag nog een hele goede duurtraining af kunnen werken met lopen. 24 kilometer, dat was iets wat ik van te voren niet had kunnen denken, een hele positieve opsteker.  
Ik denk dat ik qua fietsen en zwemmen heel erg goed in orde ben en dat het met lopen ook niet gelijk weg is, alleen ik durf niet te zeggen dat het dezelfde vorm is als in Frankfurt. Ik heb echt wel wat looptrainingen gemist, maar we gaan het zien.
Uiteindelijk is het de eerste keer voor mij op Kona en ik hoop dat ik gewoon een degelijke wedstrijd neer kan zetten., dat ik gelijk de wedstrijd hard kan maken met het zwemmen, dat is ook wel mijn intentie. Met het fietsen niet te veel tijd te verliezen en met lopen hopen op een wonderdag. Wat er van een heel jaar trainen met lopen nog in de tank zit in één wedstrijd er uit te kunnen gooien en daar zal ik op moeten focussen en dat ga ik ook zeker doen. 
Het is een mythische wedstrijd, er kan hier van alles gebeuren. We gaan het gewoon zien, koppie erbij houden, jezelf niet gek laten maken. Je ziet bijvoorbeeld hier in de weken voor de wedstrijd nog allerlei monstertrainingen doen en zichzelf klaarstomen op de gekst mogelijke manieren. Wij hebben onszelf best rustig gehouden en dat we alles er op race-day eruit willen laten komen en ik denk dat dat er goed in zit. We gaan er gewoon het beste van maken.
Ik zou heel erg blij zijn met een top 15, helemaal blij zijn met een top 10 klassering! Dat is eigenlijk waar ik op mik, maar gezien de voorbereiding zou ik het ook niet gek vinden dat het op een gegeven moment met het lopen niet gaat. Dan moet ik gewoon mijn meerdere erkennen en is het helaas niet de beste voorbereiding geweest, maar dan ben ik hier wel geweest en haal daar heel veel ervaring uit. Maar in eerste instantie ga ik er natuurlijk volle bak voor. Ik ben trots dat ik namens Nederland als Pro  , na een x-aantal, weer kan vertegenwoordigen en trots kan maken.

Ruud de Haan

Ruim dertig jaar geleden aangestoken met het triathlonvirus. Als super-recreant races gedaan en door toedoen van Mels de Kievit aan de micro beland en die nooit meer los gelaten. Samen met maatje Wim van den Broek zo veel meer dan 1000 wedstrijden als speaker gedaan. Zo af en toe actief voor Eurosport als commentator bij triathlons.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.

nl_NL_formalDutch