Terugblik op Ironman 70.3 Dubai met Olaf van den Bergh: van topsprinter naar toptriatleet; NK Nieuwkoop naar 19 september – WTJ 1775
ZATERDAG – Vaak betrap ik ook mezelf erop dat je dezelfde triatleten aan de tand voelt over hun verwachtingen vooraf en uiteindelijke resultaat nadien. Ik sta daar overigens niet alleen in, sportmedia speelt graag op safe en ontdekt – zeker in kleinere sporten als de onze – talenten vaak relatief laat. Maya Kingma is mooi voorbeeld van iemand, die 10 jaar geleden al aan de start stond, mooie stappen gemaakt maar pas sinds vorig jaar echt in vrijwel alle kranten terug te vinden. Als er dan plots zo’n Olympische kandidatuur aan hangt, wordt men wakker.
Maar zelf doen we het ook te vaak. Dan bellen/appen we met Yvonne, met Els, met Rachel, met Marco, met Bas, met Jorik, met Quinty enzovoorts. Maar we vergeten een grote groep triatleten, die ook lekker aan de weg timmert. Ik moest hier aan denken toen ik de uitslagen van de Ironman 70.3 Dubai doornam. Tuurlijk is het logisch om even bij Leanne, Diede, Tessa en Tristan te informeren hoe het gegaan is. En ook als het minder gaat – zoals bij Robert – dan is het toch even vragen naar het hoe en waarom.
Mogen wij voorstellen: Olaf van den Bergh triatleet op weg naar Hawaii en…de Spelen van Tokyo
Maar in Dubai dook een andere topatleet op, die we echt serieus moeten gaan volgen. Zijn naam: Olaf van den Bergh. Brabander bovendien. 27 jaar. Woonachtig in Den Bosch en werkzaam als fysiotherapeut. Geboren ook in Oeteldonk, maar geruime tijd in Boxtel gewoond. Een man met een bijzonder sportverleden en -toekomst. Want met een beetje geluk is deze triatleet dit seizoen zowel in Tokyo als Hawaii actief. Lees hier hoe dat zit.
Sporten doet hij van jongs af aan. Hockey vanaf zijn zevende, die het vooral van zijn snelheid moest hebben kwam hij in 2007 bij atletiekclub Marvel terecht. Daar trainde hij onder Drewes van Kampen. Vervolgens de overstap naar een grotere club Prins Hendrik in Vught. Van middenafstandsloper ging hij zich richten op de sprint. Dat ging hem goed af met name de 400 meter werd zijn onderdeel. Als junior was hij op dat nummer in eigen land nauwelijks te kloppen. In 2011 haalde hij drie Nederlandse titels (100, 400 meter out- en indoor) en mocht hij naar het Europese Jeugd Olympisch Festival in het Turkse Trabzon. Daar werd hij vijfde in een topveld.
Het gaf hem het besef dat er meer in het vat zat. Olaf ging wonen op Papendal waar hij trainde onder bondscoach Wigert Thunnissen. Zodoende boekte hij nog steeds progressie op 400, maar ook op 60, 100 en 200 meter. Zijn pr’s: 7.11 op de 60 meter, 11.09 op de 100 meter, 21,92 op de 200 meter en 47,80 op de 400 meter. In 2015 stagneerde zijn ontwikkeling en keerde Olaf terug naar Vught, waar hij met een nieuwe groep en nieuwe trainer verder werkte aan zijn carriere. Internationale roem met deelname aan grote EK’s en WK’s blijft helaas uit. In 2018 – Olaf is dan al enkele jaren fysiotherapeut besluit hij te stoppen met atletiek.
Olaf maakt snel faam
En dan ineens duikt zijn naam op in triathlons als Terheijden en Maasdijk (beiden top vijf) en doet ie mee aan de Ironman Hamburg 2019. Meedoen is wat zachtjes uitgedrukt, want hij debuteert met 9.54 uur. En vrijdag is hij na Tristan Olij de tweede Nederlander en podiumman bij de M25, waar hij tweede wordt. Temidden van zo’n zestig pro’s en 1100 agegroupers komt Olaf als 53e over de streep in een razendrappe 4.03.04 uur. Nu weten we wel dat er in Dubai snelle tijden gerealiseerd worden op het vlakke parcours, we weten ook de altijd weer terugkerende discussies over stayeren (in dit geval beklaagden Joe Skipper en Andi Boecherer zich erover), maar feit blijft dat Olaf hier een dijk van een wedstrijd neerzette. Dinsdag vloog hij erheen samen met collega-triatleet Tim Soetens, vrijdagavond na de wedstrijd pakten ze gelijk het vliegtuig al weer terug naar winderig Nederland.
En vandaag – zaterdag – spraken we met Olaf. Want echt bekend in het triathlonwereldje ben je nog niet. Schets ons je bijzondere sportachtergrond eens?
,,Klopt, ik ben pas sinds 2019 in triathlon beland. Ik heb in 2018 na het NK atletiek mijn spikes aan de wilgen gehangen nadat ik jarenlang fulltime voor de topsport ben gegaan. Naast meerdere NK titels op de 400m en als absoluut hoogtepunt een 5e plek op het jeugd olympisch festival, merkte ik dat ik mijn droom, de absolute top halen op deze afstand niet meer reeël was. Ik wilde toen op zoek gaan naar een nieuwe uitdaging en heb toen in 9 maanden tijd toegewerkt naar een hele IM in Hamburg (9.54). Gewoon een keer die hele finishen en dan lekker fulltime werken, een normaal leven leiden, dat was het idee. Maar goed, zoals jij ook weet, de sport is verslavend, en mijn prestatiedrang die ik in sport altijd heb gehad stak de kop weer op. Toen besloten om alles te zetten op een mooie tijd op een hele in 2020. We weten allemaal hoe dat jaar gelopen is, maar mijn gretigheid nam niet af. En nu heb ik in Dubai aan mezelf kunnen laten zien dat ik op de goede weg zit voor een hele mooie full distance uitslag ook.”
Op de website van het Run2Day Racingteam beschrijft Olaf zijn finish in Hamburg het moment waarop de speaker YOU ARE AN IRONMAN tot hem uitspreekt. ,.Het zijn de woorden waar elke triatleet ’s nachts van droomt, inclusief ikzelf. In 1 jaar mijzelf klaarstomen van 400m atleet op de baan naar die volledige triatlon, menig persoon heeft mij voor gek verklaard. Van 8 keer in de week trainen met de sprint selectie op Papendal naar uren in mijn eentje op de racefiets, rennend over het asfalt of half verzuipend in het zwembad. Ondanks het feit dat mijn lichaam topsport gewend was sinds mijn 16e, was de nieuwe manier van trainen een aanslag voor mijn pezen en spieren. Van hooguit 800 meter achter elkaar lopen moest ik lange duurlopen gaan doen opbouwend naar 30km. Een totaal andere manier van trainen, lopen, en ook nog eens 2 nieuwe disciplines. Termen als ‘kort grondcontact’, ‘front side mechanics’ en ‘acceleratievermogen’ werden ingeruild voor hartslagzones, duurlopen en een soepele tred. Maar de passie voor het sporten bleef onveranderd. Het beste uit jezelf halen en je eigen grenzen opzoeken is in mijn ogen het mooiste wat er is. Nu, anderhalf jaar verder, heb ik de marathon in Berlijn, Amsterdam en Rotterdam gelopen maar bovenal die magische woorden mogen horen in Hamburg. Na 9 uur en 54 minuten was daar de ultieme ontlading op de finishlijn, een magisch gevoel. Na anderhalf jaar alleen trainen is het heerlijk om in het Run2Day Racingteam mensen te vinden die net zoveel passie en plezier in het lopen hebben. Ongeacht wat ieder zijn doel is zoekt ieder zijn eigen grenzen op. De prestatiegerichte sporter in mij is nooit verdwenen, dus het doel voor 2020 was al snel duidelijk: plaatsen voor het WK Ironman op Hawaii, de ultieme triatlon. Om daar weer die magische woorden te mogen horen. ‘You are an Ironman!’
Spaanse Ironman als springplank naar Hawaii
Geen 2020, dan maar 2021. Olaf richt zich op de Ironman in het Spaanse Vitorria-Gasteiz in juli, die gelukkig nog altijd op de kalender staat. De overgang van sprintkanon tot duursporter is toch vrij zeldzaam. Hoe is dat gegaan Olaf?
,,Ja, ik kan niet ontkennen dat de switch vrij apart is. Merk dat mijn lichaam echt moest wennen aan deze kanteling, mijn kuiten liepen al helemaal vol na 6 km achter elkaar rennen. Ik ging nooit verder dan hooguit een kilometer in training ook in spiermassa ben ik een hoop afgevallen ondertussen, hoewel het zwemmen natuurlijk ook veel kracht vraagt. Zwemmen heb ik in eerste instantie mezelf aangeleerd, Youtube Tutorials kijken en dan vervolgens klungelen in het zwembad. Brutaal om wat tips vragen aan de ervaren rotten die daar urenlang baantjes trekken en mezelf laten filmen door mijn vriendin om de (confronterende) fouten te analyseren. Zo heb ik me weten te redden tot en met de Ironman Hamburg. Afgelopen jaar ben ik wel verschillende cursussen gaan volgen en nuttige sessies met Hylke Sietzema van Tri2One Coaching (jou vast bekend!) en hebben me weer een stap in de hardere/efficientere richting doen zetten, maar zoals bij veel triatleten is er voor mij bij dit onderdeel nog veel werk aan de winkel.”
,,Fietsen doe ik al wel langer, al was het echt maar mondjesmaat. Ik mocht op mijn zestiende kiezen tussen een racefiets en scooter van mijn ouders. Sportminded dat ik ben vond ik het eerste natuurlijk veel gaver. Zo ben ik meteen na de Jeugd Olympische Spelen op vakantie geweest bij de Alp d’Huez om enthousiast de auto uit te springen, fiets te pakken en vervolgens halverwege de berg geparkeerd te staan met een hongerklop omdat ik natuurlijk geen idee had van duursport en voeding. Maar mijn passie voor snelheid en doorduwen terwijl het lactaat uit je oren spuit, die ik vroeger op de 400m had, kan ik perfect kwijt in het fietsen. Heerlijk machtig gevoel om met 43,5 gemiddeld in Dubai 90 km lang te rammen!”
Dat kan ik me voorstellen. Je deed Ironman 70.3 Dubai alsof je nooit anders hebt gedaan. Een half uurtje van de Deense winnaar Daniel Baekkegard, twintig minuten na Tristan Olij als tweede Nederlander! Dat betekent nagenieten op het terras in Dubai?
,,Haha nee, we zijn gisterenavond meteen teruggevlogen. Sowieso was dit een vrij spontane actie van mijzelf en Tim. Twee weken geleden besloten om deel te nemen, nadat de geruchten vrij sterk werden dat de wedstrijd definitief door zou gaan. Laatste moment dus vlucht geboekt waardoor de vliegtijden niet ideaal waren (kwamen daar dinsdagnacht aan en vertrokken dus zelfde dag als de wedstrijd nog). Voorbereiding was dus niet helemaal optimaal, maar joh, mij hoor je zéker niet klagen na deze race.”
Dubai, Vittoria-Gasteiz Ironman, Hawaii. En dan ga je tussen de bedrijven door waarschijnlijk ook nog naar de Olympische Spelen? ,,Klopt, maar niet als atleet maar als fysiotherapeut van de atletiekploeg. De afgelopen jaren was ik dat al bij de EK’s en WK’s atletiek en het zou ook voor de Spelen het geval zijn. De kans dat het dit jaar alsnog zal zijn, is vrij groot. Je hoort het al, mijn leven is een en al sport. Nu na Dubai lekker de beentjes omhoog, over vier weken mag ik in de elite marathon in Hamburg, speciaal georganiseerd zodat atleten nog de olympische limiet kunnen slechten, het vrouwenveld hazen. 2.29 is gevraagd tot aan de finish, dus ik mag aan de bak.”
Dat mag je wel stellen Olaf. Dank je wel voor je verhaal over een zeer boeiend, afwisselend sportleven. Eens te meer het bewijs dat elke atleet zo zijn/haar eigen verhaal heeft. We gaan je vanaf nu nog intensiever volgen natuurlijk met die ultieme race op Hawaii als volgend hoogtepunt in jouw sportleven.
Nieuwkoop en Stiens gaan naar het najaar
Tot slot in deze WTJ nog twee niet onbelangrijke wedstrijd verschuivingen. Het NK halve triathlon van Nieuwkoop gaat naar zondag 19 september. Deelnemers aan het WK Ironman 70.3 in St. George zullen het NK moeten laten schieten, al verwachten we niet heel veel Nederlanders in de Amerikaanse wedstrijd. Opmerkelijker is dat op die 19e september ook de triathlon van Alphen aan den Rijn op onze kalender staat. Aardrijkskunde is niet onze sterkste kant, maar volgens ons ligt er maar 10 kilometer tussen beiden plaatsen…. De BronSnijder Triathlon Friesland zoekt het ook verderop in het jaar. Niet op 27 juni (!) maar drie maanden later op 25 september reizen we af naar het hoge noorden. Ook dan twee triathlons vlakbij elkaar: Franeker en Stiens (20 kilometer verschil), met dien verstande dat Stiens op zaterdag en Franeker op zondag zit. Dus wellicht een mooie combi.
Dutch