Maya en haar fiets; Mo 9e; Martin en Rob vooraan IM Cairns; Nederlandse winst Durban – WTC 1885

DINSDAG – Het is The Day After the Day After. Het leek ons goed om niet tussen alle drukte te gaan zitten en pas gaandeweg de week met Maya Kingma contact te leggen wat er zoal op haar af kwam na die daverende WCTS-zege in Leeds. Voor de tweede keer in de geschiedenis van de World Triathlon Series. Exact 1192 dagen nadat Rachel Klamer Abu Dhabi op haar naam schreef.

Natuurlijk teren we als triathlonminnend volkje nog wel even na op Maya’s coup en haar kandidatuur op een Olympische medaille. We deden dat met een live belevingsverslag (wat hier en daar op het commentaar van Jack van Gelder leek), we brachten haar eerste reacties aan de finish en natuurlijk die fabelachtige finishbeelden.

Drie uur gezocht: geen fiets van Maya

Inmiddels wordt de euforie al weer enigszins ingehaald door de realiteit, want Maya stond maandag op Schiphol. Maar de feestelijke aankomst werd danig vertroebeld door het ontbreken van haar fiets op de vlucht terug. En ook na lang zoeken was de tweewieler, waarmee ze de kopgroep van drie dicteerde nergens te vinden op het vliegveld. ,,Het is de enige fiets die ik heb, ik moet er ook de Olympische Spelen mee doen”, klonk lichte paniek bij de kampioene. Drie uur wacht ze nog en dan neemt ze de trein huiswaarts. Woensdag vertrekt ze al weer voor een hoogtestage in de Franse Pyreneeën. En die fiets dan? ,,Daar komt een oplossing voor”, weet ze zeker. Lijkt ons vanzelfsprekend: de grootste kans op Olympische eremetaal voor Nederland sinds triathlon in 2000 werd ingevoerd, laten we toch niet in de kou staan.

Het verwonderde ons wel: kan een professioneel triatlete toe met slechts 1 fiets? Wat ons evengoed ook verwonderde in Leeds: waar waren de Oranje-coaches op het moment dat Donald Hillebregt met zijn race bezig was? Tijdens het lopen zag hij – naar eigen zeggen – niemand meer van het begeleidingsteam.

Andere wedstrijden in weekend: Dnipro Junior Cup

Eerst nog wat wedstrijden, waarvan we nog niet alles binnen hadden op zaterdag of zondag. De ETU Junior Cup in Dnipro bijvoorbeeld. Waar Youri Keulen en Dorian Horsten bij de elites mee deden en met een 13e en 31e plaats huiswaarts keerden (trouwens Dorian was met vader/fotograaf Peter al weer op weg naar een race in Portugal), deden er bij de junioren vooral Oosteuropese deelnemers mee. De winst ging naar de Let Arturs Liepa en Russin Daryia Firsova. De andere podium-triatleten kwamen uit Kazachstan en Polen bij de jongens, respectievelijk Yegor Krupyakov en Marcin Stranglewicz en twee Oekrainse meisjes Mariia Aha (o die…) en Anastasiia Terentieva.

African Cup Sharm El Sheikh: Mo negende

Ook van de race van Mohamad Masoo bleven we enige tijd in het ongewisse. De vrouwenwedstrijd stond al lang en breed op de World Triathlon site, maar de mannen niet. Nu blijkt dat Mohamad negende geworden is, slechts twee seconden sneller dan zijn Syrische landgenoot Mohamad Alsabbagh. We hadden het idee dat de klasseringen korter waren en de verschillen groter. Evengoed deed Mo goede zaken en zijn de Spelen binnen handbereik. Hij zal voor de medailles geen grote rol kunnen spelen, maar zijn land vertegenwoordigen op het hoogste sportplatform is heel wat waard. De African Cup in Sharm El Sheikh werd overigens gewonnen door Grigory Antipov voor zijn tweelingbroer Mikhail. De nummer drie kwam helemaal uit Ecuador. Het was Juan Jose Andrade Figueroa.

Martin Sprong verdient slot Hawaii, maar kan er niet heen

Nog een merkwaardig verhaal, maar dan uit de door Max Neumann en Kylie Simpson gewonnen Ironman Cairns. Onder de 1100 deelnemers waren immers ook zes Nederlanders en zoals jullie bij heles van ons gewed zijn vermelden we hun prestaties ook. Twee mannen bij de eerste veertig en allebei top tien in hun agegroup.

Martin Sprong hield er zelfs een slot voor het WK Ironman Hawaii aan over. Terug in zijn stad Melbourne kreeg Martin maandag een e-mail dat hij dankzij zijn vijfde plaats gekwalificeerd was. Toch gaat hij niet. Dus vroegen we waarom? ,,Ja het is flink balen. Dan haal je Hawaii en kan ik er niet heen. Helaas zit ons land op slot door Covid en is het zeker dat we nog het hele jaar niet internationaal mogen vliegen. Daarnaast geeft Ironman ons niet de keuze om het slot over te zetten naar volgend jaar.”

‘Ik kom terug op IM’

Dat is dus wel even zuur voor Martin en al die Australische agegroupers, die het land niet uit kunnen voor wedstrijden. ,,Ja hier zijn ze erg streng. Het is voornamelijk moeilijk om terug in het land te komen en je moet betalen voor quarantaine. Maar ik laat het hier niet bij. Kom zeker nog terug op Ironman afstand”, zo klinkt het strijdlustig.

Terugkomend op zijn race, was Martin super tevreden met zijn 9.17 uur. ,,Ik wist dat ik goede vorm had maar dit was ver boven verwachting. Had een top dag van start tot finish en geen echte slechte momenten gehad. Ik sprak Rob Pouw na de finish ook nog even, die had ook een goede gekend!”

Rob Pouw: 105km. beuken tegen de wind is zwaar

Wat een toeval, want ook wij spraken Rob nog (telefonisch weliswaar). Een kleine twee minuten na Martin kwam hij binnen in 9.19 uur. ,,Het was een mooie zware dag. Swim was redelijk choppy. Op de fiets kwam de zon goed door en werd het best warm, maar het was vooral ongeveer 105km met een goede windkracht 4 vol tegen wat het zwaar maakte.”

Rob moest een tandje terugschakelen bij het fietsen en was benieuwd of het met lopen nog goed zou omen. ,,Ik had helaas niet de beste fietsbenen, maar gelukkig ging de run daarna wel heel goed en heb ik een 3:08 marathon kunnen lopen. Veel geleerd en een mooi PB in mijn tweede hele om de dag mee af te sluiten. Overigens ook erg leuk om na de finish Martin Sprong te ontmoeten die ook een prachtige tijd neerzette.”

Beide Nederlanders kenden elkaar tot dusverre niet, maar dat is dus snel veranderd. Sport verbroederd. Het complete lijstje van zes:

31.Martin Sprong 09.17.06 (5^e M30)
39.Rob Pouw 09.19.47 (8^e M35)
191.Bas Crameri 10.24.47 (38^e M40)
282.Andre Bremmer 10.55.24 (52^e M40)
554.Fred van der Tang 12.17.04 (62^e M50)
V:
182.Helena Fooij 14.11.11 (11^e F55)

Van de Belgen presteerde Stephane van der Bruggen (al jaren Down Under woonachtig) uitstekend met een 57e plaats totaal in 9.32.32 uur. Het was tevens goed voor zilver bij de M45.

Twee Nederlanders in Kohala Coast Ironman 70.3

In de Pacific waren ook ruim duizend triatleten bijeen voor de Ironman 70.3 Kohala Coast Hawaii. De agegroup-only race werd gewonnen door de Amerikaan Justin Riele. Twee jaar terug was dat ook al zo en vorige jaar ging de wedstrijd niet door. Dus titelprolongatie voor Justin in 4.12 uur. Landgenoot Devin Volk werd tweede en brons ging naar voormalige Olympiër Manuel Huerta, die op de Spelen van Londen nog uitkwam voor USA maar nu woont en sport voor Puerto Rico. Hij werd overigens 51e op die Spelen.

Bree Wee is een bekende Amerikaanse triatlete. Ze won Kohala Coast op Big Island in 5.06 uur. Het podium was compleet Amerikaans met Christina Case drie minuten later als tweede en Teresa Webb op vijf minuten als derde. Twee Nederlanders zoals gezegd. Hier komen ze:

240.Alexander van Grootel 06.05.03 (22^e M25)
294.Felix Schadeck 06.20.28 (39^e M30)

Berber Kramer wint Ironman 70.3 Durban

De uitsmijter bewaren we voor het laatst want zoals speaker-collega’s Paul Kaye en Gordon Graham al tot hun grote vreugde via hun socials verkondigden: in Zuid-Afrika was ook eindelijk weer een wedstrijd. De stad Durban gaf groen licht voor de Ironman 70.3. Zo konden op 6 juni zo’n 760 triatleten te water voor de halve triathlon. Ook hier agegroup-only, maar omdat er weinig wedstrijden zijn, waren er toch wel enkele toppers. James McCallum was superieur in 4.01 uur. Elf minuten daarna kwam routinier Raynard Tissink over de streep als tweede. Het speakerteam mocht hun derde landgenoot op brons verwelkomen: Rudolf Naude, maar wel al 16 minuten na de winnaar.

Tja en toen stond er bij de winnares toch echt een rood-wit-blauw vlaggetje in de uitslagenlijst. Berber Kramer was haar naam. De mannen in Durban twitterden:

Oh yes, great race Berber Kramer. The Dutch age-groper putting in a solid effort in her first ever race in South Africa

It Heidenskip

En ja, zo is het wel natuurlijk. Berber is geboren in het Friese It Heidenskip. Voor haar werk verhuisde ze eerste naar Washington D.C. en de komende twee jaar ‘resideert’ de Friezin uitkomend in de F35 in de Keniase hoofdstad Nairobi. Twee jaar terug keerde ze voor de Frysman terug naar haar geboortegrond. Berber werd toen vierde. Nu won ze overtuigend haar allereerste Ironman 70.3 in 4.46 uur. Liza Visser (klinkt ook Nederlands, maar dat heb je met Zuidafrikaanse namen) werd tweede op twaalf minuten. Christelle Hattingh kreeg zestien minuten aan haar broek, maar het was voldoende voor brons. Er deden twee Nederlandse vrouwen mee. Hier staan ze:

1.Berber Kramer 04.46.14 (1e F35)
127.Bianca Hersov 06.49.25 (10e F50)

Morgen weer meer nieuws, wedstrijden, reacties, reportages en vooral….bijzondere achtergrondverhalen.