Wereldtitel voor Spaanse/Venezolaase Breu Abreu; Oranje in achterhoede; Mitch en Gjalt toppers op WK junioren – WTJ 2079
ZATERDAG – Dat tri- en duathlon steeds mondialer worden, merkten we vorige week al toen een Marokkaanse triatleet de World Cup in Tongyeong won en daarmee geschiedenis schreef voor zijn land. Vandaag was Venezuela aan de beurt voor een primeur. Voor het eerst behaalde het land een wereldtitel op de duathlon. Verantwoordelijk daarvoor was Joselyn Daniely Brea Abreu. Op haar pakje staat overigens kortweg ‘Brea – Tri’. En die tweede lettergreep staat dus niet voor Trinidad, maar voor World Triathlon. Het gebeurde allemaal in het Spaanse Aviles. Overigens woont en traint Brea Abreu het grootste deel van het jaar in Spanje, maar wil ze nu dus verder onder Venezolaanse vlag.
Venezuela had in de beginjaren met Gilberto Gonzalez altijd een sterke triatleet, maar tot wereldtitels kwam het niet. Joselyn Brea Abreu slaagt daar wel in, zij het dan onder TRI-noemer. Haar titel komt overigens niet helemaal uit de lucht vallen. Reeds tien jaar geleden pakte ze de junioren wereldtitel in het Spaanse Gijon. Als belofte won ze het WK aquathlon in Chicago 2015.
In Rotterdam 2017 sliep de Spaanse selectie waar ze toen nog voor uitkwam toevallig in hetzelfde drijvende hotel als wij. Daar deed ze ook mee, maar werd ze bevangen door de kou in de Maashaven bij het fietsen gedubbeld. Maar nu vier jaar later is ze ’s werelds beste duatlete/run-bike-runner. Na iets meer dan twee uur wedstrijd kwam ze in Aviles over de meet.
De wedstrijd werd geopend met een achttal vrouwen, die de eerste tien kilometer in 36.50 minuten aflegden. Twee atletes uit Frankrijk, twee Mexicaansen, de Japanse favoriete Ai Ueda, Brea Abreu, een Spaanse en de Zwitserse Melanie Maurer. Normaliter werkt zo’n kopgroep goed samen, maar daar was nu geen sprake van. Er werd zoveel naar elkaar gekeken dat de achtervolgende groep met drie Spaanse en twee Britse meiden ook weer aansloot. Daarmee kwam een fors peleton van dertien duatletes op de tweede wisselzone af. Er was 1 maar: de drie Nederlandse vrouwen zaten daar niet bij. Ann Schoot Uiterkamp kwam bij het lopen al niet lekker weg en staakte, Sophie van der Most en Karin Nieuwenhuijsen moesten in twee kleine groepjes van zes atleten zien te redden wat er te redden valt.
Daarmee was het door Nederlandse ogen een vlakke, saaie race. Maar daar zal de aanhang van Brea Abreu beslist anders over gedacht hebben. Ze wist uiteindelijk elf seconden weg te lopen van Ai Ueda, die al voor de derde keer zilver haalde op een WK (en in 2015 gelukkig ook een keer won). De Japanse was met haar 38 lentes de op 1 na oudste van het veld. Brons ging naar Marion Legrand uit Frankrijk. Vierde en vijfde stonden Guadelupe Jazmin Aguilar Corona (!) uit Mexico. Teleurgesteld kwam de Zwitsere Melanie Maurer als vijfde over de streep.
Op 23 deelnemers kwamen de Oranjes er eigenlijk niet aan te pas: Karin Nieuwenhuijsen was de beste op een 14e plaats op vijf minuten van de aanstaande Venezolaanse. Sophie van der Most sloot acht minuten na de winnares het rijtje van 19 gefinishte duatletes. Bij de U23 waren er maar drie atletes: de Mexicaanse Luisa Daniela Baca Vargas werd wereldkampioene. Laura Swannet haalde zilver voor België en brons ging naar Marina Munoz Hernando uit Spanje.
Mitch Kolkman en Gjalt Panjer draaien mee in wereldtop junioren
Op het WK junioren triathlon in Quarteira waren de Nederlandse successen een stuk groter. Een hoofdrol was weggelegd voor Mitch Kolkman, die de hele wedstrijd in de race lag om de wereldtitel, maar uiteindelijk pas in de slotfase drie sterkere concurrenten voor zich moest dulden. De sprint triathlon werd het snelst afgelegd door de Spanjaard Igor Bellido Mikhailova. Die wist zich los te maken van de tegenstanders en liep met een mooie voorsprong van 25 seconden naar de titel. Brons ging naar de pas 15-jarige thuisfavoriet Joao Batista, jongere broer van Ricardo (ook al zo’n sterke triatleet). Brons was voor de relatief onbekend Brit Dominic Coy.
In de achtervolgende groep niet alleen Mitch Kolkman, maar ook Gjalt Panjer. Beiden maakten hun selectie meer dan waar: Mitch vierde en Gjalt zesde. De twee andere Nederlanders waren Niels van Lanen en Jesse Cuijpers, die respectievelijk op een 16e en 21e plaats eindigden. Met een deelnemersveld van ruim 50 van ’s werelds beste junioren zat dus iedereen in de bovenste helft. Klasse!
a
