Wintertraining op Cyprus; Sandra Meeuwsen sportfilosofe en ex-triatlete; Triathlons Antibes en Salinas – WTJ 2137

MAANDAG – De donkere dagen voor kerst zijn ook letterlijk donker. We hoorden het minister Hugo de Jonge zeggen vanavond op de persconferentie ‘corona gaat niet meer weg’. Dat is een gegeven, waar we mee moeten leren leven, concludeer ik dan. Blijft over de zorgcapaciteit. Als die op peil kan worden gebracht, moeten we toch min of meer weer het normale leven op kunnen pakken. Maar als volksziekte hebben we er een geduchte concurrent bij gekregen. Niet te onderschatten, maar op den duur ook niet meer te overschatten. Helaas. Blijven sporten maakt weerbaar. Die gedachte houdt ons sportievelingen zo goed mogelijk op de been, al zal ook daarin de uitzondering de regel bevestigen.

Intussen mag het dan volop off season zijn, de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen worden al weer volop getroffen. Zoals Max Verstappen ook maar een weekje vakantie neemt en zich dan weer richt op de volgende WK-cyclus, zo kijken ook triatleten vooruit op de dingen die komen gaan. Als je de kalender zo overziet dan zal 12/13 maart zo’n beetje de eerste confrontatie zijn: de Europe Cup indoor in het Franse Lievin. Vervolgens Quarteira, Melilla enzovoorts.

Beschikbaarheid

Om beslagen ten ijs te komen zijn triatleten als Kim en Joey van ’t Verlaat, Olaf Jan Bosscher op trainingskamp op Cyprus, waar het kwik ook in december de twintig graden nog wel aantikt. De begeleidende staf: Marcel ten Wolde, Jelmer van Waveren en Neiske Becks. Moeten we daar iets achter zoeken? Conclusies trekken dat de NTC-hoofdcoaches even geparkeerd worden? Ach, ik denk het niet. Soms gaat het ook op basis van beschikbaarheid of is een bepaalde planning gemaakt.

Natuurlijk streeft iedereen snel naar een stabiele situatie, het nieuwe bestuur voorop. Volgens sommigen is dat uitgesloten met bepaalde personen nog aan het roer. Twee namen keren steeds terug: Rembert Groenman, NTB-directeur en Adrie Berk, technisch directeur. Over de bondsdirecteur hebben de meeste triatleten geen uitgesproken mening. Ze hebben er ook geen directe relatie mee. Over Berk sr. wel. In zijn situatie zijn de meningen verdeeld. Er blijft een groep triatleten, die wijst op zijn verdiensten voor de sport en er is een groep, die hem liever kwijt dan rijk is.

Hendriks versus Meeuwsen bij Studio Sport over excelleren 

Het blijft moeilijk daarop controle uit te oefenen. Zoals Maurits Hendriks zondag bij NOS Studio Sport al zei: triathlon zat te veel in een isolement. Overigens haalde hij daar wel dingen door elkaar, want hij doelde op Papendal en ons inziens zit de triathlon met een NTC in het verre Sittard in een nog veel groter isolement. Het was trouwens een interessant discussie tussen de technisch directeur NOC*NSF en sportfilosoof Sandra Meeuwsen.

Hun stellingen botsten regelmatig, al waren er ook wel overeenkomsten. We lichten er twee interessante uit. Hendriks: ,,Je moet accepteren dat excelleren niet altijd leuk is. Maar dat als het niet leuk is, het ook niet direct grensoverschrijdend gedrag is.” En Meeuwsen: ,,Enerzijds is sport een spel. Aan de andere kant is sport strijd. We willen dat sport de mensen sterker maakt door strijd. Beide kanten kunnen escaleren. Het gaat na al die noodkreten in de sport om het vinden van een nieuwe balans.”

Noodkreten, die gelukkig geslaakt zijn dit jaar. Eerst door Charissa Zijlstra en Renate Timmerman, vervolgens Maaike Caelers en toen was het spreekwoordelijke hek van de dam. Genoeg daarover. Er wordt achter de schermen hard gewerkt aan de verbetering. Rita van Driel speelt daarin een cruciale rol.

Sandra Meeuwsen: vrouw met visie, was nuttig geweest binnen NTB

Nog even terug op Sandra Meeuwsen, directeur van het Erasmus Centre for Sport Integrity & Transition aan de Rotterdamse Erasmus Universiteit. Een jaar geleden promoveerde ze op een filosofisch proefschrift getiteld ‘Kritiek van de Sportieve Rede’. Maar wij – oud-gedienden in de sport – kennen Sandra uiteraard nog als triatlete. In de jaren negentig behoorde ze wel tot de top tien van Nederlandse vrouwen op de kwart afstand. Zevende op de NK’s Oisterwijk en Ammerstol 1992 en 1993, overwinning op de SPC Uden en top vijf klasseringen in Rijkevoort, Sittard, Elst en Rosmalen onder anderen.

Op Sandra is waarschijnlijk niet ingepraat dat ze vol voor topsport moest gaan, toen ze ging studeren. En da’s maar goed ook want ze ontwikkelde zich na haar studie filosofie ging ze aan de slag bij NOC*NSF. ,,Daar heb ik van alles gedaan. Alle thema’s heb ik beet gehad: topsport, talentontwikkeling, accommodaties, opleidingen enzovoorts. Het gaf een fantastisch inkijkje in de Nederlandse sport en de krachten die daarin werkzaam zijn. Maar er is ook een keerzijde. Er gaan dingen mis op het gebied van doping, geweld, seksuele intimidatie en grensoverschrijdend gedrag.” zei ze in een interview met Vrouwen In Sport na haar promotie eind 2020.

‘Incidenten? Nee, dat is te makkelijk’

Ze pakt de studie weer op mede naar aanleiding van de groeiende bewijslast over de keerzijde van topsport. ,,De Russische dopingkwestie kwam aan het licht (zie ook de Russische triatleten Igor Polyanskiy, Alexander Bryukhankov en Vladimir Turbayevskiy, red.), net als de eerste gegevens over seksueel misbruik en matchfixing. Mijn vertrekpunt voor verdere studie was vooral het bestaan van de schaduwkant. Die wilde ik niet negeren of bagatelliseren, maar juist insluiten. Vaak wordt er van negatieve zaken in de sport gezegd: ‘die komen van buiten’. Het worden incidenten genoemd. Maar dat is echt te makkelijk. Ook de keerzijde hoort bij de sport. Alleen zo komen we verder.”

Dat alles teruglezende dacht ik: was Sandra Meeuwsen destijds maar door de NTB ingelijfd in plaats van NOC*NSF. Maar ook zij is onaangenaam verrast als Thomas Sijtsma in Trouw op 16 oktober de misstanden in de triathlonsport groot op de voorpagina naar buiten brengt.

Op deze dag ben ik verdrietig over wat nu naar buiten komt in de Nederlandse triatlonsport, waar ik zelf zo veel aan gehad heb. #potentie #integrity #triathlon

Floris-Jan Koole ’trekt een sprintje’ in Antibes

Na zoveel zware kost toch nog even naar de wedstrijden. Want het leven heeft genoeg mooie kanten. Neem Floris-Jan Koole, levend als God in Frankrijk. De Zeeuw – voormalig Nederlands kampioen zomer- en wintertriathlon – zocht zijn heil al vroeg in Franse wedstrijden. En was daar ook succesvol in. Won de Embrunman in 1996, stond er drie keer op het podium, was eens elfde in Nice, won Saint Jean de Luz en tal van andere Franse races, waar we vaak geen weet van hadden. Floris-Jan hing zijn resultaten liefst niet aan de grote klok. Partner Edith Gerards deed al even dapper mee en inmiddels zijn de kinderen Koole al net zo sportief. Dochter Florence werd bijvoorbeeld derde op het NK jeugd duathlon in Almere.

In het best nog lekkere, zonnige Antibes (graadje of 15 met watertemperatuur ook rond die koers) maakte Floris-Jan zelf zijn nog bescheiden come-back. Hij werd 16e in het veld met overwegende Fransen. De winst ging naar Erwan Jacobi die als enige dik onder het uur bleef op de sprint triathlon: 57.18, elf minuten later was de Nederlander binnen. Beste triatlete was Anais Buanec met op een achtste plaats Melissa van Cautenberg. Floris had de smaak meteen te pakken, want hij kondigde ook zijn terugkeer in mei aan op de triathlon van Carcassonne, de race die hij in 1992 en 1994 op zijn naam schreef.

Salinas met Renze Postma op een 16e plaats

We gaan nog even naar Salinas, Ecuador. Zaterdag waren de nationale kampioenschappen halve afstand met – zoals gemeld – zilver voor Arjan Meesterburrie. Zondag vond de Americas Triathlon Cup plaats. Het betekende de internationale terugkeer van Arubaan Renze Postma met zijn bijna 2 meter lengte een reus tussen al die Zuidamerikaantjes. Renze kwam als tiende uit het water, zat in de tweede fietsgroep maar verspeelde nog wat posities bij het lopen. Eindresultaat: 15e. Renze was dan wel iets minder buiten Aruba actief, op het eiland won hij elke race waar hij aan meedeed dit jaar.

De winst ging in Salinas naar de Chileens Gaspar Riveros, drie jaar jongere broer van Barbara. Op de sprint afstand was hij de Ecuadorianen Gabriek Teran Carvajal en Ramon Armando Matute te vlug af. Overtuigend was de winst bij de vrouwen voor Olympier Elizabeth Bravo. Voor eigen publiek boekte ze een fraaie zege met de Colombiaanse Diana Castillo en landgentoe Paula Jara als voornaamste achtervolgsters.