Lotte Wilms achtste in Devonport; Marlene, Diede en Jisk openen seizoen voortvarend in de Volcano-Tri – WTJ 2209

ZATERDAG – Lange en korte afstanden goed combineren is voor weinigen weg gelegd. Lotte Wilms maakt in elk geval nog geen keuze. Ze was vorige week nog de glorieuze winnares van de Ironman 70.3, terwijl ze toen al aankondigde dit weekend weer op een sprintje uit te komen. Dat is toch even schakelen in snelheid en bovendien is er na een halve ook even hersteltijd nodig.

Hoe dan ook ze kwam in de Oceania Triathlon Cup van Devonport tot een achtste plaats. Een mooie middenmoter in dit geval, want er stonden 17 vrouwen aan de start. Op het sprintje was ze nu niet de eerste, die uit het water kwam. Zoe Clarke bleek een klasse apart. Ze kwam acht seconden eerder dan Lotte uit het water en 20 tellen vroeger dan de latere winnares Matila Offord. Hard fietsen is iets wat Clarke nog onder de knie moet krijgen. Ze kon de kopgroep van negen niet houden en zakte terug in het klassement. Lotte zat er wel bij, het tempo lag hoog en dat brak haar wellicht op bij het lopen. Het was Offord, die daarin uitblonk. Met een looptijd van 16.49 minuten was ze een halve minuut sneller dan de rest. De tweede plaats ging naar Charlotte McShane, derde was Sophie Linn. Vier jaar terug was Offord nog in Holten en werd ze bescheiden 28e bij de juniores. Haar progressie is dus groot.

Met de zevende fiets- en de negende looptijd (18.40) rolde er voor Lotte Wilms een achtste plaats uit. Tussen al die jonkies lang niet slecht, Lotte was een van de weinige dertig-plussers aan de start. Het podium kleurde geheel Australisch, maar dat is met de maatregelen Down Under nog steeds logisch.

Bij de mannen klopte Matthew Hauser leeftijdsgenoot Callum McClusky. Hauser, de juniorenwereldkampioen van Rotterdam 2017, maakte het verschil niet bij het lopen maar het fietsen, waar hij samen met voornaamgenoot Matthew Roberts op avontuur ging en bijna een minuut nam op de concurrentie na ook al flink afgescheiden uit het water te komen. Bij het lopen moest Roberts een minuut toegeven, daarmee verloor hij zijn podiumplaats. Die werd op zilver en brons ingenomen door de McClusky en de eveneens hardlopende Lorcan Redmond. Die laatste kennen we ook van Holten. Hij won immers de laatste Europe Junior Cup in 2019, waarna de wedstrijd voor twee jaar in de ijskast ging. Dit jaar komt Lorcan terug voor de elite Premium Cup in hetzelfde Holten, zo is ons verteld. Kan ie ’s avonds mooi alle helden van de Nederlandse triathlonsport zien. Zuidafrikaan Mitchel van der Westhuizen, enige niet-Ozzie, eindigde op een vijftiende plaats.

De Oceania Junior Cup werd gewonnen door Bradley Course en Chloe Bateup.

Volcano voor Barbany en Perez Sala

Van Tasmanië (daar ligt Devonport immers) naar een ander eiland: Lanzarote. Ergens rond deze tijd is altijd de Volcano Triathlon. Niet gebonden aan wat voor circuit dan ook, maar al 37 jaar (!) onverwoestbaar. Het schijnt zelfs de oudste Spaanse wedstrijd te zijn. Eerste keer in 1984, toen mede georganiseerd door Nederlanders en Denen (Kenneth Gasque) en nu nog altijd op de kalender. Altijd wel een aantal Nederlanders aan de start, die toch al aan het trainen zijn op Lanza. Dit keer onder meer Marlene de Boer, Diede Diederiks en Jisk Hoogervorst. Het leverde voor alle drie een top 20 klassering op.

Marlene mag zich dan al meer en meer op de langere afstanden toeleggen, de snelheid heeft de Amsterdamse ook goed in de benen. Ze finishte als vijfde. Een dikke minuut later was het de beurt aan Diede, die voor het Spaanse Reactivite uitkwam om als zesde vrouw de finishlijn bij Club La Santa te bereiken. Ver voor iedereen uit was Sara Perez Sala al over de streep gekomen. Met een tijd van 2.03.38 uur was ze 21e overall en drie minuten sneller dan Giorgia Priarone uit Italië, die op haar beurt landgenote Marta Bernardi achter zich liet. De twee Nederlandse deelneemster hadden nog enige pech bovendien. Marlene liep eerder die week een voetblessure op, Diede kreeg een penalty. Waarom precies is niet duidelijk.

Nog meer Forza Italia bij de mannen waar Gregory Barnaby al net zo superieur was als Perez Sala. Hij stond al bijna 4 minuten aan de finishlijn de pers en speaker te woord alvorens de nummer twee binnen kwam: de Belg Dieter Comhair. Het brons ging naar halve Nederlander/halve Duitser Per van Vlerken. Mooi succes voor Per, die 4,5 minuut tekort kwam voor de winst. Eilandbewoner Nicholas Ward Munoz kwam vierde binnen, de vijfde plaats was voor Kristoffer Visti Graee, vorig jaar nog op de XTerra Ameland. Zuid-Hollander Jisk Hoogervorst finishte op bijna twaalf minuten van de winnaar als twintigste.